Afgelopen woensdag heb ik 24 singles uitgezocht om de onderhandeling niet al té bont te maken. Daarbij heb ik een paar singles aan de kant gelegd waar ik, eenmaal thuis, toch van zou hebben gewenst dat ik ze mee had genomen. Ook omdat ik nog niet weet wat de persconferentie voor invloed gaat hebben op niet-essentiële winkels wil ik dus zo snel mogelijk terug om deze singles alsnog op te halen. Ik pin weer twintig euro. Hij heeft geen pinautomaat in de zaak. Het eerste idee is de resterende singles, een stuk of acht, maar heb woensdag ook de 'classic rock'-selectie gezien en ben daar nog niet doorheen gegaan. Ik ben op tijd klaar met de post en besluit even om het hoekje te kijken. Met name de 'classic rock' zorgt ervoor dat ik al snel weer een stapel heb van ruim dertig singles. Daar maak ik wederom vierentwintig van. Dat gaan dan nu vier afleveringen van negen worden en die wil ik vandaag publiceren. De foto's moet ik nog maken en dat doe ik straks in één keer. Eerst maar de berichten. De eerste negen zijn allemaal uit de vangst van gisteren.
* Big Wheel- If I Stay Too Long (NL, Decca, 1969)
Het zal de dj worst zijn. Onduidelijk is of hij de platen destijds nieuw heeft gekocht of dat het de gouwe ouwe-sectie is van zijn verzameling. Op de fotohoesjes is hij druk in de weer geweest. Zijn naam met pen, een sticker met het volgnummer en ook nog een felrode sticker met zijn volledige adres. Kortom: De hoesjes zijn al verstierd. De platen zijn evenmin smetteloos en ze zouden nog best een paar duiten waard zijn als er beter mee was omgesprongen. 2,50 euro is in enkele gevallen al toegestaan, maar voor een euro kan ik ze helemaal niet laten liggen. 'Beter dan het origineel' gaat niet vaak op, maar Big Wheel maakt een stevige vuist van het nummer van de Engelse Creation. De plaat oogt minder dan hij klinkt, maar dan opnieuw... ik heb een jaren tachtig-uitgave van Big Wheel welke in een betere staat is. Deze gaat mee voor 'origineel en fotohoes' en kan ik alleen maar beter tegenkomen voortaan.
* The Buoys- Look Back America (NL, Polydor, 1973)
In 'Afterglow' heb ik sinds 2016 een doorlopende serie: 'Play That Full Album White Boy'. Per show draai ik vier achtereenvolgende nummers van een album uit het verleden totdat het complete album is gedraaid. Zo heb ik eerder dit jaar een album gehad van The Buoys dat echter een compilatie-cd blijkt te zijn. Wel interessant om te horen wat de band méér heeft gedaan dan 'Give Up Your Guns' en 'Timothy'. 'Look Back America' ken ik overigens wel langer want ik heb eens een 'Tuesday Night Music Club' met Amerika-titels gedaan. Is vast met de presidentsverkiezingen geweest in 2016. Rupert Holmes heeft in 1973 zijn handen getrokken van The Buoys maar de mannen kunnen zich uitstekend redden zonder zijn hulp. 'Look Back America' is een lang uitgerekte ballade, duidelijk té lang voor de hitparade.
* Clover Leaf- Oh What A Day (NL, Polydor, 1970)
Clover Leaf blijft voor mij een interessant onderwerp van discussie. De groep uit Roosendaal wordt geproduceerd door Jack De Nijs en De Nijs wil de radioluisteraars graag trakteren op zijn versie van palingpop. De mannen van Clover Leaf hebben echter meer op met hardrock en dat mogen ze op de b-kanten doen. Dan is hier een kleine uitzondering want beide kanten van de single zijn geschreven door de leden zélf. 'Oh What A Day' klinkt minder kneuterig dan bijvoorbeeld 'Don't Spoil My Day', maar nog altijd goed in het oor liggende middle-of-the-road. De b-kant is dan helemaal voor henzelf en dat begint met een stemmig orgel en daar komt een fraaie rockballade achter vandaan. Vooral prachtig gearrangeerd met een orkestband of is ome Jack hier ook verantwoordelijk voor? Het blijft me mateloos boeien.
* Elvis Costello & The Attractions- I Want You (UK, Imp, 1986)
In september 2009, een of twee weken vóór de klap met de fiets, koop ik in Leeuwarden een vrachtje singles. De winkel heeft dan een flinke voorraad van 'I Want You', allemaal Engelse persingen en met de fotohoes. Ik koop uiteraard slechts eentje. Ik weet niet goed te herinneren wat ermee is gebeurd maar deze single is al een paar jaar 'kapot'. Het kraakt té hard voor het stemmige nummer en blijft ook steken. Dikwijls denk ik terug aan de voorraad. Had ik nóg maar eentje meegenomen. Nu vind ik deze in Meppel voor een euro en na een schoonmaak kunnen we weer even vooruit.
* Electric Light Orchestra- Turn To Stone (NL, United Artists, 1977)
Deze heb ik al eens zien liggen voor 2,50 euro maar besluit dat ik eigenlijk niet meer dan een euro wil besteden aan de plaat. Soms is geduld een schone zaak. Dit is nog één van de titels van ELO welke tot op heden ontbreekt in de verzameling hoewel hij nog altijd een paar 'exotische' singles heeft liggen welke nimmer hits zijn geweest. Wellicht voor een volgende keer?
* Tom Fogerty- Joyful Resurrection (NL, Fantasy, 1973)
Maart 1990. Hoewel ik beginnend platenverzamelaar ben, heb ik op deze dag al 84 singles in de bakken staan. Ik waag een fietstochtje naar Lemmer en uiteraard op platenjacht. Bij de Expert vind ik een single van Gerry Rafferty in de uitverkoopbak en dan is er nog het verscholen antiekwinkeltje. Dat heeft twee singles liggen, beide in een beduimelde staat. Vanwege mijn interesse voor Creedence koop ik eerst Tom Fogerty en een paar maanden later 'Johnny' van Mayfly. In geval van Tom stop ik hem in een blanco hoesje waarop ik mooi ga tekenen en een paar maanden later het stukje uit de Leeuwarder Courant plak van het bericht dat Tom is overleden. De single is niet echt in een goede staat, maar het is de combinatie met het zelfgemaakte hoesje dat maakt dat ik gisteren sta te dralen. Ik heb het besluit genomen. De oude single gaat uit de bak, maar het hoesje laat ik staan.
* Steve Harley & Cockney Rebel- Mr. Raffles (NL, EMI, 1975)
'Sebastian' op de keerzijde springt in het oog en ziet er qua lengte even lang uit als de single uit 1973. Het blijkt een live-versie te zijn. Nee, dank u. 'Mr. Raffles' is in 1975 de opvolger van de hit 'Make Me Smile' en is duidelijk minder. Harley klinkt wederom als een kruising tussen David Bowie en Bob Dylan zonder dat het hier nu echt overtuigt. Ik wist dit eigenlijk al, maar de single ontbreekt nog in de verzameling en voor een euro mag en kan veel!
* Machine- Rainmaker (NL, Polydor, 1970)
Mijn eerste exemplaar heb ik in januari 1996 gekocht en is dus voorbij gekomen in 'Het zilveren goud'? De fotohoes kom ik niet iedere dag tegen. De single klinkt wederom beter dan hij oogt. Het is praktisch voor het eerst dat ik eens helemaal naar het nummer zit te luisteren en, oef, dat is eigenlijk best goed! Fijne plaat, hoewel de producent van neerslag in Uffelte wel even mag verdwijnen vanmiddag. Ik moet namelijk nog even naar de winkel in Havelte.
* Manfred Mann's Earth Band- You Angel You (NL, Bronze, 1979)
Ik heb gisteravond de seventies-show van mijn collega gedaan maar ben vergeten het op te nemen. Daarin heb ik al een aantal van de singles van gisteren gedraaid. Manfred Mann valt deze eer ook te beurt en uit deze herinnering kan ik stellen dat het niet de meest essentiële single is van Manfred en zijn metgezellen van de planeet Aarde.
Ik weet niet of het later toevoegen van foto's invloed heeft op de volgorde van de berichten en dus zal ik even kijken of ik de foto's nu kan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten