Singles round-up: augustus 2

Ik heb vanmiddag het pakket opgehaald van het postkantoor en wil meteen wel beginnen met de 'Singles round-up'. Ik heb weliswaar net de uitzending erop zitten en de 'Singles round-up' is vaak beduidend langer dan de 'Eretitel'. Toch heb ik morgenavond een uitzending die ik ook nog moet voorbereiden en dus vermoed ik dat ik zaterdag dubbel ga publiceren. Morgen nog even aan het werk en dan begint mijn vakantie. De 'blues' van de ligfiets is nog altijd niet af maar ik ga, hoe dan ook, volgende week een weekje kamperen in Sleen. Desnoods weer met de huurfiets van de camping. Voordeel is dat ik nu veel meer ben gewend aan 'normaal' fietsen, ook al moet ik het in Sleen zonder een motor stellen. Of... zou er toch nog een wonder mogelijk zijn? Hoe dan ook: Vanavond het eerste deel van twee over de laatste aanwinsten van Mark. Ik heb ze nog niet eens beluisterd, althans... het merendeel en dus ga ik de draaitafel inschakelen en een 'live'-aflevering doen van de 'Singles round-up'. Vijf bestellingen en twee kadootjes van Mark.

* Lonnie B. & Viki G.- Lovin' Feeling (US, Revue, 1968)
Van dit duo heb ik sinds 2008 de single 'We're Gonna Stay In Love With Each Other', hoewel ik het merendeel van de tijd 'Love On The Mountain' heb gedraaid. Dan zie ik deze single bij Mark en luister een stukje naar 'Lovin' Feeling'. Hoewel ik het al een tijdje heb gehad met pure Northern Soul en deze plaat nimmer groot zal worden in deze 'scene' is dit waarschijnlijk de enige opname van Lonnie en Viki die dicht in de buurt komt. Het heeft een flink tempo. 'Oops!' op de keerzijde heeft iets meer weg van 'We're Gonna Stay In Love With Each Other' maar hier wint voor eens de uptempo kant.

* Johnny Davis- The Love I See Now (US, Bandit, 1971)
Ik heb geprobeerd het verhaal van Arrow Brown en zijn Bandit-label in 2015 bloot te leggen in een bericht over The Majestic Arrows. Het blijft een uiterst bizar verhaal dat schreeuwt om een film. Brown is als kind al geobsedeerd door Al Capone en wil niets anders dan zelf een gangster worden. Hij is getrouwd en heeft kinderen als hij besluit zijn charmes in te zetten om een gangsterleven op poten te zetten. Arrow heeft echter een probleem. Hij is té netjes om mensen een poot uit te draaien en een gangster leeft immers van geld dat hij heeft verdiend in criminele activiteiten. Arrow is een eersteklas charmeur en windt moeiteloos de vrouwen om zijn vinger. Hij zoekt en vindt weggelopen meisjes en jonge vrouwen en zet hen samen in een huis. Brown leeft vervolgens van de kinderbijslag en andere uitkeringen van de dames. In Chicago moet iedereen hard lachen om die olijke Brown die zelf denkt dat hij een gevreesde bandiet is. Hij zet ook een platenfirma op, het Bandit-label, en de constructie met de dames houdt stand tot de eind jaren zeventig. Als hij in de jaren negentig overlijdt, is hij een eenzame oude man. Zijn zoon opent het raam van het huis en gooit alles op het trottoir. Bandit-platen zijn niet echt populair in die tijd en zo komt het dat de platen anno nu helemaal schaars zijn. Deze Johnny Davis-single grenst ook weer aan perfectie want Brown gaat niet over een nacht ijs. Hij wil oorstrelende platen voortbrengen en doet dat onder andere met deze plaat. Het is net als The Majestic Arrows crossover-sweet soul met mierzoete violen in dit geval. Zijn enveloppen zijn daarentegen niet goed gevuld en zo bereikt het nimmer de radiostations, maar dit is een klasse apart. De Johnny Davis-single is niet goedkoop geweest maar wat heb ik een muziek ervoor terug gekregen. Ik kom superlatieven tekort hoewel ik 'weergaloos' nog niet heb gebruikt.

* Lorraine Johnson- Feed The Flame (US, Prelude, 1978)
Hoewel ik een maand geleden met Mark een prijs heb afgesproken voor het eerste pakket met de 12"-single en daarna een 'new pile' te beginnen, heeft hij voor deze gelegenheid singles uit de verschillende stapels gehaald. Daardoor is het een 'mixed bag' geworden. Van de jaren zestig en sweet soul staan we zo met beide benen in de disco. Lorraine is een van de goedkopere singles en voor die prijs wil ik het wel hebben. Het is vlotte disco dat het zomaar had kunnen maken als...? Ja, wat als...? Het is aardig gelikt maar dat is allerminst een bezwaar voor mij.

* Betty Lavette- Your Turn To Cry (UK, Atlantic, 1973)
Nu zit ik te twijfelen. Ja, ik heb zojuist even gekeken op de site van Mark. Ik ben té laat voor deze single en vraag of hij een reserve-exemplaar heeft. ,,Not at present", is zijn antwoord. Nu vind ik de single als complete verrassing en ook nog als Engelse demo! Het heeft ook een prijsje op de hoes. Dan blijft er dus nog één kadootje over en dat is niet erg. Ja, de herinnering komt weer boven. 'Your Turn To Cry' is zo'n mooie plaat dat iedere noot pijn doet bij mij. Kun je nagaan, zo snel kun je een plaat alweer vergeten. Ik zou toen actief gaan zoeken naar een exemplaar maar dat is erbij gebleven. Ik hoef niet uit te leggen dat zo'n Engelse persing mijn voorkeur geniet en dus ben ik een gelukkig mens.

* Al Matthews- Fool (UK, CBS, 1975)
Mark en ik zijn ook gezamenlijk lid van een soul-pagina waar ik voornamelijk 'Do The 45' adverteer. Daar post iemand dit nummer van Al Matthews. Ik ken de titel uit het 'Hitdossier' maar ken de plaat niet. Dat klinkt toch erg aardig voor een plaat die voor stuivers en dubbeltjes weg gaat. Mark reageert onder het bericht dat hij een single zal stoppen bij mijn volgende bestelling en dat is dus deze Engelse persing. De plaat heeft in 1975 in onze Tipparade gestaan ten tijde dat de Tros de Top 40 voor haar rekening nam. Ik kan me voorstellen dat Ferry Maat deze plaat van harte heeft aangeprezen. Het is een onweerstaanbaar plaatje dat zeker een mooie plek in mijn koffers gaat in nemen.

* Clyde McPhatter- I'll Belong To You (Suriname?, Decca Humphrey, 1970)
'A nice Dutch black Decca-copy', beschrijft Mark de single. Ik zie dat het uit 1970 komt en dan gaan alle alarmbellen af. Zwarte Decca-labels waren er alleen in de vroege jaren zestig en met name voor Nederlandse artiesten. Dan stuurt Mark me een foto van de single en ik ben vol interesse. Discogs noemt het een Amerikaanse persing maar dat moet onjuist zijn. Qua lettertype en catalogusnummer denk ik het eerste aan België of Frankrijk maar er is 'iets' dat niet lijkt te kloppen aan de single. Als het al in Nederland is vervaardigd dan is het voor de Surinaamse markt geweest. Misschien dat het dus ook wel een bootleg is uit de vroege jaren tachtig? 'Belong' is daarentegen een prachtig nummer en dus maakt de persing op zichzelf niet zoveel uit, maar het blijft wel knagen bij mij. Als iemand denkt het juiste antwoord te kennen op dit zoekplaatje? Het vinyl is overigens wel van dubieuze kwaliteit.

* Bobby Patterson- Recipe For Peace (US, Paula, 1972, re: 1992)
Eigenlijk is 'How Do You Spell Love' de a-kant, maar ik heb het echt voor 'Recipe' gekocht. Het is een uptempo ding met een boodschap welke in de algemene popmuziek meer bij 1967 hoort. Bobby geeft ons een nogal primitief recept voor vrede terwijl Marvin Gaye, bijvoorbeeld, een veel beter alternatief biedt. 'How Do You Spell Love' is iets meer funky maar zeker niet slecht. Morgen of zaterdag vervolg ik met de laatste zes singles en de 12". Nu is het dan toch echt bedtijd voor mij. Wie zin heeft in twee uren vinyl uit de jaren zeventig: Vrijdagavond om elf uur (onze tijd) op Wolfman Radio!