Op zichzelf lijkt het nu ook fraai weer voor een wandeling, maar ik zal ook langs de winkel moeten. Omdat het lastig is om de boodschappen in de hand te houden, vermoed ik dat het toch een fietstochtje gaat worden. Misschien zelfs wel een fietstochtje naar Steenwijk om het mooie weer te vieren. Terwijl ik aan mijn late ontbijt zit, kan ik eerst nog wel een deel 'Singles round-up' doen. Vijf afleveringen publiceren op één avond is een beetje té ambitieus. Zaterdag en zondag ben ik erg moe na de uitzendingen en ga kort daarop slapen. Vier van de vijf in deze aflevering heb ik zaterdag al gedraaid, maar zet ze met alle plezier opnieuw op. Ook om eventuele b-kanten te ontdekken. Na het publiceren van dit alles ga ik mezelf naar buiten sturen want de zon werkt als een magneet op mij. Er zit nog altijd koffie in de kan en dus kan eerst deze 'Singles round-up' plaats hebben.
* Jeff Redd- Love High (US, Uptown, 1990)
Laat me beginnen bij het platenlabel. Uptown is niet bepaald 'obscuur' want het is een sub-label van het grote MCA-concern. Het is dus geen 'indie'-soul uit de late jaren tachtig en vroege jaren negentig zoals ik die afgelopen jaar veel heb aangeschaft. Het is een plaatje dat gewoon niet is opgevallen tussen de releases van Madonna, Soul II Soul en andere hitmakers uit 1990. Het is echter een moddervette productie zoals deze in 1990 aan de lopende band wordt gemaakt. Toch heeft het nummer een prettige 'hook' en het steekt ook niet heel schril af bij de indiesoul-dingen. Ook weer niet super essentieel maar wel een plaatje dat bij mij blijft hangen. Op de keerzijde staat de albumversie welke maar liefs elf seconden langer is. Doe maar gek!
* Lea Roberts- Hold Me, Thrill Me, Kiss Me (US, United Artists, 1972)
Ik kom Lea in januari 2020 tegen op Discogs met een plaatje dat op papier erg leuk is: Een soul-versie van 'All Right Now' van The Free. Ik schaf het plaatje aan maar keer al snel het schijfje om voor de b-kant. Dat gaat uiteindelijk de 'hit' worden in 2020. Nu heb ik hier weer zo'n geval hoewel ik de b-kant nog niet heb geproefd. In 1972 neemt Roberts haar versie op van 'Hold Me, Thrill Me, Kiss Me' dat oorspronkelijk in 1952 op de plaat is gezet en in 1953 succesvol blijkt voor Jimmy Young en Alma Cogan. Gloria Estefan zal het in de midden jaren negentig eens dunnetjes over doen. Het is uiteraard minder disco-georiënteerd dan 'All Right Now' want daarvoor is deze single té oud. Op de b-kant staat 'Mr. Preacher Man' en dat begint heel spannend. Gelukkig weet ze de spanning vol te houden en, ja, uiteindelijk verschijnt ook hier mijn favoriete kant van de single.
* Calvin Scott- Sonny Boy (US, Atco, 1969)
Dave Crawford heeft veel te maken met deze plaat en wellicht dat ik deze man nog eens extra in het zonnetje moest zetten. 'Southern soul' is sowieso een smeltkroes van stijlen en het ligt hem vaak aan welke muzikanten aanwezig zijn in de studio dat het onbedoeld een gospel, bluesy of country-invloed mee krijgt. Dave Crawford weet echter de soul te vinden bij meer blues-geöreinteerde artiesten zoals Betty Lavette maar ook bij Calvin Scott. 'Sonny Boy' is een prachtige soul-ballade waar ik wel soep van lust. Op de keerzijde is het iets meer funky en ik moet nog even besluiten welke kant ik het beste vind. Of is het domweg een double-sider? De tijd zal het leren.
* Freddie Scott- Just Like A Flower (US, Shout, 1968)
Voor Freddie Scott kun je me midden in de nacht wakker maken. Mocht ik uiteraard al in bed liggen tegen die tijd. 'Where Were You' is een grote hit gebleken in de Blauwe Bak en daar is nu 'Just Like A Flower'. Ik kan me herinneren dat die andere titel ook een tijdje heeft geduurd om te groeien maar ik zie het wel gebeuren bij 'Flower'. Op de flip doet hij 'Spanish Harlem' op herhaling en doet dat naar mijn mening teveel in de stijl van Ben E. King zonder dat het iets bijzonders gaat worden. Nee, ik moet gewoon gaan wennen aan 'Just Like A Flower'!
* Percy Sledge- Kind Woman (UK, Atlantic, 1969)
Een paar jaar geleden haal ik nog mijn neus op voor Percy Sledge. Het is hard gegaan in de afgelopen jaren. Na 'Sudden Stop' van vorige maand hebben we hier nu 'Kind Woman'. Het is ergens in de midden jaren negentig als ik 'Retrospective' van Buffalo Springfield koop op elpee. Voornamelijk om 'Expecting To Fly' eens op vinyl te hebben. De elpee gaat ook mee naar Engeland en komt daar aan een einde. Eind 1999 koop ik het verzamelalbum op cd. Tegen die tijd reken ik mezelf als 'fan' van Buffalo Springfield en het album gaat er altijd in als Friese kruidkoek. Het bevat ook het rustige 'Kind Woman' van Richie Furay en ik meen me te herinneren dat ik me dan al een voorstelling probeer te maken hoe dit in een soul-versie zou klinken. Niet wetende dat Percy Sledge dit mopje in 1969 al heeft gedaan. En ja... ome Percy weet precies dat aan te vullen op het nummer dat ontbreekt bij het origineel. De b-kant heet 'Woman Of The Night' en is meer van dat Percy Sledge-toontje dat ik steeds meer ga waarderen. Ook een beetje met dank aan de Engelse platenkopers want, in tegenstelling tot Nederland, heeft Sledge slechts bescheiden succes in Engeland waardoor zijn platen 'interessant' zijn voor soul-dj's. Zo zie ik regelmatig exemplaren van 'My Special Prayer' voor een tientje of meer naar een andere eigenaar gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten