Week Spot: Ronnie Limar

Laten we maar gewoon beginnen en dan zien waar het eindigt. Voorwaarde voor de Week Spot is dat ik een verhaal van normale lengte kan schrijven over de uitvoerende(n) en de betreffende plaat. Als er weinig informatie voor handen is, maar de plaat heeft wel een herinnering, dan wil ik nog wel eens een uitzondering maken. Maar toch... een plaat waarover niks is te vinden, zal niet snel Week Spot worden. Ik heb bijna letterlijk buikpijn ervan. Wat ik ook uithaal op Google... geen streepje informatie over Ronnie Limar anders dan de elpee en singles die worden aangeboden op Discogs en de paar video's op Youtube. De plaat is daarentegen wel uitgegroeid tot een favoriet in huize Louwsma en dus ga ik hem deze week voorzichtig voorstellen als de nieuwe Week Spot: Het is 'Love Came part 1' van de grote onbekende Ronnie Limar uit 1975.

Aan de ene kant probeer ik de pagina zoveel mogelijk te mijden, maar kan mijn nieuwsgierigheid soms niet onderdrukken. Vanmiddag is dat andermaal het geval. Ik hoop iedere maand weer een beetje financiële ruimte te hebben om het pakketje van tien gereserveerde singles te kunnen betalen, maar dat is me sinds januari niet meer gelukt. Sindsdien reserveer ik niets meer en wil eerst dit partijtje afgehandeld hebben. Toch doet het zo nu en dan pijn. Hij heeft op dit moment een Mirettes-single voor weinig en 'My Heart Is Closed For The Season' van Bettye Swann zou ik met alle vertrouwen van hem hebben gekocht. De laatste is trouwens binnen tien minuten verkocht. De meeste exemplaren van de Bettye Swann-single zijn in bedenkelijke staat en vaak torenhoog geprijsd. Ik weet inmiddels wat Mark bedoelt met 'een paar kraakjes, maar niks ernstigs' en dan is tien pond absoluut een koopje! Nu heb ik twee singles genoemd die ik al jaren ken en dat is niet het geval bij Ronnie Limar. Ik heb nog nooit van de beste man gehoord als Mark het aanbiedt voor een vriendelijke prijs. Het Youtube-clipje leert me dat dit een mogelijke 'groeiplaat' is en dat is het ook gebleken. De plaat komt in november binnen maar is een maand later in geen velden of wegen te bekennen in de Blauwe Bak Top 100. Eigenlijk is het pas een maand geleden goed begonnen. Het is een vrijdagmorgen in februari. Ik heb toegezegd om eerst in Steenwijk te bezorgen en na afloop te sorteren in Meppel. Hoogst ongebruikelijk op dat moment, normaal gesproken hou ik de vrijdagochtend vrij in verband met 'Afterglow'. Omgekeerde wereld? Nee, niet echt. In de sortering is het doorgaans lastiger om iemand te vinden die op vrijdagmiddag wil sorteren en daar heb ik helemaal geen moeite mee. Het is dus niet meer dan een afspraak waardoor ik in staat wordt gesteld om donderdagavond laat een show te kunnen maken.

Wanneer is de muziekbehoefte het grootst? Op ochtenden als ik post ga bezorgen. Dat is het enige moment in de week dat ik bij koffie en ontbijt plaatjes draai. 's Middags voor het sorteren gebeurt dat minder vaak. Soms begint de morgen met een gospel en blijf ik een half uur in dat koffertje steken. Deze bewuste vrijdag begin ik uit de Blauwe Bak-koffers te draaien en kom zodoende uit bij 'Love Came' van Ronnie Limar. Opeens valt het kwartje. Volgens mij heb ik in de betreffende 'Singles round-up' laten weten niet helemaal zeker te zijn van de plaat. Het is ook een beetje een vreemd ding in een soul-verzameling. Limar is een blanke jongeman en de 'crossover' in dit plaatje zit eerder tussen pop en disco. Het is commercieel en gelikt. Bij de productie is niets aan het toeval over gelaten, dit móet gewoon een knaller van een hit worden. Het geldt eveneens voor de andere nummers die ik heb gehoord van Limar. Toch is het aanbod qua disco in 1975 zo groot dat sommige platen het onderspit moeten delven en de schijfjes van Ronnie Limar floppen genadeloos.

Zijn discografie bevat twee singles en een elpee. De laatste draagt de titel 'You Mean The World To Me Sweetheart' en het titelnummer is Limar's tweede single na 'Love Came'. Het BRC-label is minder obscuur dan het lijkt. Het staat voor Brunswick Reocrds Corporation en wordt door Brunswick als sub-label in de markt gezet in 1970. Een vluchtige blik in de catalogus van BRC laat zien dat Brunswick het op een bepaald moment heeft gebruikt voor compilatie-albums van onder andere The Ink Spots. Ik kan geen single-hit ontwaren in de catalogus of een artiest die we anders zouden kennen. BRC blijft tot in de vroege jaren tachtig actief. Voor Ronnie Limar is het alleen deze elpee en de twee singles. Rod McBrien en Charles Wallert schrijven het meeste van zijn werk en produceren tevens de elpee. Niet dat ik daar iets mee op schiet in het verhaal want over hen is niet zoveel méér te vertellen. We moeten het doen met de muziek...

Tot slot: Zijn we de enige die enthousiast is over dit plaatje van Ronnie Limar? Nee, er is een groepje 'seventies soul'-verzamelaars en dj's die 'jagen' op de plaat, maar dat hoeft voorlopig nog geen onmogelijke klus te zijn. Ook hoef je geen extra hypotheek af te sluiten om de volledige discografie van Limar te bemachtigen. Zelfs met vijftig euro krijg je wisselgeld. Ik heb zes pond voor deze single betaald en dat zit dicht in de buurt bij het gemiddelde waarvoor de single op Discogs is verkocht. Bij de huidige aanbieders zit ook een Italiaan die iets heeft gemist: Hij hoopt eens zeventig euro te ontvangen voor de plaat. Ik help het hem hopen!