Eretitel: 'Save Me'

Ik kan geen 'nee' zeggen als me op donderdagmiddag wordt gevraagd of ik vrijdag in Steenwijk wil bezorgen. Het begint zo langzamerhand een beetje een 'gewoonte' te worden en eentje die me iedere week weer op breekt. Wat? 'Afterglow' aan de kant zetten? Herinneren jullie nog de reclame uit de jaren tachtig met 'Maar dan verkoop je toch de boot?'. Hoewel ik een 'gemakkelijke' rubriek heb voor ná 'Afterglow' is het vanmorgen andermaal teveel gevraagd en duik ik snel mijn bedje in. Op de laatste dag van de maand een dubbel bericht zodat ook maart 2017 met 31 berichten de archieven in kan. Later vandaag de 'Eindstreep', maar nu eerst de 'Eretitel' van gisteren. Een titel waarmee ik waarschijnlijk een héle andere 'Eretitel' mee zou kunnen doen, maar ik beperk me vanavond tot de drie zoals ik die in 2015 heb uitgekozen. Laat dat dan ook weer een keurig uitgebalanceerd trio zijn. Vandaag redden we 'Save Me' van de spreekwoordelijke ondergang.

Aretha Franklin heeft in de late jaren zestig een 'Save Me' welke door meerdere artiesten is uitgevoerd. Zelf ben ik sinds jaren weg van Nina Simone's versie. Toch heb ik deze 'Save Me' buiten beschouwing gelaten. Uitgangspunt is de 'nieuwe' plaat met de titel 'Save Me'. Het is de manier waarop ik vaak inspiratie zoek voor 'Listen Carefully': Even een blik in de actuele Top 40, het zij de Nederlandse of de Engelse, en wie weet? Misschien heeft Ed Sheeran een titel gebruikt die we eveneens van andere liedjes kennen. Voor de radioshow probeer ik het daarna zo breed mogelijk te pakken. Van iemand met een soul-show op de zaterdagmiddag zou je Franklin kunnen verwachten, maar Dave Dee en zijn gespuis kent iedere luisteraar. Clout brengt met de jaren zeventig de boel in balans. Queen schiet me zo opeens te binnen. Ja... er zit zeker een tweede 'Save Me' in, twee jaar na de eerste 'Listen Carefully' met die titel. De 'Eretitel' zien jullie vervolgens weer over een paar jaar.

3. Clout (1979)
Dit trio toont ook de ontwikkeling van bijna veertig jaar muziekbeleving. De 'roots', de liefhebberij en de interesse voor hedendaagse muziek welke écht niet op mijn voorkeuren wordt afgestemd. Voor menigeen zal de 'roots' bovenaan komen in zo'n lijstje, mijn top drie is juist andersom. Is Clout de 'roots'? 'Substitute' is één van de eerste singles van mijn oudste broer en bij gebrek aan eigen apparatuur draait hij op zondagmorgen, na de koffie, zijn aanwinsten in de huiskamer. Hij zal 'Save Me' ongetwijfeld ook hebben gekocht, maar dan heeft hij al zijn eigen platenspeler. 'Save Me' brengt me meteen in de stemming, het is een plaatje waarbij Hilversum 3 in mijn herinnering ietsje hoger werd gezet als die werd gedraaid. De tijd waarin ik nog ongestoord 'Einzelganger' mag zijn. Over een jaar word ik geacht mee te draaien op de kleuterschool. Niet dat ik de contactuele eigenschappen ontbeer om met anderen te kunnen spelen of dat het een vrijwillige keuze is geweest, maar ik leer al op vroege leeftijd mezelf te vermaken. Geen redding mogelijk voor dat kind! Het brengt Clout wel op een derde plek.

2. Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (1966)
De liefhebberij. Tijdens het psychologische (zelf-)onderzoek waaraan ik vijf jaar geleden heb deel genomen, zijn alle mogelijkheden zorgvuldig afgewogen. De vraag is 'Wie ben ik, wat mankeert eraan en wat moet ik eraan doen?'. Het heeft me meer inzicht in mezelf gekregen en het klinkt raar, maar dat inzicht was ik een beetje kwijt geraakt. Ik wist het zelf ook niet meer. Mijn zonderlinge hobbies en de kennis ten aanien van deze bezigheden maakt dat we serieus hebben onderzocht of er 'talent' zou zijn voor autisme. Nee, daar ben ik té sociaal en afhankelijk voor. Toch zijn mijn hobbies bijna altijd eenmans-projecten. Ik doe niet aan sport bij een vereniging, heb dat wel geprobeerd, maar tijdens fietsen en lopen ben ik gewoon liever alleen. Zelf het tempo kunnen bepalen. Het verzamelen van platen is in de late jaren tachtig ook een zonderlinge hobby. Terwijl iedereen de platen de deur uit gooit om cd's te kopen, loopt deze jongeling stad en land af voor oude bekraste singles. Hoe diep ik door de jaren heen ook in bepaalde genres heb gezeten, voor een jaren zestig-single ben ik nog steeds te porren en zo'n ongedwongen 'Save Me' van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich smaakt dan altijd!

1. Listenbee & Naz Tokio (2015)
De laatste jaren voel ik me steeds meer een ambassadeur voor hedendaagse muziek. Iemand die steeds weer op loopt tegen dezelfde blinde muren als 'Maar dit nóem je toch geen muziek?'. Steeds weer uitleggen dat commerciële meuk van alle tijden is. Dat de jaren zestig óók Johnny Hoes en zijn producties had, Boney M in de jaren zeventig enzovoorts. De kritiek is vaak dat 'alles draait om het uiterlijk' en dat ik vervolgens niet begrijp hoe dezelfde critici het oeuvre van een complete artiest van tafel vegen omdat de uitvoerende artiest een onbetwiste kwal is. Maar... ik ga stug door! Net zoals de popmuziek in de jaren zestig niet was gemaakt voor de oudere generatie, is de huidige popmuziek eveneens toegespitst op de vijftienjarigen van nu. Je hoeft je dus helemaal niet te schamen als je het op je veertigste niet meer kan volgen, maar stop dan ook met dat eeuwige vingertje. Je klinkt als de oudere generatie van vroeger. Zelf zie ik tussen de prut nog erg veel leuk spul verschijnen. Dat is zelfs mogelijk als je het vergrootglas zet op de meer hitgevoelige popmuziek. Zo'n 'Save Me' van Listenbee & Naz Tokio heeft mijn vroege zomer van 2015 hélemaal gemaakt. Ik heb het slag in de rondte gedraaid in mijn radioshows en nooit anders dan lof gehad.