Week Spot: Tavares

De 'spanningen' van gisteravond doen me geen goed. Ik merk het al tijdens het schrijven van het fotobericht en bovendien heb ik nog niet een keuze gemaakt voor wat betreft de Week Spot. Ik speel met eentje die ik de afgelopen weken een paar maal heb gehoord dankzij de Blauwe Bak Top 100 maar daar is bedroevend weinig informatie over te vinden. Na een dergelijk bericht als gisteren wil ik dan graag wel uitpakken met een meer uitgebreide Week Spot en dan kijk ik even bij de recente aanwinsten. Ik heb bij een aantal geschreven dat het potentiële Week Spots zijn en hoewel ik dit weer niet bij Tavares heb genoemd, is het stiekem toch wel een kandidaat voor de Week Spot. Bij het zoeken van het fotomodel ontdek ik dan dat mijn single eigenlijk twee jaar jonger is. Op de foto staat de originele Engelse persing uit 1978, de mijne is van 1980. Buiten een notering om in de Amerikaanse R&B heeft de plaat nimmer iets gedaan en zodanig is het geknipt voor de Week Spot. In navolging van Eddie Money weer een mainstream popartiest met een minder bekend nummer. De Week Spot gaat deze week naar 'Never Had A Love Like This Before' van Tavares uit 1978.

Ik heb het meteen even gecontroleerd, maar dit nummer heeft niets te maken met de gelijknamige titel van Massada. Nog eentje erbij en ik heb weer een 'Listen Carefully' voor 'Tuesday Night Music Club' en een 'Eretitel' als die rubriek ooit weer eens terug komt. Hoewel de rubriek nog jaren zal doorgaan, worden de lijstjes voor een bericht steeds minder interessant. Er zit ook wel eens een titel bij waar ik in geen van de drie gevallen uit mijn stoel spring en welke enkel dient om de rubriek voort te zetten. Terug naar Tavares want dan gaan we meteen terug naar de vroegste jaren van mijn platenverzameling. Met name de rondweg van Sneek is de afgelopen jaren enorm op de schop gegaan en bijna niet meer te herkennen als je langere tijd afwezig bent geweest. Ik schat dat van Jutrijp naar school in Sneek je het wellicht in een half uur kon doen als je stevig door fietste en een paar stoplichten mee had. Vooral op de terugweg doe ik er soms wel een uur over. De gedachten zijn dan bij iets anders dan het verkeer want ik mag graag dagdromen. Vooral op vrijdagmiddag droom ik van de drive-in show waar ik de sessie steevast begin met 'Heaven Must Be Missing An Angel'. Een paar maanden later vind ik de single en veel verder zal het ook niet komen met de droom.

Tijd om een sprongetje in de toekomst te maken. Vijfentwintig jaar later luister ik op een dagelijkse basis naar de inhoud van iemands harde schijf bomvol Youtube-rips en slechts een paar eigen opnames en cd-kwaliteit: 'The Northern Soul Jukebox'. Wie al langer Soul-xotica volgt, zal weten dat de cd-r van 2011 tot en met 2014 geldt als een soort van bijbel. Ik dank een goed deel van de inhoud van de Blauwe Bak aan dit schijfje, maar het zal me eveneens op het spoor brengen van Modern Soul en crossover. In 2015 heb ik reeds een flink aantal titels van de mp3-speler gehaald en nieuwe toegevoegd. Daar ontstaan meteen een paar nieuwe favorieten eentje daarvan is 'I Know The Inside Story' (als 'I Didn't Know The Inside Story' getagd en een fout die vaker is gemaakt) van Chubby & The Turnpikes. Beduidend rustiger van aard dan de '100mph-stompers' waar ik rond 2012 naar op zoek ben. Als ik informatie in win over de plaat blijkt dat ik niet de enige ben die hem hoog op het verlanglijstje heeft. Ten tweede ontdek ik dat Chubby & The Turnpikes de voorloper is van Tavares. Ik heb even vlug gekeken op Discogs maar helaas... het is nog steeds niet betaalbaar. John Manship heeft in Engeland een VG+ in de aanbieding voor 300 euro...

Chubby & The Turnpikes heeft haar oorsprong in 1959. De leden zijn de gebroeders Tavares. Hun ouders hebben de roots in Kaapverdië en de familie reist tussen Providence, Rhode Island en New Bedford in Massachusetts. Tiny is nog maar negen jaar oud als Chubby & The Turnpikes wordt opgericht. Ralph is de oudste van het stel en is dan zeventien jaar. Alleen Ralph gebruikt zijn echte naam als artiestennaam, de rest heeft allemaal een bijnaam: Ralph (1941), Arthur Paul aka Pooch (1942), Antone Lee aka Chubby (1944), Feliciano Vierra Tavares Jr. aka Butch (1948) en Perry Lee aka Tiny (1949). De naam van Feliciano is voluit geschreven omdat deze de naam draagt van hun vader. De zoon is uiteraard de 'junior'. In 1967 krijgt de groep een contract bij Capitol waar ze vervolgens dertien jaar zullen verblijven. Het begin is derhalve niet al te best want de twee singles van Chubby & The Turnpikes floppen genadeloos. Intussen biedt de groep wel onderdak aan toetsenist Bernie Worrell voordat deze met George Clinton vorm zal geven aan de P-Funk. In 1969-70 werkt de groep als The Turnpikes en wordt onder andere bijgestaan door drummer Joey Kramer. Deze zal even later opduiken in de bezetting van Aerosmith.

In 1973 wordt besloten verder te gaan onder de familienaam en 'Check It Out' is meteen al een grote R&B-hit. Dit wordt nog eens extra versterkt dankzij 'It Only Takes A Minute' in 1975 en een flitsende cover van 'Free Ride', oorspronkelijk van The Edgar Winter Group (en geschreven door Dan Hartman). Onder aanleiding van onder andere Freddie Perren is Tavares in 1976 één van de meest ultieme disco-sensaties dankzij de singles 'Heaven Must Be Missing An Angel', 'Whodunit' en 'Don't Take Away The Music' en vertolkt de groep een jaar later 'More Than A Woman' in 'Saturday Night Fever'. Je zou bijna vergeten dat de groep dan al zeventien jaar onderweg is en dat de broers kunnen bouwen op zorgvuldig gestructureerde harmonieën en een ruime ervaring in vakmanschap. Dit wordt enigszins te niet gedaan door de commerciële producties, maar hee... eindelijk wordt er eens geld verdiend! Dat de producties té eenzijdig zijn, blijkt wel uit het feit dat het concept in 1978 is uitgewerkt. 'Never Had A Love Like This Before' is een stuk minder uitbundig dan de voorgaande hits en dit is niet wat het publiek wil hebben. In 1981 verlaat de groep het Capitol-label en tekent bij RCA. 'A Penny For Your Thoughts' is het laatste wat we van de groep vernemen. Het maakt nog wel een album in 1983 maar deze wordt compleet genegeerd.

Ralph zou op 10 december zijn tachtigste verjaardag hebben gevierd, maar twee dagen ervoor wordt het lijden van zijn ziekte té zwaar. De overige broers zijn allemaal nog in leven. Enkele leden zijn nog altijd actief maar in 2013 hebben ze voor het laatst samen op een podium gestaan.