Ik hou op zichzelf de chronologische lijst bij van de titels uit 'Listen Carefully', de rubriek in 'Tuesday Night Music Club', maar maak deze week een sprongetje. De drie titels van vandaag hebben centraal gestaan op 5 mei 2015. Een week ervoor was mijn verjaardag en toen had ik driemaal 'Birthday'. Deze ga ik hier op 27 april presenteren, een dag voor mijn 42e verjaardag. Of ik bevrijdingsdag vier? Niet meer in de zin dat ik naar een Bevrijdingsfestival toe ga. De laatste keer zal in 2009 zijn geweest. Afgelopen jaar viel het samen met Hemelvaartsdag en toen ben ik vooral bezig geweest in het huis in Nijeveen. Dit jaar verwacht ik dat ik gewoon moet werken. In 2015 vier ik het evenmin. Ik doe gewoon mijn radioshow op Wolfman Radio en meer niet. Natuurlijk moet ik wel even stil staan bij de dag als het komt tot 'Listen Carefully' en zo kies ik drie titels uit het gigantische aanbod van liedjes met deze titel. Ik geloof dat het zelfs de meest succesvolle titel uit de geschiedenis van de Top 40 is en dan heb ik het over het aantal platen met deze titel. Ik hou echter de drie aan zoals ik die in 2015 heb uitgekozen en stel een top drie samen.
3. Mac & Katie Kissoon (1972)
Je kan 'exotisch' gaan met The Motions of maar weer eens Jimi Hendrix erin knallen, maar ik wil een afwisselende verrassende 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' hebben welke nog aardig te verhapstukken is voor Engelse luisteraars. Nu is 'Freedom' vooral een Europese hit geweest. Hier associëren we Katie Kissoon met kneuterige singles uit de vroege jaren zeventig, in Engeland is het een veel gevraagde gastzangeres. Zo toert ze jaren later door de wereld met Roger Waters in zijn vertolking van het Pink Floyd-album 'Dark Side Of The Moon'. Met broer Mac heeft ze, zo gezegd, vooral in deze contreien een reeks hits in de jaren zeventig en tachtig. 'Freedom' is daarvan de eerste en sluit naadloos aan op Mouth & MacNeal en Sandra & Andres. Niet verwonderlijk dat het duo even later gaat samenwerken met Hans Van Hemert. Toch moet ik met het schaamrood op de kaken bekennen dat ik altijd ontzettend goede luim krijg van hun 'Freedom' en dat geldt ook voor een paar andere singles. 'Freedom' mag vandaag bescheiden op drie.
2. Richie Havens (1969)
Ik heb het geprobeerd. Ik heb een héle vroege gospel-single van Richie Havens in de bakken staan, die moet hoognodig nog eens in de gospel-bak ook al neigt die meer naar folk. In 2007 koop ik 'Stonehenge' van Richie Havens. Eigenlijk meer vanwege de hoes, maar ook wel uit nieuwsgierigheid. De enige andere opname van Havens die ik ken is die van het Woodstock-album. Ik heb het geprobeerd. Zijn uitvoering van 'I Started A Joke' is nóg somberder dan het origineel. Verder vind ik geen doorkomen in de plaat. Ik heb later ook nog wat later werk van Havens geprobeerd, maar nee... ik zal nooit een grote fan worden van deze man. Wellicht binnenkort toch maar weer eens 'Stonehenge' opzetten voor een hernieuwde kennismaking? Op twee zet ik het nummer van Richie Havens uit 'Woodstock' waarbij hij 'Freedom' in een mix gooit met 'Motherless Child'. Moederziel alleen op akoestische gitaar, maar met een dynamiek en dramatisch effect. Het had zomaar op 1 kunnen staan, ware het niet dat ik vrijheid vooral positief wil benaderen.
1. Wham! (1984)
Wat is vrijheid? Voor mij een zorgeloos gevoel hebben en dat is wat deze plaat van Wham! uitstraalt. Motown-ritmes doen het altijd goed en met een refreintje waarbij je enthousiast mee zingt hoewel je weet dat die hoge noot nimmer lekker uit de strot zal rollen. Het maakt niet uit, dat is dé vrijheid. Ik ga het verder kort houden want over 4,5 uur gaat mijn wekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten