Een week geleden ging ik 's middags naar Meppel om dingetjes voor de vakantie te kopen. Een van de meer opvallende aankopen heb ik vorige week niet eens gemeld. De meeste van mijn t-shirts zijn nog uitstekend om in en om het huis te dragen maar echt een praktisch en netjes shirt is lastiger te vinden in mijn kast. Ik koop bij de Scapino (tweede artikel voor de halve prijs) twee nieuwe poloshirts. Is dat opvallend? Ja, eigenlijk best wel want ik koop erg weinig nieuwe kleding. De beide shirts zijn me goed van pas gekomen en hebben de eerste liters zweet mogen slurpen tijdens de fietstochten van zondag en dinsdag. Ik heb bij dezelfde winkel ook weer een pak sokken gehaald zodat ik weer een jaar vooruit kan. Verdere 'hardware' heb ik niet nodig voor de vakantie. Ik kom in Sleen erachter dat ik de schaar en blikopener thuis heb gelaten. De schaar heb ik nodig voor de pastasaus van zaterdag en dat is een kliederzootje geworden. Ik had zondag bijna een blik champignons gekocht toen ik erachter kwam dat ik hiervoor een blikopener moest hebben. In plaats daarvan neem ik een blik mais mee voor vijftig cent en deze is vanmorgen met de rest van de rommel in de Kliko gegaan. Mais... ik moest het mezelf afleveren... want ik lust eigenlijk helemaal geen mais. Laten we het dan over iets smakelijks hebben: Acht singles die ik in de afgelopen week heb gekocht.
* Gregory Abbott- Shake You Down (NL, CBS, 1986)
Zomaar eens zin hebben in een bepaalde plaat. Dat kan! Zo ben ik nog altijd erg gelukkig dat ik 'Teardrops' van Womack & Womack tijdens mijn eerste vakantie in Sleen heb gekocht, hoewel ik eerder weinig moest hebben van dit nummer. In Emmen is het zaterdag eveneens het geval met een single die we in de laatste aflevering tegenkomen. We beginnen vandaag ook met zo'n plaat. Ik ben misschien wel een jaar niet meer bij 'De Kring' geweest, de 'nieuwe' kringloopwinkel van Meppel. Dat zit trouwens inmiddels ook al tien jaar op de huidige locatie. Ik ontdek hier altijd minstens één 'interessante' single en vaak eentje uit de jaren zestig. Zo ook vandaag. Voor de rest zijn het allemaal matige verkoopsuccessen uit de jaren tachtig en deze hit van Gregory als uitschieter. Het is het soort soul dat ik tot een paar maanden geleden heb geprobeerd te ontwijken, maar ja... met de recente aanwinsten uit de late jaren tachtig wordt ook deze van Gregory Abbott opeens essentieel. De plaat heeft alle ingrediënten van wat je kan haten aan zo'n plaat. Computergestuurd slagwerk en een hoog Sky Radio-gehalte, maar inmiddels 'past' dit plaatje in mijn muzikaal palet. Natuurlijk is het even levendig als bloemetjesbehang per strekkende meter maar hij mag blijven. Voorlopig uit de Blauwe Bak maar je weet maar nooit?
* Andrea True Connection- What's Your Name, What's Your Number (Frankrijk, Buddah, 1977)
Natuurlijk heb ik sinds jaar en dag 'More More More' en ben dat nummer erg gaan waarderen de afgelopen jaren. Nu heb ik hier de opvolger en die gaat vrij ongezien mee in het boodschappenmandje. Bij nadere bestudering blijken het mixes te zijn van Tom Moulton, alleen vermeldt het label niet om welk nummer het gaat. Of toch beide? De b-kant is ook nog eens geschreven en geproduceerd door Gregg Diamond. De plaat wordt meteen interessant. 'Name' is overigens een productie van Michael Zager van 'Let's All Chant' maar de man heeft leuke disco-producties gedaan. Deze single past niet in dat rijtje want dit is erg stompzinnige disco zonder dat het ergens leuk wordt. 'Fill Me Up (Heart To Heart)' heeft dezelfde vibe als 'More More More' en is muzikaal een stuk spannender. De zang is hier duidelijk van ondergeschikt belang en beperkt zich tot niet veel meer dan de titel over de spannende muziek van Gregg Diamond en zijn gevolg. Gezien 'More More More' gewoon in de jaren zeventig-bak staat, zal ook deze in de betreffende bak belanden.
* Black- Sweetest Smile (UK, A&M, 1987)
Het is een paar weken na het overlijden van David Bowie. Dan hoor ik het bericht dat Colin Vearncombe alias Black is overleden. Het is met name Wolfman Radio-collega Lee die dan 'Sweetest Smile' aanprijst. ,,Niet beter of slechter maar beduidend minder vaak gedraaid", luidt zijn argument om deze boven 'Wonderful Life' te verkiezen. Ik heb het leven van de man hier nog geëerd met een aflevering van de 'Dodenrit' en hoewel ik het album ooit op cd heb gehad, leer ik 'Sweetest Smile' pas kennen met het overlijden van de man. Een nummer dat dezelfde waardering in ons land had verdiend als 'Wonderful Life' en dus ben ik erg blij met deze Engelse persing. Het gaat zaterdag nog moeilijk worden met de 'Eindstreep'!
* Brick- Dusic (UK, Bang, 1977)
De titel ken ik en ik heb me al eens verbaasd of het een typefout zou zijn. Niet dus. 'Dusic' klinkt als een funky uitvoering van Earth, Wind & Fire. Ik lees net de 'Dusic' een logisch vervolg is op de grote hit 'Dazz', maar die heb ik gemist. Op de b-kant staat 'Happy' en dat is iets minder harde funk en meer midtempo maar het is niet echt mijn kop thee. Gewoon in de jaren zeventig-bak met deze plaat.
* Christophe- Aline (NL, Vogue, 1965)
Mijn ouders willen graag de kinderen vernoemen naar de grootouders. Ik ben de vierde van het gezin en tot dan toe zijn beide opa's en oma aan de kant van moeder vernoemd. Oma aan de kant van vader baart mijn ouders kopzorgen. Als het een meisje wordt dan kunnen we haar Alma of Alien noemen. Om Aaltje te transformeren in een 'mooie' jongensnaam is iets wat ze zich niet kunnen bedenken. Als het dan toch een jongen wordt, noemen we hem naar de vrijgezelle oom. Waarvan akte. Hoewel ik geen Alma of Aline ben geworden, koester ik een fascinatie voor het werk van Alma Cogan en heb ik iets met 'Aline'. ,,Het liedje had over mij kunnen gaan, als...". 'Aline' is in 1979 opnieuw uitgebracht en in die uitdossing heb ik het al jaren in de bakken staan. Nu heb ik hier de originele Nederlandse Vogue met 'fotohoesje'. Ofwel: Het ontbeert een foto. En de plaat? Ja, die gaat meteen voluit! Een 'beat ballad' met een refrein om mee te krijsen zonder dat ik weet waarover Christophe het heeft. Ik heb immers nooit Frans gehad op school...
* Faith Hope & Charity- Don't Go Looking For Love (US, RCA Victor, 1976)
De Van McCoy-magie waarover ik het vaak heb. Het werkt niet altijd! Ik heb sinds een paar jaar 'To Each His Own' van Faith Hope & Charity in de jaren zeventig-bak staan omdat de plaat niet genoeg lonkt voor de Blauwe Bak. Voor een euro wil ik wel een gokje wagen met deze single. Tja, ik ben net even Youtube op gegaan voor 'To Each His Own' en ls ik een keuze moet maken? Dan komt die als eerste in aanmerking voor de Blauwe Bak. Als 'Looking' niet de fraaie arrangementen had gehad van Van McCoy dan had had de single zo in de vuilnisbak gekund. Het is evenwel iets teveel platte disco voor mij en dus zeg ik op dit moment 'nee'. Gewoon in de jaren zeventig-bak dus!
* The 5th Dimension- Aquarius/Let The Sunshine In (NL, Liberty, 1969)
Ik heb eerst in de jaren negentig de Deense persing gekocht en later tot tweemaal toe de Amerikaanse Soul City. Eentje daarvan staat in de reserve-Blauwe Bak voor 'Don'tcha Hear Me Callin' To Ya' dat enige tijd erg populair is geweest in 'Do The 45'. Een fraaie Nederlandse persing met fotohoes heb ik nog niet en feitelijk had ik daar zonder kunnen leven. Voor een euro zeg ik echter niet nee en dus mag deze in de jaren zestig-bak bij de Deense persing.
* Flip- That's What They Say About Love (Duitsland, RCA, 1986)
Hits die niet verder komen dan nummer 37 zijn schaars in de jaren tachtig. Deze van Flip is er eentje van en alleen daarom wil ik deze wl proberen. Ik heb altijd gedacht dat het een volwassen uitvoering was van onze vriend uit de Betuwe, maar Flip blijkt een band te zijn. Ik vind het tegen Toto aan hangen en ik krijg allereerst een 'flashback' van een woensdagmorgen als de EO Hilversum 3 bezet. Het is mij té glad. Ach, deze was maar vijftig cent. Dit is overigens de tweede single van vorige week woensdag uit Meppel. Nu ga ik eerst een kersverse Week Spot aan jullie voorstellen en dan waarschijnlijk de vijfde 'Singles round-up' van deze maand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten