,,Wie na zijn dertigste naar popmuziek luistert, is niet goed snik". Het is alweer een paar jaar geleden dat ik woorden van gelijke strekking hoor uit de mond van Maarten Van Rossum. Jawel, die zuurpruim die meent overal verstand van te hebben. De manier waarop hij zijn mond beweegt, maakt me al onpasselijk en met deze opmerking scoort hij ook geen punten. Mensen van dertig en ouder moeten luisteren naar klassieke muziek, dat is de ideale wereld van Van Rossum. Hij bedoelt het natuurlijk algemeen: Alles dat niet-klassiek is. Popmuziek is een breed begrip maar ik gebruik het algemene woord vaak om nieuwe populaire muziek aan te duiden. Geen artiesten of groepen die ruim decennia mee draaien maar de muziek die jeugd van nu fijn vindt om naar te luisteren. Ik heb vijftien jaar lang de hitparade vrijwel genegeerd en heb volop mee geblaat dat 'vroeger alles beter was'. Sinds 2013 ben ik me echter weer bewust van wat er werkelijk speelt in de hedendaagse popmuziek en dat is een wereld die ik zo nu en dan graag met jullie wil delen. Vandaag een singer-songwriter die onlangs haar debuutalbum heeft uitgebracht: Freya Ridings.
In mijn optiek is de popmuziek door een decennium gegaan waarin het crisis was. Een armoede aan aantrekkelijke melodieën en veel van hetzelfde als het aankomt op elektronische beats en doodsaaie concepten. Het is de tijd waarin geen enkel muzieknummer meer heilig is en genadeloos van een snoeiharde beat wordt voorzien. Als je echter nu naar de hitparade kijkt, zie je dat veel minder. Met name in Engeland is de singer-songwriter terug van weggeweest, alleen nu ietsje anders dan pak hem beet veertig jaar geleden. De liedjessmid schrijft niet noodzakelijk meer alleen, schrijft ook voor anderen en laat zelfs gasten opdraven op de eigen opnames. Het zijn weer de oudere muziekliefhebbers die vervolgens staan te klagen dat het allemaal zó saai is. Ik ben zeker geen Ed Sheeran-fan maar ik zie meer progressie in zijn werk dan het slaapverwekkende Coldplay waar iedereen mee wegloopt. Sheeran is een soort van Elton John voor mij. Er valt niets af te dingen op de liedjes want die zijn gewoon goed. Het probleem wil dat de liedjes niet tot me doordringen en daardoor een soort behang worden. Gelukkig is er meer onder de zon. Dan noem ik de Schotse poptroubadour Lewis Capaldi. De stem van de man heeft me meteen te pakken en ik vind zijn liedjes 'rijker' dan die van Sheeran. Freya Ridings komt uit dezelfde school als Capaldi en het is niet toevallig dat ze samen hebben getourd. In Nederland is ze nog een grote onbekende en dus zet ik deze zangeres graag eens in het zonnetje.
Bij de relatief jonge artiesten is het altijd even leuk om te bedenken of ik een herinnering kan vinden bij de geboortedatum. Ach, daarvoor hoeven jullie maar terug te bladeren naar 'Het zilveren goud' van april want de hoofdrolspeelster van vanavond is precies vijfentwintig jaar oud. Freya wordt op 19 april 1994 geboren in het noorden van Londen. Haar vader is acteur en muzikant Richard Ridings en door naar hem te kijken, leert ze gitaar spelen. Als ze zestien lentes jong is, geniet ze onderwijs aan de fameuze BRIT-school. Het is de artiesten-fabriek dat ons eveneens Adele en Amy Winehouse heeft opgeleverd naast nog honderden bekende namen in Engeland. In 2017 begint ze met het uitgeven van singles en maakt ze een live-album: 'Live At St. Pancras Old Church'. Ik heb geen televisie en mis dus veel van het entertainment dat een onbeduidend deel van Nederland in de macht houdt. Ik zie net dat RTL de Nederlandse rechten heeft van 'Love Island' en ook in Engeland is de show mateloos populair. Het is in het vorige seizoen dat op een paar emotionele momenten in het programma een prachtig liedje is te horen van een onbekende zangeres. Streaming-service Shazam laat de volgende dag weten dat dit liedje alle luisterrecords verbreekt. Het is 'Lost Without You' van Freya Ridings en precies een jaar geleden staat de single reeds drie weken in de Engelse top 100. Het zal een piekpositie bereiken van 9 en staat bijna een jaar in de hitlijst. Het is dat nummer dat ik een jaar geleden al helemaal in mijn hart heb gesloten.
Overigens is de single al een half jaar oud als het een hit wordt. Intussen heeft ze nog twee andere singles afgeleverd die helemaal niet opvallen. Er verschijnt een EP en een tweede live-album in maart 2018 en verder bestaat haar leven vooral uit toeren met Lewis Capaldi en Tears For Fears. In maart van dit jaar ziet de single 'You Mean The World To Me' en deze doet aanmerkelijk goede zaken. Haar laatste single heet 'Castles' en heeft vorige week de achttiende plek aangestipt als voorlopige piekpositie. Hopelijk maakt het volgende week weer een beweging naar boven want er zit méér rin vvor 'Castles'. Op 19 juli is het titelloze debuut van Ridings uitgebracht via Good Soldier Records. In Engeland is het meteen de hoogste nieuwe binnenkomer in de albumlijst. In Duitsland, Zwitserland en Ierland blijkt ook genoeg belangstelling voor het album om in de lijsten te komen.
Verwacht ik nu van iedereen dat die vanaf morgen meteen wegloopt met Freya Ridings? Nee, ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen het gewenste kopje thee zal zijn. Voor wie gewend is aan autotune-zangeressen zal het niet volmondig met me eens zijn. De uithalen van Ridings maken het voor mij net weer wél avontuurlijk in tegenstelling tot een hoop andere vrouwelijke singer-songwriters. Ik heb afgelopen vrijdag haar album integraal gedraaid en laat deze nu langzaam 'groeien', hoewelik vooralsnog geen tweede 'Lost Without You' heb kunnen vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten