Het schrijven van de Week Spot is nog niet zo eenvoudig. Ik heb het voornemen om eens per keer over een artiest te schrijven, een enkele uitzondering daar gelaten. De serie loopt inmiddels vijf jaar en dus hebben we de meeste 'grote' artiesten en groepen wel eens gehad. Daar begint enerzijds het 'avontuur', maar vaak blijkt ook dat het na een half uur huiswerk al schaakmat staat. Een 'Classic Week Spot' is weliswaar een rekbaar begrip, maar laten we vandaag afspreken dat we dat uitsluitend gebruiken bij een single die we langer dan een jaar geleden hebben gekocht. Zo kan ik de komende weken wellicht nog even grasduinen tussen de vele singles die ik in het vorige jaar heb gekocht. The Georgia Prophets is evenmin een recente aanschaf. Ik zal dadelijk even kijken wanneer ik de betaling in orde heb gemaakt. Uit mijn blote hoofd zeg ik ook dat de plaat nét niet de Blauwe Bak Top 100 heeft gehaald. Toch is dit vanaf de zomervakantie toch wel een 'hit' geworden dankzij de 'Vakantiemixen' en is zelfs een heel klein beetje informatie bekend over de groep. Wellicht dat, al schrijvende, meer informatie boven water komt. De Week Spot is deze week voor 'For The First Time' van The Georgia Prophets (1969).
Engeland heeft de Northern Soul, België de Popcorn en de zuidelijke staten van Amerika de Beach Music. Waar de Popcorn bijna tegen het stijldansen aan zit en Northern individuele acrobatiek is, daar is de dans van de Beach Music-liefhebbers, de 'Shag', een tamelijk eenvoudige vorm van dansen voor koppeltjes. Niet zelden dicht tegen elkaar aan, maar altijd ritmische muziek. 'Wat is nu precies Beach Music?', is net zo'n onmogelijke vraag als wat precies Northern Soul of Popcorn is en vaak verschillen de meningen daarover. Het is een gegeven dat bij Northern Soul en Popcorn vrijwel alleen wordt gedanst op platen en dat Beach Music eveneens een groot gedeelte live-muziek heeft. Soms een voortzetting van een groep welke al in de jaren zestig actief is geweest. The Georgia Prophets is hiervan een voorbeeld en dankzij de website van de huidige bezetting leer ik iets meer kennen over de groep. Ik heb de plaat bemachtigd via Mark van wie ik over een paar weken een nieuw stapeltje van tien hoop te verwachten. Op 13 april van het vorige jaar is de betaling voltooid en dus hoeft het geen 'Classic Week Spot' te heten.
Laat me maar meteen met de deur in huis vallen: De 'Billy' van het label is niet meer onder ons. Hij heeft in november 2012 op zeventigjarige leeftijd de strijd tegen kanker verloren. Tot een paar weken voor zijn overlijden is Billy Scott echter nog op het podium te bewonderen en laat hij zien niets van zijn conditie te zijn verloren ten opzichte van de jaren zestig. Hij weet de dans-routine van 'I Got The Fever' ruim veertig jaar later nog moeiteloos uit te voeren. Billy Scott heet eigenlijk Peter Pendleton. Hij wordt geboren in Huntington in de staat West Virginia. In de vroege jaren zestig speelt Pendleton bij verschillende groepen en vervult hij zijn militaire dienstplicht. In 1964 komt hij het leger uit en wil hij verder in de muziek. Peter Pendleton is niet echt wat je noemt rock'n'roll en dus kiest hij voor het pseudoniem Billy Scott. Met zijn echtgenote Barbara start hij in 1966 een groep met de naam The Prophets. Dat heeft een flink aantal grote lokale hits. Eentje daarvan is 'I Got The Fever' uit 1968. Dat zal een paar jaar later een wereldhit worden in de Engelse Northern Soul-beweging, maar dan wel onder de 'tijdelijke naam' Creation. Na deze single gaat de groep zich The Georgia Prophets noemen. Ook 'For The First Time' is een hit. Ik weet niet meer precies met welke kant de single door Mark wordt aangeboden, maar ik kan beide kanten goed waarderen. Toch is het dit uptempo nummer dat in augustus op de 'Vakantiemix' terecht komt en daardoor uitgroeit tot de ultieme favoriet van de twee. Hoe en wanneer Barbara van het toneel verdwijnt, daar wordt niet over gesproken. In het 'in memoriam' wordt zijn echtgenote Gail genoemd en is Cindy Floyd de huidige zangeres van The Party Prophets, zoals de groep de laatste jaren door het leven gaat. Billy mag dan de oprichter zijn geweest van de groep, hij wil juist dat de bandleden de Prophets voortzetten na zijn dood. Dat doet de groep tot op de dag van heden. Randy Floyd, de man van Cindy, heeft sindsdien de rol van leider op zich genomen.
Dat The Georgia Prophets alsnog de Week Spot mag heten, is even zo goed nog een wonder. Ik heb mijn mening een paar keer moeten bijstellen ten opzichte van het plaatje. Ik mijd het liefste de Beach Music zoveel mogelijk, maar soms ontkom je er niet aan. Als je, zoals mij, dol bent op het crossover-soul-geluid, dan mag deze van The Georgia Prophets een beetje poppy zijn, maar het 'slagje' voor het refrein geeft me dan goede luim. Een plaatje dat als geen ander thuis past in het voorjaar en laten we de tegenwoordige tien graden het voordeel van de twijfel geven. De lente is in aankomst en ik kondig het graag aan met deze Week Spot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten