De 'w' zit weer in de dag en dus kan ik mezelf niet beheersen als ik klaar ben met mijn postronde. Ook omdat ik even wil informeren bij de beste man hoe hij de nabije toekomst ziet in verhouding met zijn winkel. Dat klinkt op zichzelf wel positief. Ik ga vandaag terug naar de 'interesante' singles zonder fotohoes welke voor een euro de winkel mogen verlaten. Nadat ik driekwart van de schappen heb gehad (en eigenlijk ook nog een krat op me staat te wachten), heb ik echter al een flinke stapel en ga deze even door. Ik gooi een paar singles terug en weet een fraaie prijs te maken voor 33 singles. Twaalf daarvan zijn 'dubbel' en in twee gevallen zelfs platen waarbij de oude exemplaren een hoek missen. Dan blijven er eenentwintig singles over waarvan ik op voorhand al zeven kan selecteren die vrijwel zeker in de Blauwe Bak terecht komen. Deze ga ik eerst behandelen. De dubbele singles bewaar ik in ieder geval tot het weekend omdat tijdig publiceren wel eens lastig kan zijn tijdens 'The Big One'. Vanavond dus eerste zeven kandidaten voor de Blauwe Bak.
* Aretha Franklin- Baby I Love You (US, Atlantic, 1967)
Het nummer zit in de late jaren negentig in een bierreclame als ik me niet vergis. Hoewel ik dan nog niet zoveel met soul heb, gaan mijn voelsprieten wel meteen uit. Ik kan me echter herinneren dat ik ooit een Engelse persing heb gezien, maar op dat moment besluit ik mijn geld anders te besteden. Nu heb ik dan een Amerikaanse persing en een echte 'thuisbrenger' voor een euro. Wellicht als geheugensteuntje om toch eens de Engelse te gaan zoeken? Hij zit een beetje tegen de 'distortion' aan, maar ik heb het zeker minder gehoord en gezien. Ook een 'hanger' maar dit kan evengoed ook een beetje stof zijn of de reden dat ik de toonarm een beetje licht heb afgesteld om het meer kostbare styreen te sparen. De Engelse persing blijft op het verlanglijstje staan. Ik denk dat deze uiteindelijk in de reserve-Blauwe Bak zal komen te staan.
* Jimmy James- Till I Can't Take It Anymore (UK, Pye, 1977)
De singles van Jimmy James uit de jaren zeventig hebben al een paar jaar mijn interesse. Vooral sinds het moment dat 'Want You So Much', de b-kant van 'Now Is The Time', een cult-hit is geworden in de soul-scene. Daar kan ik zelf nog 'No Other Woman' aan toevoegen. Tegelijk weet ik ook middels 'Life' dat het niet allemaal goud is wat er blinkt. Bovenstaande single is dus een pure gok. Het is inderdaad een cover van het nummer dat ik van Ben E. King heb, alleen nu met blazers die me vooral aan Stax doen denken. Het is een fraaie update met een lekker 'Southern' gevoel hoewel het niet Ben E. King ontstijgt. De b-kant heet 'Stay With Me' en is een eigen nummer van producent Biddu. Ook dat is doordrenkt van een 'southern soul'-productie en is misschien zelfs wel ietsje beter dan de a-kant. Of... meer geschikt nu 'Till I Can't Take It Anymore' niet meer is dan een aanvulling op Ben E. King. De b-kant klinkt erg spannend in mijn beleving. Voer voor de koffers.
* The Lost Generation- Wait A Minute (US, Brunswick, 1970)
Hoewel Eugene Record in 1970 al een paar jaar actief is met The Chi-Lites is hij op dat moment vooral liedjesschrijver en producent voor Brunswick. Al dan niet in combinatie met Barbara Acklin. In het zelfde jaar maakt hij een blauwdruk voor latere platen van The Chi-Lites met een groep waar hij als schrijver en producent fungeert: The Lost Generation. 'The Sly, The Slick And The Wicked' is namelijk een 'Give More Power To The People' in een notendop. Een dramatische productie met 'phasing' en andere gimmicks. 'Wait A Minute' is de tweede single van de verloren generatie. Ook dat heeft weer de 'phasing' en de echo van de eerdergenoemde hit. Maar ook prachtige harmonieën die hier beter uit komen. De plaat kraakt gezellig maar het styreen is vrijwel schoon. Deze mag naast het latere 'Someday' in de koffer staan. Het is niet heel essentieel maar erg leuk voor een euro.
* Names & Faces- Dido (Suriname, Twa-Twa, 1974)
Ik koop ook een extra exemplaar van 'Stir It Up' en dat is hoe ik Names & Faces heb leren kennen in 2013. Naarmate de jaren verstrijken krijg ik steeds meer interesse voor Surinaamse soul en het is een paar maanden geleden dat ik deze Names & Faces-single in het winkelmandje van Discogs heb neergelegd. Zoals vaker stel ik het bestellen maanden of jaren uit en nu mag deze eruit. 'Dido' is soulvolle reggae met een twist maar vooral mooie strijkers. 'Lui' is echter weer de zwijmelsoul waar we dan eigenlijk meer voor gaan. Hierop verzorgt zangeres Sylvian Cedia de lead. Een erg fraaie 'double-sider' voor in de koffers.
* Johnny Nash- Baby You're Mine (NL, Polydor, 1986)
Nog een gokje wagen? Ik ken wel de hit 'Rock Me Baby' van Johnny Nash uit dat jaar. Het is Johnny Nash en uitgebracht op het grote Polydor-label en dat is verbazingwekkend. Het klinkt namelijk precies als de 'lo-fi' indie-soul plaatjes uit mijn verzameling. De groove zit ergens tussen elektronische reggae en een lome disco-beat in en op ene of andere manier vind ik het goed klinken. Het sluit mooi aan bij Blauwe Bak-favoriet 'Maybe We' van Tyrone Mack bijvoorbeeld, maar man... wat een lelijke synthesizers! Het is en blijft wel Johnny Nash en daar zal ik altijd een zwak voor houden. Op de b-kant is meer bluesy en een ballade, maar ik wil de a-kant wel laten groeien in de koffers.
* Billy Paul- Everybody's Breaking Up (UK, Philadelphia, 1977)
Hoezo gokken? Een Engelse persing van Billy Paul voor een euro kan ik gewoon niet laten liggen. De gok zit hem erin of de plaat geschikt wordt geacht voor de Blauwe Bak of niet. Ik heb bijvoorbeeld ook 'Let 'Em In' van de beste man en deze staat gewoon in de jaren zeventig-bak. 'Me And Mrs. Jones' overigens ook. De a-kant is een totaal oninteressante ballade in mijn beleving. Fraai gearrangeerd maar ook té zoet. Snel door naar de b-kant. 'One Man's Junk' is meer het midtempo Philly-werk en is warempel de meest bruikbare kant van de twee. Hier wil ik wel aan gaan wennen!
* Teddy Pendergrass- I Can't Win For Losing (US, Philadelphia, 1982)
Ik associeer Teddy onterecht met ballades maar de a-kant is een lekker vlot nummer. De ballade staat nu op de b-kant en dat klinkt wel spannend door het arrangement. Ik laat de a-kant aan me groeien in de Blauwe Bak-koffers maar het zou me niets verbazen dat de keuze eventueel nog gaat vallen op de b-kant. Dat heb ik slechter gehoord!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten