Singles round-up: november 12

Met hetzelfde gemak schuif ik snel door naar de volgende aflevering van de 'Singles round-up'. Nu met maar liefst twee 'double-shots' van artiesten. Ik ben vanmiddag ruim op tijd klaar en ben even voor vier uur bij de platenwinkel. We gaan bij de toonbank ervan uit dat dinsdag de persconferentie zal zijn en een eventuele lockdown of andere regels op zaterdag van kracht worden. In dat geval heb ik volgende week nog een kans om bij hem te kijken en dat is iets dat ik zeker niet aan me voorbij zal laten gaan. Volgende week dinsdag sluit de toelating voor soul-platen voor de Blauwe Bak Top 100 die ik in de eerste dagen van december ga samenstellen. Hoe ik deze ga presenteren op Soul-xotica hangt af van een paar dingen. Daarover ben ik nog met mezelf in conclaaf. Feit is wel dat de Top 100 op de radio ga doen tijdens de kerstdagen. Op zaterdag de onderste zestig en de top 40 weer op zondag. Natuurlijk begrijp ik best dat iedereen dan naar de Top 2000 luistert, maar de shows komen weer op Mixcloud en kunnen dus tot het einde der tijden worden beluisterd. Ze komen, hoe dan ook, bij mij op de mp3-speler terecht voor een paar lange fietstochten in 2022. Nu eerst de volgende zes uit de partij van vanmiddag.

* The Four Tops- In These Changing Times (NL, Tamla Motown, 1971)
Deze single heb ik al eerder zien liggen en ook in de handen gehouden. Toch moet ik bekennen dat ik niet heel erg kapot ben van veel Four Tops-singles en 2,50 euro lijkt me dan aan de forse kant. Nee, natuurlijk niet! Het is op zichzelf een fraaie prijs maar ik heb veel Four Tops-singles in de bak staan die ik niet tot nauwelijks aanraak en dan is 2,50 een forse prijs. De plaat lijkt een beetje uit het lood geslagen, maar dat merk ik nauwelijks bij het draaien. Het intro is lang en erg druk met vuurwerk, een dreigende stem, een koekoeksklok en nog meer geluidseffecten. Als het nummer losbarst, blijkt het opeens toch een erg goede plaat te zijn. Ik denk dat ik het intro over sla. Eigenlijk is dit best een Blauwe Bak-waardige single en zou dus de eerdere 2,50 euro waard zijn geweest. 'Right Before My Eyes' heeft meteen méér het oude Motown-gevoel, maar is ook niet te versmaden en misschien nog wel ietsje beter dan de a-kant. Een onverwachte gast in de Blauwe Bak.

* Greenfield & Cook- A Day Begins (NL, Polydor, 1971)
* Greenfield & Cook- Far Too Late (NL, Polydor, 1973)
Ik zeg het even uit mijn hoofd, maar...? Ik denk dat ik alleen nog 'The End' mis en verder alle Greenfield & Cook-singles uit het Hitdossier compleet heb. 'A Day Begins' is in ieder geval een kanshebber voor de 'Eindstreep' van komende dinsdag. Dat neemt niet weg dat 'Far Too Late' ook prachtig is. Ik durf best zo ver te gaan om Greenfield & Cook te bestempelen als de meest ondergewaardeerde Nederlandse band van de jaren zeventig te noemen. Alles klopt hieraan. De liedjes, de arrangementen, de producties. Ik zou bijna willen spreken van on-Nederlands goed, ook al krijg ik jeuk van deze term.

* Gladys Knight & The Pips- It Hurt Me So Bad (US, Trip, 1973)
Ik kan onmogelijk een jaartal van opname vinden bij 'It Hurt Me So Bad'. Het Trip-label staat bekend om het uitbrengen van oud, soms onuitgebracht, materiaal van bekende artiesten. In veel gevallen gaat het om opnames met bijzonder lage kosten voor wat betreft de licenties en dus is het niets anders dan goedkoop scoren over de rug van de artiesten. De opnames komen uit de late jaren vijftig en enkele daarvan zijn ook al eens uitgebracht op het Oldies 45-label van Vee Jay. In Nederland verschijnt in 1975 een album op Ariola met deze opnames en zo heeft ieder land haar eigen uitvoering van de compilatie. 'It Hurts Me So Bad' is een fraaie ballade met dramatisch orkest. 'What Will Become Of Me' is iets meer upbeat en hoewel het duidelijk uit de periode vóór Motown is, zou je het kunnen voorstellen met een Motown-arrangement. Leuk genoeg voor de Blauwe Bak!

* Gilbert O'Sullivan- No Telling Why (NL, MAM, 1977)
* Gilbert O'Sullivan- A Minute Of Your Time (NL, CBS, 1982)
Vaak staat 'Een leven met...' in het teken van een recent overleden artiest, maar dat hoeft niet de vuistregel te zijn. Het is immers in 2012 begonnen met Lenny Kravitz en deze man is nog altijd springlevend. De aflevering met Level 42 is me dermate goed bevallen dat ik wellicht binnenkort eens 'Een leven met Gilbert' ga schetsen. Het 'Verzameldraaien' blijkt toch beduidend minder leuk dan 'Verzamelwoede' hoewel een herhaling van deze serie ook geen directe optie is. Wel ga ik binnenkort beginnen aan een nieuwe serie voor erbij en wellicht zou ik Gilbert daar ook kwijt kunnen. Met 'Een leven met Gilbert' doe ik de artiest wellicht meer eer aan. Gilbert bezorgt Gordon Mills en diens' MAM-label een goed belegde boterham, ook al gaan de zaken na 1975 bergafwaarts. Toch investeert Mills nog wel in een nieuw MAM-logo. In 1977 heeft Bovema de distributie overgenomen van Phonogram. O'Sullivan gaat onverdroten door met het uitbrengen van prachtige popliedjes, ook al is het een beetje té kleurloos voor de hitparade. Vijf jaar later gaat Graham Gouldman zich ermee bemoeien en hij produceert 'A Minute Of Your Time'. Het heeft uiteraard niets te maken met het Tom Jones-nummer waarvan Gordon Mills dan weer de producer is. Graham doet echter zijn uiterste best om Gilbert te laten klinken zoals tien jaar eerder, maar Gilbert O'Sullivan is dan een schreeuw uit het verleden geworden. Zeker geen onaardig nummer.