Het is ruim twee jaar geleden dat ik ben begonnen met de 'Blauwe Bak Veteranen'. Hoewel ik de digitale camera al sinds 2015 heb, gebruik ik deze in eerste instantie niet veel voor Soul-xotica. Dan ontstaat tijdens een fietstocht het idee om eens te kijken naar de 'veteranen' uit de Blauwe Bak. In eerste instantie zijn dat plaatjes die ik in de jaren negentig van de vorige eeuw heb gekocht. Daarna wordt 2009 een streven, vervolgens 2012 en inmiddels zit ik in de laatste aflevering van 2017. Met deze 75e aflevering (met steeds wisselende aantallen singles) ga ik niet alleen 2017 verlaten, maar ga ik eveneens over de 1000. Even snel schatten en ik denk dat ik er nu 1700 heb staan 'and counting' en dat betekent dat ik voorlopig nog wel even vooruit kan met de 'Blauwe Bak Veteranen'. In deze aflevering zou ook een 12"-single horen maar omdat ik die eerder al niet heb mee gerekend, laat ik deze er buiten. Dan zijn er nog zeventien singles over voor het jaar 2017. Qua datums is het slechts een reisje van 13 oktober naar 22 november. Ik zal pas twee maanden later weer een single toevoegen aan de Blauwe Bak.
Omdat ik niet een volledige werkweek maak, vult de sociale dienst het bedrag aan tot het minimum. Zo is dat jaren gegaan voor mij. In 2011 neemt de gemeente in Steenwijk me zelfs even helemaal over, maar in Meppel vult de gemeente het aan. Dan verhuis ik in 2016 naar Uffelte en kom daarmee weer in een andere gemeente. Omdat Westerveld dan een samenwerking heeft met Steenwijkerland komt het erop neer dat ik weer even een voormalige consulente tegenkom. Niet eentje waar ik de beste herinneringen aan heb. Ik zit lekker in Uffelte en geniet dagelijks van de omgeving. Ik heb mijn werk in Meppel en daarnaast de uitzendingen bij Wolfman Radio. Bovendien geniet ik nog steeds van de ontvangen verhuisvergoeding waarvan slechts een heel klein deel in de verhuizing en woninginrichting geïnvesteerd hoeft te worden. Zo eenvoudig als dat ik het had geregeld in Meppel, zo complex is het in Westerveld. Ik word vanaf het begin weer benaderd als zijnde een werkzoekende terwijl ik feitelijk slechts een aanvulling vraag van een paar tientjes. Mijn kop staat er niet naar en ik besluit me verder niet meer bezig te houden met de aanvraag. Beetje dom want hierdoor zit ik meer dan een jaar een paar tientjes onder het minimum.
In 2017 is het einde in het zicht gekomen van de verhuisvergoeding en moet ik weer leven van de inkomsten uit arbeid en zonder de aanvulling. Dat is lastig! Ik ben dan ook nog één van de enkele tientallen met een contract voor onbepaalde tijd. Het zou de bedoeling zijn dat we vroeg of laat zouden uitstromen het bedrijfsleven in, maar tot dan toe ben ik vrijwel de enige die werk buiten de werkplaats heeft gevonden. Dan verneem ik dat de werkvoorziening van plan is om ons allemaal een vast contract aan te bieden. Ik ben daar niet gelukkig mee in 2017. Ik wil mijn rechten weten. Om de boel extra verwarrend te maken, krijg ik twee uitnodigingen: Eentje voor Meppel en een andere voor Diever. Met uiteindelijk het bericht dat ik in Diever word verwacht. Ze zijn er dan net achter gekomen dat ik niet meer in Nijeveen (gemeente Meppel) woon. Euh ja.... al een anderhalf jaar niet meer. Ik heb begrepen dat we in Diever voorlichting zullen krijgen maar als ik op het gemeentehuis arriveer, liggen de contracten al klaar om getekend te worden. De medewerkster van de sociale dienst merkt de wrijving bij mij en neemt me even apart. Pas als duidelijk is dat ik niets te verliezen heb qua rechten zet ik alsnog mijn krabbel. Gedurende het gesprek blijkt ook dat ik geen geldig legitimatiebewijs meer heb en dat ik een paar tientjes onder het minimum zit. 'Dat kunnen we heel snel oplossen', belooft ze en ik maak een afspraak met haar in een paar weken.
Omdat ik voor de aanvraag een legitmatiebewijs moet hebben, wil de gemeente me daarbij helpen. Een paspoort is fors duurder en de gemeente wil voor de goedkoopste optie gaan, maar desondanks sta ik op een paspoort. Eigenlijk moet het nu eenvoudig zijn: De gemeente betaalt via het rijk al een deel van mijn salaris en ze weten dus precies hoeveel ik tekort kom iedere maand. Het zou dus de kortste klap zijn dat ze dit gewoon aanvullen. 'Nee, zo werkt het niet'. En dus kunnen we van vooraf aan beginnen. Eerst met een informatiebijeenkomst over de rechten en plichten van werkzoekende, vervolgens iedere maand formulieren inleveren en ga zo maar door. Het paspoort heb ik van de gemeente 'gekregen'. Dat zou verrekend worden met de aanvulling die nooit is gekomen want na een maand ben ik het alweer zat en laat ook de tweede aanvraag spaak lopen. Ik ga meer uren werken en krik daarmee het inkomen iets op naar de grens en sinds begin dit jaar zit ik daar ruim overheen. Ik moet nu zelfs waterschapsbelasting betalen waarvoor ik altijd ontheffing heb gehad. Maar... mij hoor je niet klagen want het gaat financieel lekkerder dan ooit tevoren! Dit is in 2017 een beetje het decor van de plaatjes die nu gaan volgen.
994. Too Busy Thinking 'Bout My Baby - The Mardi Gras (NL, Pink Elephant, 1970)
995. True Love Travels On A Gravel Road - Percy Sledge (NL, Atlantic, 1970)
Albert verrast me op 13 oktober 2017 met een aantal singles waarvan bovenstaande twee in de reserve-Blauwe Bak komen. Ik heb daar dan een andere heruitgave staan van The Mardi Gras en deze gaat terug in de jaren zeventig-bak. Percy Sledge is een echte favoriet gebleken in de laatste jaren. Een week later hang ik een beetje rond op Marktplaats en ga weer eens zoeken op 'Northern Soul' om eens lekker smakelijk te lachen. Dan tref ik de verzameling van iemand en vergaat me het lachen. Dit is immers 'serieuze business' en de verkoper weet ook nog iets af van de prijzen. Het is met name Rare Gems Odyssey welke meteen mijn aandacht heeft. Ik ken het nummer uit 2014 van een podcast en heb nooit verwacht deze nog eens tegen te komen. Marktplaats-waardig heeft het al een bod van drie euro gekregen, ik ga er fors overheen met een meer realistisch bod. Dan krijg ik een reactie van de verkoper. Voor een tientje meer mag ik hem hebben. Daar doe ik dan ook niet meer lastig over!
996. Loving Him - The Delfonics (US, Philly Groove, 1969)
997. Stay With Me - Lorraine Ellison (UK, Warner Bros., 1966, re: 1975)
998. It Don't Take Much - Rare Gems Odyssey (US, Renfro, 1975)
999. Make Me Yours - Bettye Swann (US, Abet, 1967, re: 1972)
Lorraine Ellison komt jaren té laat en eindigt in de Ere-Blauwe Bak. En dan ook nog het meeste vanwege de b-kant, 'I've Got My Baby Back', want ik heb haar uitvoering van 'Stay With Me' altijd al afgrijselijk gevonden. Van The Delfonics is de b-kant ook iets meer favoriet. Rare Gems Odyssey is de winnaar van het stel. Het is de b-kant van 'Touchdown' maar heeft zoveel méér klasse dan de a-kant. Ik heb hem daarna nog eens gezien op Ebay en daar doet de plaat beduidend meer! Een koopje hoewel die niet goedkoop is geweest als in de zin van euro's en centen.
1000. We're The Salt Of The Earth - The Rance Allen Group (US, Gospel Truth, 1974)
1001. Lord Don't Move The Mountains - Inez Andrews (US, Song Bird, 1972)
1002. One In A Million - Kim Morrison (UK, Jet, 1978)
1003. I've Never Been This Close To Jesus - The Sensational Six (US, Messenger, 1977)
1004. Who's Supposed To Be Raising Who - The 21st Century (US, Gospel Truth, 1973)
Een aantal Discogs-aankopen en allemaal op dezelfde dag en bij drie verschillende verkopers. Rance Allen, Inez Andrews en The Sensational Six komen van mijn maat in Oostenrijk. The 21st Century heb ik even daarvoor in de show gehoord van Greg Belson en het verbaast me dat de plaat zó voordelig is. Hoewel deze titels in de gospelkoffer staan, is 21st Century eigenlijk meer maatschappijkritisch dan dat dit het geloof belijdt. Kim Morrison ken ik uit de mailing van Rarenorthernsoul maar vind deze voor een fractie van de prijs op Discogs. Deze platen heb ik afgerekend op 16 november 2017.
1005. Sooner Or Later - The Impressions (UK, Warner Bros., 1975)
1006. What About My Love - Johnnie Taylor (US, Beverly Glen Music, 1982)
In 2015 heb ik The Impressions op het Amerikaanse Curtom-label gekocht. Volgens mijn herinnering klinkt de plaat 'niet fris' terwijl het een fijn nummer is. Later blijkt helemaal niks mis te zijn met de Curtom, maar vooruit... zo'n Engelse persing is té mooi om te laten liggen. Ik reken deze af op 17 november. Drie dagen later volgt Johnnie Taylor. Ik ben al jaren 'fan' van 'Lola's Theme' van Shapeshifters, een dance-plaatje uit het begin van de nieuwe eeuw. Ik heb ontdekt dat dit Johnnie Taylor heeft gesampled en ken het origineel inmiddels redelijk goed. Ik draai het weer eens in 'Afterglow' en besluit dan even te gaan zoeken op Ebay. Zo kom ik dit exemplaar tegen. Op onvolprezen styreen dat inmiddels een stuk minder klinkt, maar ach... ik doe het ervoor. De plaat arriveert overigens op de dag dat ik de afpraak in Diever heb en dus ademt deze plaat de herinnering.
1007. Getting Through To Me - Annabelle Fox (US, Satin, 1965)
1008. I Never Meant To Love You - Watts Line (US, Bullet, 1972)
1009. So Is The Sun - The World Column (UK, Capitol, 1969, re: 1976)
1010. Soulful Strut - Young-Holt Unlimited (US, Brunswick, 1968)
Op 22 november 2017 plaats ik mijn laatste bestelling bij de Marktplaats-gast. Vlak daarna breekt ook een lastige tijd aan op het gebied van geld en kan ik me even geen platen meer veroorloven. Pas over twee maanden, op 26 januari 2018, zal ik weer een paar plaatjes kunnen kopen. Gedurende 2018 zal ik de schade dubbel en dwars inhalen! Young-Holt Unlimited staat in de reserve-Blauwe Bak. The World Column moet, terecht, een paar centen kosten, maar daarvoor is het ook al tien jaar té laat. De a-kant van Watts Line heet 'Never Stop Loving Me' en is aanvankelijk de favoriet. Later ga ik meer voor 'I Never Meant To Love You'. Annabelle Fox is pure Randazzo-magie en smaakt dus altijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten