Singles round-up: januari 10

Morgen gaat een erg drukke dag worden zoals het nu lijkt. Ik heb afgelopen weekend een brief ontvangen van de bedrijfsarts en deze wil me morgen om half twee op gesprek hebben. Dat omdat ik in eerste plaats in Steenwijk zou helpen en de afspraak in Meppel is. Maar zelfs voor Meppeler begrippen is het nog niet handig omdat ik daar normaliter om half twee ook druk aan het werk ben. Het plan is om morgen vroeger te beginnen in Meppel zodat ik om half twee alsnog op afspraak kan komen. Verder is er morgen een lichtjestocht in Meppel waar ik mijn gezicht wil laten zien. Het betekent dat ik vrijetijdskleding meeneem naar de zaak en me daar morgenmiddag verkleed. Als...? Ik heb een paar dagen geleden al geschreven over mijn ogen en dat wil maar niet verbeteren. Als het juni zou zijn, zou ik de schuld geven aan hooikoorts of een allergie voor een bepaalde insect. Het is echter januari en de ogen blijven jeuken. Knappe jongen als je dat kan laten gebeuren zonder te wrijven en het is dikwijls dat ik mezelf op dat laatste betrap. Ik heb gelezen dat er méér mensen in het land zijn met deze kwaal en daarover moest ik morgen toch maar eens mijn geneesheer gaan inlichten. Een drukke dag... vroeg de wekker zetten en dan eerst de dokter bellen. Later op de fiets naar Meppel en bezorgen met bedrijfsarts tussendoor en tenslotte morgenavond wandelen met wappies. Qua Soul-xotica lig ik een aardig eind achterop schema en ik ga dan ook maar onverdroten door met de 'Singles round-up'. Opnieuw weer acht singles uit de partij van zaterdag.

* Hot Chocolate- Mindless Boogie (Duitsland, Rak, 1979)
Waarom deze precies van Hot Chocolate? Ik sta te bladeren tussen de voormalige soul-singles en de uitbater komt zo nu en dan met een stapel aanlopen die hij achter uit grote bananendozen vist. Zo ook een ruime greep Hot Chocolate waarbij ik meteen speur naar singles uit de eerste jaren. Op een ene of andere manier associeer ik 'Mindless Boogie' (en vooral het hoesje) met een single uit 1973. Pas bij thuiskomst zie ik dat het feitelijk aan het andere eind zit van de Hot Chocolate-singles. Ach vooruit, ik heb de plaat nog niet. Het is wel een kleine gok want Hot Chocolate gooit niet altijd even hoge ogen voor mij. Hoewel ik me niet kan heugen dat ik 'Mindless Boogie' eerder heb gehoord, moet ik zeggen dat hij me meteen wel bevalt. Ik heb ze beslist minder gehoord van Errol Brown en zijn kornuiten. Goed gegokt dus...

* Brian Hyland- Gypsy Woman (Duitsland, Uni, 1971)
* Brian Hyland- Lonely Teardrops (Duitsland, Uni, 1971)
'Gypsy Woman' blijk ik al wel te hebben in de Nederlandse persing, maar met de 'vijf voor een euro'-actie kan ik deze niet laten liggen. 'Gypsy Woman' boeit me op papier al mateloos. Brian Hyland is een schreeuw uit het verleden. Met platen als 'Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polkadot Bikini' en 'Sealed With A Kiss' hoort hij tot een generatie die godzijdank door The Beatles in de geschiedenisboeken terecht is gekomen. Brian blijft onverminderd actief, zo heb ik bijvoorbeeld zijn Northern Soul-'hit' 'The Joker Went Wild' uit 1966 in de collectie. In 1970 maakt hij een comeback met een nummer dat is geschreven door Curtis Mayfield en met Del Shannon (van 'Runaway') achter de knoppen. Bovendien mag zijn 'Gypsy Woman' er zeker zijn. Shannon doet ook de productie van de volgende single en daar komt de a-kant uit de koker van Berry Gordy. Hij schrijft het eind jaren vijftig voor Jackie Wilson en de credits hieruit helpen hem bij het opbouwen van zijn Motown-imperium. Op zichzelf is 'Lonely Teardrops' prettige popmuziek en toch zakt het als een baksteen wanneer je het vergelijkt met 'Gypsy Woman'. Helaas doet die dan weer niet mee voor de 'Eindstreep' omdat ik de Nederlandse al jaren heb.

* Tippa Irie- Heartbeat (UK, Greensleeves UK Bubblers, 1986)
Tippa Irie is voor Nederlandse begrippen een eendagsvlieg. Hij scoort hoog in de hitparade met 'Hello Darling' en daarna horen we niets meer van hem? In Engeland blijft de man een prominente plek in nemen en mijn radio-collega roept hem een paar jaar geleden in herinnering als hij een festival bezoekt. 'Heartbeat' is in Engeland de opvolger van 'Hello Darling' en compleet inwisselbaar. Helaas heb ik deze niet, maar de single is zelfs enige tijd een 'double pack' met overgebleven exemplaren van 'Hello Darling'. Het klinkt allemaal erg prettig en ideaal voor een zondagavond, maar een echte hoogvlieger zal het niet worden voor mij.

* Jermaine Jackson- Daddy's Home (NL, Tamla Motown, 1973)
Ja, deze moet ik ongetwijfeld al wel hebben maar niet met het fotohoesje. Ik heb de plaat zaterdag in 'Do The 45' gedraaid en zal de verschillende schijfjes even moeten vergelijken want volgens mij heb ik deze wel beter gehoord. Het fotohoesje is alleszins de moeite waard!

* Grace Jones- La Vie En Rose (Duitsland, Island, 1977)
Ik had ze bijna beide meegenomen maar kies dan eerst maar voor het origineel. Het origineel van de Grace Jones-singles bedoel ik dan. Dit is de persing uit 1977 en het wordt in 1983 opnieuw uitgebracht. Ik heb de single nog helemaal niet en dat werd eens de hoogste tijd!

* Mel & Kim- F.L.M. (Duitsland, RCA, 1987)
En nu de hamvraag: Heb ik deze wel of niet? Nee, alleen 'That's The Way It Is' tot nu toe. Dit is weer typisch zo'n single met een fijne associatie zonder dat ik het meteen kan mee fluiten. Het klinkt als een opvolger van 'Respectable' en 'Showing Out' en is dat ook. Het klinkt alsof het geproduceerd is door twee van de drie van de vorige platen. Dat klopt ook. Hoewel die derde de vorige platen ook niet heeft geproduceerd, Pete Waterman is er vooral voor het zakelijke aspect. Een erg lekker plaatje in een opvallend mooie staat, zeker als je bedenkt dat het van een drive-in show komt.

* Harold Melvin & The Blue Notes- Reaching For The World (US, ABC, 1976)
Okay, we zijn zaterdag aan het grasduinen geweest in de voormalige soul-bakken. Hoe zit het dan met Blauwe Bak-aanwinsten? Zoals het erop lijkt blijft alleen de volgende achter in de Blauwe Bak. Harold Melvin heeft de samenwerking met Gamble en Huff opgezegd en heeft geleerd om zelf zijn platen te produceren. Dit is een voorbeeld. Hij heeft goed gekeken naar de mensen bij Philadelphia International want het ademt Philadelphia. Tot de elektrische piano van Leon Huff aan toe. De opbouw naar de refreinen en de refreintjes zelf 'jagen' ook lekker. Het is niet heel erg verheffend maar op zichzelf best leuk genoeg voor de reserve-Blauwe Bak. Hoewel de koffers en bakken momenteel een zootje zijn en ik nog moet bedenken hoe ik het ga oplossen. Op de keerzijde staat een pure ballade maar dat is niet iets waar ik Harold Melvin voor ga opzetten.