De komende weken doe ik weer 'specials' in 'Do The 45', maar de tijd dat ik deze grondig heb voorbereid, ligt reeds jaren achter mij. Afgelopen zaterdag heb ik een eerste deel gemaakt van singles uit 1980 en later en komende zaterdag zijn het louter originele Amerikaanse persingen uit de jaren zestig. Dat herinnert me tevens aan Freddie Scott welke ik altijd nog eens tot Week Spot wilde benoemen. Bij de uitzending van zaterdag heb ik ook de reserve-bakken en de gospel erbij betrokken, komende zaterdag zijn het echter alleen de 'US originals' uit de koffers. Dat levert al ruim 150 titels op terwijl ik nog geen derde kwijt kan in drie uren met presentatie. De Week Spot komt dus niet geheel ongelegen maar is ook niet zo gepland als in voorgaande jaren. Het is de b-kant van een succesvolle single op het Amerikaanse Shout-label dat in Engeland via London Records is uitgebracht en in ons land een release heeft gekregen middels Stateside van EMI. Weer een grensgeval als met Webster Lewis van vorige week. Deze single vermeldt 1979 op de labels en verschijnt pas in 1980. Freddie Scott wordt in Amerika in november 1966 op de markt gebracht maar wordt pas in 1967 een hit en krijgt dat vaak mee als jaartal. De Week Spot is 'Where Were You' van Freddie Scott uit 1966.
Onze Freddie Scott wordt op 24 april 1933 geboren in Providence, Rhodes Island. Een jaar of tien geleden heb ik me nog wel eens verdiept in Providence. Het heeft tegenwoordig een terugkerend jaarlijks festival met veel alternatieve en moderne folkbands en -artiesten. Hoewel hij eens had gezworen om nooit weer op te treden, stapte Tom Rapp na jaren van afwezigheid op een zondagmiddag het podium op van dit festival en zou dat tot zijn dood blijven doen. Rapp is in de jaren zestig de geestelijk leider van de underground-band Pearls Before Swine. Maar goed... de alcohol, de platenhobby en nog een een aantal van die dingen gaan voor en mijn vliegtuig naar Providence zal nimmer vertrekken. Toch zijn er mindere plekken om naartoe te gaan in Amerika! De jonge Fred maakt zijn zangdebuut in de gospelgroep van zijn grootmoeder: Sally Jones & The Gospel Keyes. Dat is dermate populair dat het in 1945 een tournee door Engeland onderneemt. Freddie wordt aangenomen op de universiteit van Rhode Island en gaat medicijnen studeren. Zijn vervolgopleiding is in Augusta in de saat Georgia en daar wordt hij zanger van Swanee Quintet Juniors en geeft hij de brui aan zijn opleiding. In 1956 bevindt Scott zich in New York en meldt hij zich bij het J&S-label van de opvallende Zelma 'Zell' Sanders. Ik heb ooit in 'Raddraaien' over haar geschreven bij de single van Neice Dezel (zie: 12 november 2014). 'Running Home To You' verschijnt in oktober 1956 als zijn eerste single en ook schrijft hij twee succesvolle nummers in deze tijd. 'I'll Be Spinning' is een hit voor het duo Johnnie & Joe en Ricky Nelson neemt 'Baby I'm Sorry' op voor zijn debuutalbum in 1957. Scott moet echter een tijdje Uncle Sam dienen en doet dit tijdens de oorlog in Korea. Als hij weer terug komt van zijn missie gaat hij zich in eerste instantie toeleggen op het schrijven van anderen en is hij als producent werkzaam voor Erma Franklin.
In 1962 schrijft Scott met Carole King en Gerry Goffin aan 'Hey Girl' dat opgenomen moet worden door Chuck Jackson. Als Jackson niet voor de bewuste sessie komt opdagen, stapt Scott voor de microfoon en zet het op de band. Toch duurt het een jaar eer een platenmaatschappij geïnteresseerd is gevonden om het vinyl uit te brengen. Het wordt het Colpix-label en dat levert Scott een eerste eigen hit op. Het bereikt zowel een tiende plek op de Billboard Pop als de R&B. Colpix laat hem een opvolger opnemen: Een vertraagde versie van Ray Charles' 'I Got A Woman'. Dat is slechts een bescheiden succes. Colpix legt kort daarna het loodje en zo verhuist Scott naar Columbia en komt dan in contact met Bert Berns. Deze heeft juist het Shout!-label opgezet. Berns laat Scott 'Are You Lonely For Me' opnemen en heeft daarvoor een engelengeduld. Het neemt naar verluid ruim honderd takes in beslag voordat Berns het juiste geluid heeft gevonden. De single staat enkele weken op nummer 1 in de R&B en breekt nauwelijks door in de top veertig van de Billboard Pop. Op de keerzijde van de single staat 'Where Were You'. Nu weer een eigen compositie van Scott en een prachtig geval van 'southern deep soul' dat tegenwoordig ook weer helemaal past in de Carib-soul. Met 'Cry To Me' en 'Ain't I Grooving You' gaat het een stuk minder op de hitparade en 'He Ain't Give You None' is zelfs een week hekkensluiter in de Billboard Hot 100. Dat laatste nummer is dan weer van de hand van Van Morrison die op dat moment bij Berns zijn (door hemzelf) verfoeide solo-album 'Blowin' Your Mind' opneemt. Bert Berns overlijdt zeer plotseling in 1967 en dat doet de deur dicht voor Bang Records en de rest van zijn imperium. In 1968 verschijnen nog wel enkele singles op Shout maar Scott is voornamelijk op zoek naar een nieuw label. Vanaf 1969 maakt hij voor enkele kleinere labels platen. 'The Great If' uit 1972 verschijnt bij P.I.P., het label met de 'nieuwe' muziek van het budget-label Pickwick. In de jaren erna werkt Scott vooral in het cabaret-circuit met zijn oude hits en schrijft reclamejingles. In 2001 maakt hij het album 'Brand New Man' en vertolkt een paar jaar later 'Brown Eyed Girl' op het Van Morrison-eerbetoon 'Vanthology'.
Op 4 juni 2007 krijgt Scott visite van Magere Hein. Hij is dan pas 74 jaar geworden. Met name de single '(You) Got What I Need' wordt enkele malen gesampled in hiphop-producties en door onder andere Ghostface Killah. Hoewel hij nog jaren heeft kunnen teren op het succes van 'Hey Girl' en 'Are You Lonely For Me' is Scott desondanks een soort van cultheld geworden in de soul-wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten