Ondanks het feit dat ik slechts zes singles per aflevering heb, ben ik toch al snel een uurtje bezig met een aflevering. Vijf afleveringen publiceren is dan ook een tikkeltje ambitieus, maar de volgende wil ik beslist vanavond nog even doen. Het bevat namelijk beide Epsilon-singles. Als deze aflevering is gepubliceerd ga ik even zonder Soul-xotica luisteren naar de resterende platen zodat ik morgen wellicht ietsje sneller kan publiceren. Ik wil morgen overdag echter nog even aan de gang in de business van de bladeren want ondanks dat de gemeente maandag is langs geweest, ligt het plein alweer halfvol met blaadjes. Ook de tuin is weer fraai bedekt. Een fraaie 'Eupic' (zoals Mark ze noemt), drie dijenkletsers uit de jaren zestig en twee nieuwe releases op het Epsilon-label. Deze maken de derde en laatste 'Singles round-up' voor vanavond.
* Latimore- Keep The Home Fires Burnin' (Frankrijk, RCA Victor, 1975)
Als Benny Latimore de situatie met ons gas in 2021 zou weten, zou hij wellicht ook een zwengel aan de thermostaat hebben gegeven. In 1975 gunt hij ons allen nog een torenhoge rekening. Een gekke combinatie maar wel lekker! Latimore klinkt minder zwoel dan dat ik van hem ben gewend. De begeleiding is typerend voor TK-producties uit deze tijd hoewel Latimore meer bluesy zingt. Op de b-kant doet hij 'That's How It Is' uit de pen van Willie Hale. Dezelfde Willie Hale die ook 'She Don't Ever Lose Her Groove' heeft geschreven dat door Gwen McCrae weer tot 'He Don't Ever Lose His Groove' is gemaakt. Het is nu alleen nog wachten op een 2021-update welke vast 'They Don't Ever Lose Their Groove' gaat heten om niet de aanhangers van de Woke-religie tegen de haren in te strijken. Dit is meer het soort ballade dat ik gewend ben van Latimore en waar zijn stem mijns inziens veel mooier in uit komt. Toch durf ik dit wel een 'double-sider' te noemen.
* Barbara Mason- Dedicated To You (US, Charger, 1965)
'Dedicated' is de kant waarvoor ik de plaat heb gereserveerd maar volgens 45cat is het de b-kant. 'Wear and crackle', schrijft Mark op het hoesje, maar het mag bij een plaat als deze. Hoewel het melancholiek is en blijft, is dit immers oude rhythm & blues en verlaat Barb geregeld de melodie om even een paar woorden uit te spreken. 'Trouble Child' is echter ietsje dramatischer en dat kan ik uiteindelijk beter waarderen. Ik denk dat 45cat gelijk heeft en ga 'Trouble Child' als de favoriete kant gebruiken, ook al is het iets meer 'poppy' dan 'Dedicated'.
* People's Choice- Save My Lovin' For You (UK, Goldmine Sevens, 1967, re: 1996/97)
Je kan soms nog eens een 'goedkope' Goldmine Sevens treffen zoals onlangs bij Detroit Executives of Honey & The Bees eerder dit jaar. Het gros van de Goldmines is echter zeer in trek bij verzamelaars. Ook omdat het vaak de eerste Engelse persingen zijn van een nummer. Hier hebben we een kantje van People's Choice, de groep die in de jaren zeventig een hit zal scoren met 'Do It Anyway You Wanna'. In 1967 bevindt de groep zich nog in Detroit waar het deze opname maakt met Tony Hester en Richard 'Popcorn' Wylie. Ik ken het nummer van de 'Northern Soul Jukebox'. Het is klassieke Northern Soul en onbetaalbaar als originele single. Op de keerzijde staat 'My World Is On Fire' van Jimmy Mack en er staat me iets van bij dat ik die reeds heb als b-kantje van een bootleg? Ik heb nooit veel op gehad met dat nummer en dus blijf ik bij People's Choice.
* The Platters- Devri (US, Musicor, 1966)
Als ik het jaartal opzoek op 45cat zie ik dat de single ook een Nederlandse release heeft gehad. Op CBS met een fraai fotohoesje. Het is negen jaar geleden als ik net bij Wolfman Radio begin als er regelmatig iemand in de chatroom opduikt waarvan we nooit zullen weten of het een andere presentator is geweest die de dienstdoende presentator de gek aansteekt of iemand die serieus is geweest met zijn verzoekplaten. Feit is dat hij telkens iets aanvraagt dat niet binnen de show past. Nirvana in de punkshow en The Drifters of The Platters in de Northern Soul-show. Hoewel? Natuurlijk associëren we The Platters met de successen uit de jaren vijftig, maar in de midden jaren zestig maakt de groep een aantal opnames die wel degelijk populair zijn geworden in de Engelse soul-scene. 'Devri' is daar eentje van. Het is geschreven door Inez Foxx en Luther Dixon en grappig genoeg heet Mike Terry opeens 'Terri' op dit plaatje. 'Alone In The Night' is meer de traditionele ballade zoals we The Platters over het algemeen zullen herinneren.
* Ira Raibon- Shake It Off (UK, Epsilon, 1978, re: 2021)
Ik ben over het algemeen niet kapot van live-opnames en zeker niet als het voor de Blauwe Bak is. Toch is dit waarschijnlijk de enige kans om het aanstekelijke 'Shake It Off' van Ira Raibon in de verzameling te krijgen. Het is een erg minimalistische opname en het komt vrij 'mono' op mij over. De groove is lekker en heeft een fijn 'live'-gevoel terwijl het Ira uit de tenen komt. Het is als bij Edith Morene: Intro langzaam opvoeren en tegen het einde snel uit faden en dan is het verder de obscure opname zoals we dat van Epsilon kennen (zie ook de singles van Kenyatta). Ik hoor nu dat Yann het applaus aan het einde al abrupt heeft afgebroken. 'You're My Dream' is een stukje bedaarder dan het opgefokte 'Shake It Off' en is minstens zo fijn.
* Realside- When I See Your Smile (UK, Epsilon, 2021)
Het is in juli of augustus als Yann een video deelt met de titel 'things to come'. Met alle respect maar we zien een bejaard trio bij een festival op een parkeerterrein een liedje uitvoeren. Dat liedje werkt erg aanstekelijk. Als ik het uiteindelijke resultaat hoor, krijg ik een brede glimlach rond de mond. Het jaar 2021 is een goed jaar geweest voor 'nieuwe' soul en Realside bevestigt dit nog maar eens. De mannen zijn allemaal dik in de zeventig maar hebben een jeugdig elan en een jonge meid moet wel een hart van steen hebben als ze de uitnodiging voor een picknick met de oude mannen kan afslaan. Puur, eenvoudig en aanstekelijk. Op het laatst waagt Walter Johnson III zich nog aan een hoge noot waarvan hij zelf ook even moet lachen. Ik durf het niet uit te roepen tot dé beste, maar zeker één van de leukste nieuwe soul-platen van dit jaar. Op de keerzijde staat de 'extended version' en die duurt maar liefst achtenveertig seconden langer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten