Thuis hebben we een paar snoepjesmomenten per dag. Niemand die durft om uit zichzelf een dropje te pakken, hoewel de pot niet achter slot en grendel staat. Hierbij reken ik dan niet de pepermuntjes na het eten. We hebben meestal muntdropjes en zo halverwege de morgen en de middag brengt moeders een paar dropjes de kamer binnen. Ik krijg pas zakgeld als ik naar het voortgezet onderwijs ga en al gauw is de vijf gulden per week té weinig met het oog op de platenhobby. De eerste twee jaar gaat het geld echter vooral op aan zoetigheden. Op de Oude Koemarkt zit dan nog altijd 'De Toverbal', een zéér uitgebreide snoepwinkel. De centen zijn reeds jaren ervoor afgeschaft en dus gaan de prijzen van een stuiver en een dubbeltje via een kwartje naar een gulden of meer. Al deze snoeperij blijkt funest te zijn voor mijn gebit en het kwaad is al geschied als ik de snoepwinkel achter me laat en het geld ga besteden aan singles. Anno 2019 eet ik minstens één reep chocolade per dag, soms meer, maar heb verder niets meer met snoepjes. Toch bevind ik me vanavond andermaal aan de toonbank van 'De Toverbal'. Ik heb een kwartje te besteden en wil daarvoor drie zaken hebben. Dat wordt dus twee van een dubbeltje en een derde voor een stuiver? De 'Eretitel' is 'Candy'.
3. Cameo (1986)
Ik ben aanvankelijk helemaal niet van plan om mijn geheugen op te frissen. De opstelling van deze 'Eretitel' is al bekend zodra ik naar de drie titels kijk. De nummer 1 staat als een paal boven water. Van de overige twee kan ik deze van Cameo niet meteen voor de geest halen, anders dan bij 'Word Up'. Toch moet ik even Google raadplegen om zeker te weten dat de plaat uit 1986 is en dan word ik geconfronteerd met de videoclip uit 1986. Even een stukje beluisterd en, nee, dat gaat niets veranderen aan de volgorde van vanavond. Cameo is dus de hekkensluiter vanavond.
2. Iggy Pop (1990)
Ik weet zeker dat er '1989' op het label moet staan, maar als er een plaatje is dat meteen aanvoelt als de eerste 'nieuwe' van de jaren negentig? Ik moet bekennen dat dit mijn kennismaking is geweest met Iggy Pop, 'Real Wild Child' van een paar jaar eerder is me ontglipt. De interesse gaat echter meteen uit naar Kate Pearson dat op hetzelfde moment een hit heeft met The B-52's. De plaat zorgt jaren voor een aangename 'flashback' naar de zondag van de KRO. Ik durf te wedden dat dit is gekozen tot 'Speciale Aanbieding'. Sinds 2004 heb ik dan de single en het wordt veel gevraagd in de clubs en kroegen waar ik draai. Ik moet erkennen dat ik de plaat wellicht een paar maal teveel heb gehoord, maar nog steeds: Deze weigert om 'kapot' te gaan in mijn beleving. Als ik hem nu zou opzetten, zou ik weer met evenveel plezier luisteren. Toch is het vanavond niet de nummer 1.
1. The Astors (1965)
Laat me beginnen met een 'fun fact'. The Astors zit eveneens in de allereerste 'Listen Carefully, I Shall Say This Only Three Times' en in de allereerste 'Tuesday Night Music Club'. Ik ben de rubriek even daarvoor een beetje onbewust begonnen in de 'Laid(back) Night Show' en omdat 'TNMC' hooguit voor een paar weken is, durf ik het wel aan om het vaker te proberen. Alle begin is moeilijk? Zowel Golden Earring als 2 Unlimited hebben een 'Twilight Zone', maar The Astors heeft een 'In The Twilight Zone'. Wat is het verschil? Dat mag na jaren van de 'Eretitel' wel duidelijk zijn? Gelukkig kan een twijfel bestaan bij 'Candy'. De plaat is in januari nog de 'Classic Week Spot' geweest en dus behoeft het geen uitleg waarom dit het ultieme snoepje is voor mij?
De wereld zal nimmer genoeg krijgen van stomme liefdesliedjes. Vrij naar Paul McCartney & Wings. Volgende week zal ik echter mijn liefde aan jullie verklaren in drie verschillende liedjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten