Deze week geen platen kopen... 'Famous last words'. Daar ben ik al weer jammerlijk in gefaald. Het is deze morgen als ik word herinnerd aan een plaatje dat ik al jaren kwijt ben. Ik besluit het eens op te zoeken op Discogs en vind een voordelig geprijsde single bij een goede oude bekende. Natuurlijk moet ik dan ook even bij de rest van zijn soul-singles kijken en dan gaat het alweer vlot. Ik heb vanmorgen de bestelling afgesloten en voldaan en met een beetje mazzel kan ik deze voor het weekend hebben. Qua berichten lig ik een aardig stukje achter en zit nog midden in de singles van vorige week woensdag. De Week Spot en dergelijke zullen dus nog even moeten wachten, hoewel er ook vrij weinig is te schrijven over de Week Spot van deze week. Ik herinner een reactie onder een Youtube-video en dat is dan eigenlijk alles wat ik van de groep weet. Nu dan eerst de laatste zeven 'nieuwe' aanwinsten voor de algemene bakken. Ik denk dat ik vanavond niet meer toe kom aan de dubbele exemplaren, maar we zullen zien!
* Tom T. Hall- Back When We Were Young (US, Mercury, 1973)
De naam zegt me 'iets' maar ik ga er op voorhand vanuit dat dit country of Amerikaanse folk moet zijn. Voor een euro mag ik van mezelf even een gokje wagen. Het is weer alsof ik met vijf gulden in de knuist voor de Club 2000- gokkast sta in de Sneker snackbar. De lampjes laten zien welke combinaties goed zijn voor winst en nodigen je uit om het muntstuk in te werpen. Gezien de medewerker van de snackbar nog wel even bezig is om mijn Raspatatje speciaal met satékroket te bereiden, kan ik mezelf net zo goed even vermaken met de fruitautomaat. Twintig 'credits' en ik druk op start om de eerste combinatie te zien. Nog eens drukken en dan blijft al een rol hangen omdat er kans is op winst. Derde combinatie en dan het kop-muntspel. Kunnen we van twintig punten veertig maken? Helaas... weer terug bij nul. Het is namelijk country. Het is best een lekker stemmig nummer zolang er maar niet teveel van deze uitwassen in de verzameling komen. Vooruit dan maar weer!
* Engelbert Humperdinck- What Now My Love (NL, Decca, 1967)
Ik heb eens een verhaal gelezen over de opnames van 'Release Me' van Engelbert Humperdinck. Gerry Dorsey, zoals de man eigenlijk heet, mag het lied opnemen met behulp van orkest en The Vernons Girls. De laatste is een professioneel zanggroepje dat op talloze platen te horen is. Samantha Jones zal later in eigen beheer nog een hit hebben met 'My Way'. Maar goed... het is eind 1966 als Dorsey 'Release Me' op de band zet en hij wordt steeds van zijn stuk gehaald door de giechelende Vernons Girls. Na een paar outtakes loopt Dorsey naar de producent en vraagt: 'Weet je zeker dat ik dit moet opnemen? De meiden lachen zich rot'. De producent stuurt hem weer terug naar de microfoon en The Vernons Girls wordt vermanend toegesproken. Want... wie het laatst lacht? Engelbert zal in een lachstuip schieten voor de volgende jaren want hoe 'corny' de tekst van 'Release Me' ook is, het wordt een knaller van een hit. Je zou denken dat alles spontaan in goud veranderd maar dat blijkt lastiger. Een paar weken na 'Release Me' verschijnt deze single in Nederland, maar 'Release Me' wint de strijd. 'What Now My Love' is gewoon een Engelse tekst op 'Et Maintenant' van Gilbert Becaud en eigenlijk is het wel terecht dat 'Release Me' de wedstrijd heeft gewonnen. Toch moet ik erkennen dat ik deze single nog niet eerder heb gezien en dus is het wel een fraaie aanvulling op de verzameling.
* Just Us- I Can't Grow Peaches On A Cherry Tree (NL, CBS, 1966)
CBS en het Amerikaanse Columbia doet in 1966 goede zaken met Simon & Garfunkel en tracht meerdere successen in dezelfde stijl te creëren. Just Us valt eveneens in de categorie van melodieuze folkpop. Hoewel de a-kant door de heren Levitt en Monte is geschreven, zien we twee 'bekende' namen op de keerzijde. En... wat blijkt? Zij vormen samen Just Us. Ik heb het dan over Al Gorgoni en Chip Taylor. Met name de laatste heeft een lange staat van dienst als liedjesschrijver en is onder andere verantwoordelijk voor 'Angel Of The Morning' en 'Wild Thing'. In 1975 zal hij een grote hit hebben met 'Same Old Story'. Just Us past precies in het rijtje van genoemde Simon & Garfunkel, The Cyrkle en Chad & Jeremy. Een bijzonder smakelijk plaatje.
* Paul Revere & The Raiders- Just Like Me (NL, CBS, 1965)
De originele Paul Revere is in 1965 al 147 jaar niet meer onder ons en zijn plek wordt ingenomen door Mark Lindsay. Deze wordt door de platenmaatschappij dan al belangrijk genoeg geacht om op het label te komen als leadzanger terwijl het ook had kunnen kiezen om de band Mark Lindsay & The Raiders te noemen. Ik verwacht niet zoveel van het nummer maar dat verandert als ik het opzet: Een lekker garagerock-geluid met een groove welke sprekend lijkt op 'Louie Louie' van The Kingsmen. Lekker fel gitaarwerk ook. Een zeer aangename verrassing. Hoewel het label '1965' aangeeft, is de plaat pas op 31 januari 1966 in ons land verschenen. Ik zie dat de band in 1963 eveneens 'Louie Louie' aan het vinyl heeft toevertrouwd en dus is het geen onaardige vergelijking.
* Jean Shepard- Someone's Gotta Cry (NL, Capitol, 1965)
We blijven nog even in de jaren zestig met een ander plaatje dat zomaar eens een aangename verrassing kan worden. Hoewel? Volgens 45cat is het country. Laten we het toch maar eens proberen. Ja hoor, de pedal steel jengelt er meteen op los, maar qua zang kan ik dit wel waarderen. De b-kant heeft meer een hoempa-ritme maar ja... het is en blijft kuntrie en daar ben ik over het algemeen niet kapot van. In het archief ermee!
* Hurricane Smith- My Mother Was Her Name (België, Columbia, 1972)
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met zoeken. Ik moet voorop stellen dat zelfs de 'nieuwste' computer in mijn studio feitelijk al een gouwe ouwe is en dat je er niet zomaar van alles op kan aansluiten. Ik heb in de studio evenmin plaats voor een flatbed-scanner, maar zou zoiets nog graag eens willen hebben. Het is dan vooral om hoesjes en labels in te scannen voor 45cat. Deze Belgische van Hurricane Smith ontbreekt bijvoorbeeld in het overzicht. De plaat is allerminst obscuur te noemen, maar tot nu toe wordt er vanuit gegaan dat de plaat geen Belgische release heeft gehad. Hurricane Smith is eigenlijk Norman Smith en voorheen producent van de vroege platen van Pink Floyd. In 1971 besluit hij het solistisch te proberen en EMI ziet wel een tegenhanger voor Gilbert O'Sullivan in hem. 'My Mother Was Her Name' is bijna in de stijl van bijvoorbeeld 'Alone Again Naturally' en, hoewel erg verschillend, heeft ook Smith een opvallend stemgeluid. Mooie plaat hoewel de vinylkwaliteit te wensen overlaat. Maar eens rondkijken voor een goedkope upgrade.
* The Troggs- Hi Hi Hazel (NL, Fontana, 1967)
Bill Martin en Phil Coulter tekenen voor 'Hi Hi Hazel' en het wordt in 1966 eerst uitgebracht door soulzanger Geno Washington. Hoewel dat slechts een bescheiden succes is in Engeland is het wel de eerste hit voor Martin en Coulter als schrijversduo. Een jaar later brengt The Troggs haar versie uit en dat staat in schril contrast met 'With A Girl Like You' en 'Wild Thing'. Het is de periode voor The Troggs waar enerzijds wordt geflirt met de psychedelsche invloeden, maar waar de band ook meer melodieuzer wordt. Dit zal eind 1967 uitmonden in de grote hit 'Love Is All Around'. 'Hi Hi Hazel' bereikt in Engeland net niet de Top 40, in Nederland is het met hakken over de sloot een nummer 39-hit. Leuk plaatje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten