Het is maar goed dat ik weer twee dagen in de week een verplichting heb ten aanzien van werk. Anders zou mijn slaapritme weer helemaal zijn verstoord. Het heeft momenteel als voordeel dat ik al aardig vroeg wakker ben, maar van een 'normale' nachtrust is nog altijd geen sprake. Een actieve dag betekent dan ook dat ik de volgende dag als een lijk ben en ook dat probeer ik te voorkomen. Vandaag is het niet veel anders. Het is ruim voor het middaguur als ik wakker ben en ik heb nog een hele middag voor mij. Eindje wandelen of fietsen? Misschien, maar eigenlijk voel ik geen behoefte tot een activiteit. Intussen lig ik nog een paar berichten achter op Soul-xotica en zou wellicht alvast een beginnetje kunnen maken? Ik heb het maken van een foto voor 'Het zilveren goud' al een paar dagen uitgesteld en dus pak ik tot tweemaal toe de trappen naar zolder. De tweede keer omdat ik de telefoon boven heb laten liggen. De singles zijn opnieuw ter decoratie want het zijn stuk voor stuk schijfjes waarvan ik niet meer precies weet te herinneren wanneer ik ze heb gekocht. Met het verhaaltje ben ik al een paar weken bezig en het zou in eerste instantie een apart verhaal zijn geworden. Ik begin op maandag 6 januari 1997 aan de volgende en laatste stap in mijn traject van het Jeugdwerkgarantieplan. Gedurende 1997 ga ik het beest uithangen in de Popkelder. Dit bericht is een soort van introductie naar het fenomeen.
In de late jaren zestig heeft Sneek 'Ons Gebouw' dat met regelmaat popconcerten organiseert. Dat gaat dicht vanwege de onveilige situatie ten aanzien van de brandveiligheid. 'Het Bolwerk' opent vervolgens pas in 1975 haar deuren en zal pas in de jaren tachtig een podium worden waarvoor muziekliefhebbers gerust een paar uur voor in de auto gaan zitten. Tegelijk heeft Sneek ook 'De Meerpaal'. De laatste is meer een jongerencentrum en biedt eveneens oefenruimtes voor beginnende bands. 'De Meerpaal' wordt echter het centrum van controverse in de jaren tachtig en het is vooral drugsoverlast welke het einde inluidt van het centrum. Ook Het Bolwerk wordt voortdurend met sluiting bedreigd totdat dit in de jaren negentig haar draai zal vinden en eindeloos mag groeien tot het zelfstandige poppodium dat het tegenwoordig is. In 1990 is er een nijpend gebrek aan oefenruimte. Een paar muzikanten verbazen zich over het gebouw naast de watertoren dat in onbruik is geraakt. Voorheen heeft het onder water gestaan en is het water een soort van reserve voor als er ooit een tekort mocht komen. Het is letterlijk een bunker en doordat het enigszins is ingegraven in de grond en volledig geïsoleerd, is het ideaal voor een muziekoefenruimte. De gemeente stemt in met het plan en in 1990 wordt het in gebruik genomen. Ik ben in februari 1992 nog maar pas aan de slag bij het Sneeker Nieuwsblad als een collega van de redactie me min of meer naar de Popkelder stuurt. Het is een dinsdagavond en ik val met de neus in de boter. Het is de oefenavond van Time Exposure, één van de langstlopende bands van Sneek. Ik geloof dat ze ooit voor het zilveren jubileum zijn gegaan. Het levert niet alleen een stukje op voor de krant maar ook een vriendschap met de mannen van Time Exposure welke zal voortduren tot eind 1997.
Ik geloof vast dat ik in de jaren erna nog wel eens in de Popkelder ben geweest voor een interview of om aanwezig te zijn voor de foto. Ik denk zomaar aan post-grungeband Hideous Sun Demons. De muzikanten ken ik dan van het borrelen op de zaterdagmiddag bij 'Peanuts' en van Het Bolwerk. Ik leer Jan kennen als helft van het 'moeilijke' duo Megakronkel. Een experimenteel gezelschap dat zich niet in een hokje laat plaatsen. Muzikaal heb ik in de midden jaren negentig niet veel op met Megakronkel hoewel ik het eerste album nog wel ter recensie aangeboden heb gekregen. Ik doe een poging tot een interview met Jan en Robin na afloop van een concert in Het Bolwerk. 'Lust jij spruitjes?', antwoordt Robin op mijn eerste cliché-vraag en ook uit Jan weet ik geen zinnig antwoord te krijgen. Van Jan lees ik rond dezelfde tijd een citaat in een Fries popmagazine: 'Als ik al een rockplaat in huis zou hebben, zou ik hem vandaag nog weggooien'. Het komt wel overeen met de 'moeilijke' muziek die ik maar niet kan inschatten. Is het pure improvisatie? Is het noise? Of zit er een diepere betekenis in de aanpak? Hoe dan ook... eind 1996 komt mijn JWG-baantje bij het Sneeker Nieuwsblad ten einde en gaat mijn consulent op zoek naar iets nieuws. Ik heb mezelf het afgelopen jaar bewezen dat ik best wil en kan werken zolang het op een gebied is waarvoor ik interesse heb. Iets anders in de journalistiek gaat hem niet worden en dus kijkt ze naar 'iets in de muziek'. Zo komt de Popkelder in het vizier.
Mijn functieomschrijving luidt 'assistent-beheerder'. Het beheer van het pand is dan in handen van de stichting Profiel dat het cultureel werk in Sneek coördineert. Het Bolwerk is daarvan eveneens een onderdeel alsook het jongerenwerk. Frits is officieel gezien de beheerder, maar het is een neventaak voor de jongerenwerker die meest zitting houdt in Het Bolwerk. Jan is dagelijks aanwezig in Het Bolwerk maar heeft dan via de Banenpool een functie gekregen in de techniek. Zo wordt hij verantwoordelijk voor de lichttechniek tijdens concerten in Het Bolwerk en gaat hij de studio in de Popkelder verder uitbreiden. Er blijft dus steeds minder tijd over voor hem om de Popkelder open te houden, voor gastheer te spelen en de inkoop te doen. Dat wordt mijn functie in 1997 en nog wat lichte schoonmaakwerkzaamheden alsook het indelen van de roosters. Ik ken Jan dus van de 'moeilijke' band Megakronkel en ons eerste contact is stroef. Het leert me dat je nimmer op een eerste indruk mag af gaan, want we zullen dikke maten worden. En... hij blijkt ook gewoon rockplaten in zijn collectie te hebben welke hij niet van plan is om weg te gooien!
2666 Rags To Riches - Tony Bennett (NL, CBS, 1963)
2667 Endlessly - Brook Benton (NL, Mercury, 1959)
2668 On And On - Stephen Bishop (NL, ABC, 1976)
2669 Daddy Cool - Boney M (Duitsland, Hansa, 1976)
2670 Don't Look Back - Boston (US, Epic, 1978)
2671 :Uberall Auf Der Welt - Freddy Brecck (NL, Basf, 1972)
Van Boston weet ik in ieder geval dat ik hem in 1997 heb gekocht, maar waar en wanneer precies? Het zit verpakt in het hoesje van 'Making Up Again' van Goldie welke ik nog steeds niet heb gevonden. Voor de rest zijn de platen echt ter decoratie. In de volgende aflevering ga ik meteen een uitje maken met de vrijwilligers van de Popkelder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten