Ik gooi maar meteen het laatste deel 'Singles round-up' er tegenaan als jullie daar geen bezwaar tegen hebben. Dat betekent dat ik zaterdag alleen de 'Eindstreep' hoef te doen en zondag kan aftrappen met de avonturen in Leiden en omgeving. In dit deel trap ik af met de laatste single uit Meppel en degene die het meest interessant lijkt, hoewel ik de plaat nog steeds niet heb gedraaid. De rest van de singles komen uit Emmen inclusief een plaatje waarvoor ik in de stemming ben op deze zaterdagmiddag. Ik kan na deze 'Singles round-up' ook beginnen met het ordenen van de singles-bakken want met name de jaren zestig-bakken lijken her en der erg vol te zitten. Gordels vast en daar gaan we nog eenmaal deze maand!
* Gary Puckett & The Union Gap- Don't Give In To Him (NL, CBS, 1969)
Ik vind in 'De Kring' als eerste het lege fotohoesje van 'Tjingeling' van Johnny Lion. De single is in geen velden of wegen te bekennen en gezien Gary Puckett geen hoesje heeft, smokkel ik hem zo mee naar Uffelte. Ik heb de genoemde Johnny Lion-single nog niet in de verzameling dus wie een exemplaar met een neutraal hoesje heeft liggen? De beloning is uiteraard een eervolle vermelding in een toekomstige 'Singles round-up'. Jullie zullen begrijpen dat ik geen kapitalen ga neer leggen voor een dergelijke single. Gewoon blijven zoeken in kringloopwinkels en dergelijke. Terug naar Gary Puckett. Dat geeft mij een 'signaal' dat ik 'op de goede weg' ben als ik heb besloten naar Sleen te gaan en daar een fiets te huren. De meest recente aanschaf van een Gary Puckett-plaat is in de zomer van 2017 geweest en de eerste dag dat ik met de huurfiets van de camping een ritje maak in de omgeving. De plaat zélf is een drama en eigenlijk verwacht ik hier ook niet anders. Hij valt me niet tegen, het is beduidend minder 'Young Girl' en 'Lady Willpower' dan verwacht en eigenlijk best prettig om naar te luisteren.
* Diana Ross- Ain't No Mountain High Enough (NL, Tamla Motown, 1970)
Marvin Gaye mag 'I Heard It Through The Grapevine' niet uitbrengen als single vanwege een ongeschreven regel dat één nummer dat op single is uitgebracht niet gecoverd mag worden voor een single in een periode van drie jaar. Hoewel het verkoopsucces van Gladys Knight & The Pips verbleekt bij het eventuele succes van Gaye's uitvoering, druist het recht tegen de principes in van Berry Gordy. Als hij in ziet dat het echt kan werken om een nieuw arrangement te lenen aan een recente single is hij vlug bereid. Zo mag Diana Ross het succes van Marvin Gaye en Tammi Terrell opnieuw doen maar dan met een aanpak die je eerder van Vanilla Fudge zou verwachten. Het resultaat is verbluffend en één van de zeer weinige Diana Ross-singles die ik kan waarderen. Toch moet deze tevreden zijn met een plekje in de algemene jaren zeventig-bak. 'Love Hangover' en 'Baby It's Love' zijn de enige twee die overblijven in de reserve-Blauwe Bak.
* Lon Satton- Destiny (UK, Mercury, 1969)
Een promo met een wit label zonder dat dit nu heel veel uitmaakt voor de waarde van de plaat. Op de b-kant doet hij 'Blowing In The Wind' en daarover heb ik het een en het ander gelezen. Met name hoe slecht zijn uitvoering van Bob Dylan is. Lon is gewoon een crooner die 'Blowing In The Wind' een bigband aan doet. Leuk voor de novelty.
* Spookey- Mama's Little Girl (UK, Decca, 1978)
Ik heb de single nog niet gedraaid en laten we eerst eens naar het label kijken. Het Engelse Decca-label voert jaren lang hetzelfde label en hoesje waardoor de single ook uit de late jaren zestig of vroege jaren zeventig had kunnen komen. Het vermeldt echter 1978 op het label. Opgenomen in de Rak Studios en dat vertelt me dat het Engels moet zijn. 'Mama's Little Girl' is geschreven door Lambert en Potter en dat geeft de burger moed. Ik heb namelijk een zwak voor de liedjes van Dennis Lambert en Brian Potter en met name 'Don't Pull Your Love' van Hamilton, Joe Frank & Reynolds. Toch ken ik alleen het Lambert/Potter-werk tot ongeveer 1976 en ben ik benieuwd of ze het vakmanschap hebben kunnen voortzetten. De single heeft zowaar een recensie gekregen in 'Blues & Soul' maar moet het daar doen met twee sterren, Niet best dus? Ik leer dat het vijf jongens zijn uit de Northern Soul-hoek die aan het televisieprogramma 'Opportunity Knocks' hebben meegedaan. De verwachtingen zijn hooggespannen maar 'Mama's Little Girl' of de b-kant heeft nergens Northern-potentie. De a-kant is wel weer prettige pop zoals we dat van Lambert en Potter gewend zijn, maar het is gewoon geen winnaar.
* The Status Quo- Make Me Stay A Bit Longer (NL, Pye, 1969)
Het is een kleine verrassing dat Status Quo vijftig jaar later nog een aantal van de Pye-hits uitvoert op de 'Aquostic'-albums. Ze worden liever niet herinnerd aan deze jaren. 'Pictures Of Matchstick Men' is een grote hit en de platenmaatschappij verwacht identieke opvolgers totdat het concept is uitgemolken. Het intro van 'Longer' heeft weer hetzelfde gitaarspel als in 'Pictures' maar riekt naar de boogie waarmee de groep verder zal doorbreken. Ik herken het nummer achteraf gezien weer. Ik heb een tijd lang 'The Golden Hour Of Status Quo' grijs gedraaid en vooral omdat het zo'n lekkere jaren zestig-plaat is. Leuk om deze eens op single te hebben!
* Larry Verne- Mr. Custer (UK, London, 1960)
Ik heb in de jaren negentig eens een compilatie gekocht op het Era-label, als ik me niet vergis. Het is een verzamelalbum met allerhande 'novelty'-hits uit lang vervlogen jaren. 'Surfin' Bird' van The Trashmen is de voornaamste reden van aanschaf maar het album bevat ook nieuwe opnames van onder andere 'Sugar Shack' van Jimmy Gilmer & The Fireballs. Het bevat ook dit 'Mr. Custer' van Larry Verne maar anders dan de titel is het niet in mijn geheugen blijven hangen. Het is helemaal duidelijk dat 'Mr. Custer' op de betreffende elpee thuis hoort. Het is een soort van 'Running Bear' (dat eveneens op het album staat) en niet een beetje melig ook. De 'Okefonokee Two Step' laat ik maar voor wat het is. Ik heb niet zo'n zin in dansen op dit moment.
* Wayne Wade- Lady (NL, Dance, 1982)
Voor deze single hoef ik in principe niet helemaal naar Emmen te reizen. Toch is dit zo'n plaatje waarin ik opeens heel veel zin kan krijgen. Voor vijftig cent mag die mee in de tas. Bovendien heb ik een missie met deze plaat. Hoewel het een grote hit in ons land is geweest, is het nummer nog vrij onbekend gebleven in Engeland. Kenny Rogers' versie wordt vaak gedraaid in de 'Late Night Love', maar ik voel dat deze beter past in dat concept. Zoals 'Teardrops' van Womack & Womack me iedere keer terug brengt naar de zaterdagmiddag in 2015 zal ik met Wayne Wade terug gaan naar het terras in Emmen met de dubbele espresso's en op het plein voor Wildlands. Een soort van 'groeten uit Emmen'-ansichtkaart maar dan op 7"-formaat en van plastic.
* White Plains- When You Are A King (UK, Deram, 1971)
In het uiterste begin van de Blauwe Bak staat ook 'My Baby Loves Loving' in de selectie. Waarom dit nooit een hit is geworden en het wat wanstaltige 'When You Are A King' wel? Dat is nog altijd een mysterie voor mij. White Plains is nu eenmal beter uit wanneer de liedjes zijn geschreven door Roger Greenaway en Roger Cook. Dat geldt ook voor de b-kant van 'King': 'The World Gets Better With Love' had anno 2011 rechtstreeks in de Blauwe Bak gegaan maar nu is het alleen een fraai alternatief voor 'When You Are A King'. Zaterdag mag ik me buigen over de diverse lijst van augustus 2019 en de tien favoriete nummers kiezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten