Ik ben het in eerste instantie vergeten en zou de datum ook nog eens moeten nakijken, maar ik denk dat 'Tuesday Night Music Club' deze week twee jaar bestaat. Na 'Floorfillers' niet slecht voor een 'tijdelijke' show, maar in tegenstelling tot die eerste wil ik de dinsdag reeds na drie weken niet meer kwijt. Toch hangt het ook weer niet helemaal samen met de 'Eretitel'. Ik hou in deze serie de titels aan die ik in de betreffende show heb gehad, maar heb een paar weken eerder op een vrijdagavond al zoiets gedaan. Dubbele titels zijn vaak gedaan in radioshows, drie exact dezelfde titels zie je minder vaak. Ook omdat het je soms verplicht tot muziek dat niet geschikt is voor iedere show. Ik prijs me gelukkig dat ik bij een station zit waar ik volledige vrijheid geniet en zodoende kan ik jullie de komende jaren op donderdagavond voorzien van een 'Eretitel'. Hoewel, ik moest vanmorgen aan het werk in Steenwijk en heb dus andermaal een korte nacht voor de boeg als ik 'Afterglow' afsluit. Vandaar vandaag eerst de 'Eretitel' en straks het eerste deel van de 'Singles round-up' van deze maand. De centrale titel in deze aflevering is de eigenschap welke ik niet zou kunnen beschouwen als een ziekte omdat ik me op en top fit voel: 'Crazy'.
3. Icehouse (1987)
Gelukkig ben ik niet de enige met die afwijking en gelukkig zijn 'we' vaak bezongen. Keuze te over voor wat betreft de 'Crazy'-titels. Wellicht zou ik meer afleveringen kunnen doen met deze titel maar ik beperk me tot het trio dat ik in april 2015 heb uitgezocht voor de radioshow. In de show zélf is het trouwens ook geen top 3-lijstje, maar draai 'gewoon' de drie titels 'back-to-back'. Ach, jullie zijn van harte welkom om het mee te maken: Iedere dinsdag vanaf zeven uur 's avonds. Deze week zou een 'feestelijke' aflevering kunnen worden, maar dat heeft ook met iets anders te maken. Het is niet alleen een sport om drie platen te vinden, ik probeer ook zo breed mogelijk in te zetten. Hoe groter de tijdspanne tussen de oudste en de meest recente, hoe beter. Ook qua genre mag het alle kanten op gaan. Bij 'Crazy' is het bijna een halve eeuw, althans... ik moet het exacte jaartal van de nummer 2 nog opzoeken. Eeb lastige 'Eretitel' waarbij het al pijn doet bij de nummer drie. Over fijne radionummers gesproken, voor dit nummer van Icehouse kun je me doorgaans wakker maken. Toch moet er ook een nummer drie zijn en dat lot is gevallen op de fantastische laatste hit van Icehouse. Toch stiekem 2 en 3 omruilen? Nee, ik heb mijn besluit al genomen, de nummer 2 móet de nummer 2 zijn.
2. Patsy Cline (1961)
Ah, daar zat ik dus een paar jaar er naast. Mijn gevoel zegt 1958 of 1959, maar 'Crazy' is werkelijk voor het eerst in 1961 verschenen. Ik heb vóór 1998 wel van Patsy Cline gehoord en vooral 'Walkin' After Midnight' vind ik best fijn, maar toch is het de tijd in Engeland dat ik Patsy beter leer kennen. Patsy Cline is aldaar zo'n artieste waarvan iedere verzamel-cd al goud is als erover wordt gesproken. Het is met name onze Ierse huis-kok Michael die dagelijks Patsy Cline door de keuken laat schallen, al dan niet in duet met hemzelf. Er is een groot zanger verloren gegaan aan Michael. Het is altijd leuk wanneer die flink aangeschoten is en Ierse volksliedjes gaat zingen. Vaak met een alternatieve tekst, maar dat laat zich raden. Misschien dat de nummer twee wel niet beoordeeld op de muziek, maar meer op het gevoel dat erbij hoort. Als het bijna lunchtijd is in Longlands Mill en de aroma's vanuit de keuken naar de winkel komen. Dát is 'Crazy' van Patsy Cline voor mij. Gewoon een hele kleine herinnering dat de plaat vandaag op twee brengt.
1. Gnarls Barkley (2006)
Vijfenveertig is ook bijna vijftig jaar? Ja, uiteindelijk zit ik er niet ver van af. Mijn 2006 is vooral een roes. Het laatste jaar dat ik van mijn vrijheid mag genieten, ook al levert het per jaar heel veel kleurloze dagen met slechts een enkele herinnering. De schaarse herinnering wordt vers gehouden door de hoeveelheid alcohol die is gebruikt op dat moment. In dat landschap doet Gnarls Barkley begin 2007 haar intrede. Hoewel de groep op dat moment wel erg veel lof krijgt toegezwaaid, is 'Crazy desondanks een 'aparte' plaat. Ik vergelijk het graag met de impact van 'A Girl Like You' van Edwyn Collins. Het valt op aan de muzikale horizon en het is zo'n nummer dat na één keer horen in je hoofd blijft zitten. Nee maar... ook dat jubileum heb ik gemist! Het is tien jaar geleden dat ik mijn eerste mp3-speler heb gekocht en voor het eerst heb gedownload. Een paar maanden later helpt een vriend de mp3-speler te vullen en 'Crazy' van Gnarls Barkley is één van de toevoegingen. Gnarls Barkley is een echte eendagsvlieg geworden. De opvolger is al lang niet zo aardig als 'Crazy' en kort daarop gaan Cee Lo Green en Danger Mouse hun eigen weg, waarbij de eerste nog een redelijk succesvolle solo-carrière krijgt. Hoewel ik het nummer in 2007 iets té vaak heb gehoord, blijft 'Crazy' zo'n plaat die me feitelijk nog steeds doet opveren. Ik kan me steeds weer de eerste keer herinneren en het gevoel dat ik meteen heb bij de plaat. Gnarls Barkley is dus mijn ultieme 'Crazy'-titel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten