Komende zaterdag ga ik de laatste aflevering doen van de '2021 Collection' in 'Do The 45' en daarmee heb ik de collectie compleet. Dit ter vervanging van de 'Vakantiemixen' waar ik niet goed aan toe ben gekomen. Ik heb echter twee opgenomen afgelopen zomer maar zoals jullie vast hebben begrepen, is de vakantie dit jaar nog meer anders dan anders. Dit concept is me echter goed bevallen en ik heb straks een zevental shows van drie tot vier uur per stuk met alle soulplaten die ik in 2021 heb gekocht. De Week Spot van deze week moet ook deel uitmaken van de show van komende zaterdag en ik kies dan voor een plaatje die ik in principe als 'Classic Week Spot' zou hebben kunnen maken. Ik heb dertig jaar geleden immers het eerste exemplaar gekocht. Ook leuk om er weer eens bij te vermelden: Ik heb het hoesje geleend van singlehoesjes.nl. Het Belgische (?) fotohoesje wijkt iets af van de Nederlandse foto maar is wel precies gelijk aan de foto van de Deense persing die al twintig jaar verstoppertje speelt. Vanaf volgende week staat de Week Spot in de Top 100 en ik vrees dat deze buiten de boot zal vallen. De Week Spot van deze week is 'Plastic Man' van The Real Thing uit 1972.
Ik lees net dat vorig jaar een documentaire is gemaakt over de band en dat komt goed uit. Ik kijk momenteel bijna iedere avond wel een Engelse muziekdocumentaire en pak ook eens een muziekfilm mee. Zo heb ik afgelopen week 'Slade In Flame' gezien. Gewoon op Youtube, de dvd-speler hoeft niet te worden opgestart. Ik ga binnenkort zoeken naar deze documentaire want hij maakt me wel nieuwsgierig. Het verhaal van The Real Thing begint in de vroege jaren zestig met een doowop-groepje genaamd The Chants. Eddie Amoo is één van de leden en, naar het schijnt, wordt het eens begeleid door een vroege uitdossing van The Beatles. Zijn broer Chris zit eveneens in de muziek en in 1972 wordt besloten de handen ineen te slaan. The Real Thing bouwt al snel een reputatie op als sensationele live-band en tekent een contract bij EMI. De singles uit deze tijd, waaronder 'Plastic Man', worden geen hits en zijn tot op heden (volgens het niet altijd even betrouwbare Wikipedia) nog niet verkrijgbaar op een compilatie. Het komt mij niet onbekend voor want bij een zoektocht naar een opname van 'Plastic Man' stuit ik alleen op de nieuwe opname uit 1977. Het tij keert in 1975 als The Real Thing opvalt als begeleidingsgroep van David Essex en een contract krijgt bij Pye.
Daar verlaat ik even de biografische informatie zoals deze op het internet is te vinden en ga door naar een persoonlijke anekdote. In de jaren negentig ben ik goed bevriend met een boeker. Hoewel zijn specialisme ligt in de blues, haalt hij zijn artiesten voornamelijk uit Engeland en zit er ook wel eens een afwijkend genre tussen. Zo 'regelt' hij een tournee voor mijn goede vriend John Wright maar heeft hij ook een bezoek georganiseerd van een band die ik nimmer in actie heb gezien. De band heet Force Ten en als ik me niet vergis, doet het vooral covers van (blues)rock. Iets dat ik beschouw als een gemiste kans want waarom zou je een coverband uit Engeland halen als ieder gehucht al een eigen coverband heeft? Op een gegeven moment zit ik toch eens met de drummer aan de bar en als hij ontdekt dat ik wel wat muziekkennis heb en 'aanknopingspunten' zoek om de verborgen geschiedenis van Force Ten op te halen, fluistert hij het me min of meer in. Niet uit schaamte maar vooral omdat hij niet dik wil doen. Hij vertelt me dat hij de drummer is geweest op 'You To Me Are Everything' van The Real Thing. Normaal gesproken niets bijzonders maar het vervolg verbaast me wel. Muzikale begeleiders krijgen normaliter een uurloon of een vast bedrag en de royalties zijn voor de tekstschrijver en de producent. Hij vertelt me dat hij desondanks eens per jaar een cheque ontvangt met een gedeelte uit de royalties. Natuurlijk kan hij hiervan niet leven, maar een paar potjes bier in de pub schijnt nog wel te lukken.
Op '4 From 8' uit 1977 staat een nieuwe opname van 'Plastic Man'. Minder progressief en funky maar meer in het keurslijf van 'You To Me Arre Everything'. Oorspronkelijk wil The Real Thing het album 'Liverpool 8' noemen, naar de probleemwijk in Liverpool, maar de platenmaatschappij steekt daar een stokje voor. In de tweede helft van de jaren zeventig heeft de groep zeer wisselend succes. Als het dan ook een succes wordt? 'Can You Feel The Force' is in 1979 voorlopig de laatste single die hoge ogen gooit. In 1986 komt de 'Decade Mix' van 'You To Me Are Everything' terug op de hitparade en wordt de groep in de nieuwe eeuw geregeld gesampled. Eddie Amoo is tijdens de opnames van de genoemde documentaire overleden. Chris Amoo is naast muzikant ook bekend als hondenfokker en is een veel gevraagd jurylid tijdens hondententoonstellingen. Bijna de Engelse Martin Gaus dus?
De oerversie van 'Plastic Man' mag deze week dus de Week Spot heten en het nummer klinkt zelfs nog beter dan dat het in mijn herinnering aanwezig is geweest. Omdat ik echter méér dan genoeg keuze heb voor de Blauwe Bak Top 100 weet ik op voorhand wel te melden dat deze niet de lijst gaat behalen. Het is inmiddels donderdag als ik de Week Spot aankondig en dat zal volgende week eveneens het geval zijn. De Week Spots van december staan allemaal wél in de Top 100 en die moet ik eerst samenstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten