Een moeizame 'Raddraaier'? Als ik alleen al naar het onderwerp kijk... Ook qua voorbereiding is het moeizaam. Ik mag aanvankelijk de 134e single uit de zestiende jaren zestig-bak hebben: 'I Can't Control Myself' van The Troggs. Ik heb zelfs het hoesje klaar gezet en begin dan te twijfelen. Het is alsof ik deze al eerder heb opgezocht terwijl de single niet in beeld is geweest bij een 'Singles round-up' of in 'Het zilveren goud'. Dan ontdek ik dat ik bijna twee jaar geleden een flink bericht over The Troggs heb gepubliceerd met deze single in 'Raddraaien'. Nu heb ik precies 135 singles in een bak zitten en dat betekent dat ik steeds eentje terug kan gaan, maar ja... dat zijn allemaal singles van The Troggs. De eerstvolgende jaren zestig-bak zou de vijftiende zijn en die heb ik nu omgedraaid. Bovendien is daar het getal lager zodat ik dan niet weer bij The Troggs uit kom. De 134e single uit de vijftiende jaren zestig-bak brengt me dan bij de nieuwe 'Raddraaier'. Alleen Wikipedia heeft een 'stub' en de meest obscure gospel-platen hebben vaak meer aanknopingspunten. De biografie van Stephen is dan snel klaar. Wellicht een kans om de b-kant in het zonnetje te zetten. Deze staat immers nog altijd in de reserve-Blauwe Bak, deels omdat ik die dubbel heb. Het 'reserve-exemplaar' uit de jaren zestig-bak is vandaag de Raddraaier: 'Limon Limonero' van Henry Stephen (1968).
Waar en wanneer? 'Limon Limonero' is zo'n 'exotische' titel uit het 'Hitdossier'. De single heeft in oktober 1968 in de Tipparade gestaan en staat als dusdanig in het boek. Het zal omstreeks 2004 zijn geweest dat ik bij de kringloopwinkel in Tuk (Steenwijk) een exemplaar tegenkom. De 'normale' Europese uitvoering welke, bij nader inzien, wellicht iets minder gangbaar is. Sindsdien ben ik eigenlijk alleen nog maar degene tegengekomen met 'Hang On Sloopy' op de b-kant en dat is ook het geval met de single op singlehoesjes.nl (waarvan de afbeelding afkomstig is). Ik vind op zichzelf 'Limon Limonero' geen tegenvaller, de b-kant kan ik weinig mee. Vervolgens ben ik in augustus 2008 op 'wereldtournee' in Hellevoetsluis als ik de eerste mét 'Hang On Sloopy' koop bij het boetiekje in Rotterdam. 'Hang On Sloopy' is precies dé groovy versie die ik nodig acht en dat bezorgt de plaat een residentie in de Blauwe Bak welke tot op heden voortduurt. In 2009 of 2010, daar wil ik vanaf zijn, vind ik nog een dubbel exemplaar hiervan in een licht afwijkende hoes. Waar mijn eerste in een meer karton-achtig hoesje zit, daar zit de tweede in een glossy fotohoes met wel dezelfde afbeelding. Dat is feitelijk de 'Raddraaier' van vanavond.
Zal ik snel eens de informatie er doorheen jassen? De meeste bronnen zijn in het Spaans en dat is een taal die ik niet machtig ben. Het is dus ook maar de vraag of Google Translate daar iets zinnigs van weet te maken. Ik hou het dus bij de korte introductie welke als 'stub' is aangeduid op Wikipedia. Henry Stephen is, bij leven en welzijn, 73 jaar geleden geboren in Venezuela. Met Los Impala is hij één van de grondleggers van de rock'n'roll in zijn land en scoort internationaal met onze 'Raddraaier'. In 1974 ontvangt hij een gouden plaat voor de totaalverkoop van 'Limon Limonero'. Later in zijn loopbaan wordt hij soap-acteur.
Ik heb al aangegeven dat 'Limon Limonero' best een aardig nummer is, maar het gaat mij toch het meeste om 'Hang On Sloopy'. Dat is een soort van collectie-in-de-collectie geworden. Iedere keer als ik een 'exotische' cover zie van dit nummer krijg ik last van hebberigheid. Vreemd genoeg heb ik de single van The McCoys nog niet in de verzameling. Een week geleden heb ik gerefereerd aan de Immediate-verzamel-cd waarop ook beide kanten van de Rod Stewart-single zijn te vinden. Er staan ook hits op het album, waaronder 'Hang On Sloopy' van The McCoys. Het is zo'n plaatje dat met 'Rescue Me' van Fontella Bass en 'Psychotic Reaction' van Count Five geregeld voorkomt op 'mixtapes' uit die tijd, vrijwel het enige stokoude nummer tussen grotendeels nieuwe cd-singles en albums van regionale artiesten (welke ik indertijd krijg toegestuurd voor recensies). Het begint vrij onbewust. Na The Supremes en Henry Stephen ben ik vastberaden verder te zoeken. Ik moet een derde hebben, maar die wil me even niet te binnen schieten. The Supremes (b-kant van 'You Keep Me Hangin' On') is opvallend omdat Sloopy een geslachtsverandering ondergaat. Diana Ross is nog steeds niet klaar om uit de kast te komen en wellicht zou het platenkopend publiek in 1966 ook niet klaar zijn geweest voor zo'n onthulling. Henry doet 'Hang On Sloopy' in het Spaans. Muzikaal is het gebaseerd op The McCoys. Een ietwat dof geluid en gebruik van orgel maken dat het erg 'Mod' klinkt.
De derde 'Hang On Sloopy' in mijn verzameling is van David Porter, dat ontdek ik als ik de lijst van cover-versies bekijk. Het nummer kent een opmerkelijke geschiedenis. Rick Derringer van The McCoys meent dat 'My Girl Sloopy' is geschreven door een anoniem gebleven tiener uit St. Louis welke het liedje heeft verkocht aan Bert Russell. Hem kennen we beter als Bert Berns en met Wes Farrell staat hij te boek als de schrijver. Als inspiratie voor Sloopy wordt vaak Dorothy Sloop genoemd, een jazz-zangeres uit Ohio. Als het verhaal van Derringer klopt, is dat onwaarschijnlijk, maar het nummer heeft een héle sterke band met Ohio. 'My Girl Sloopy' wordt in 1964 voor het eerst gebracht door The Vibrations uit Los Angeles. Het verschijnt als een single op Atlantic en wordt een redelijke hit. James Henry & The Olympics heeft in april 1965 een regionale hit, maar wordt overtroffen als in augustus 1965 The McCoys op 1 staat met het liedje. De titel is dan veranderd in 'Hang On Sloopy'. The Strangeloves heeft een grote hit gehad met 'I Want Candy' en heeft 'My Girl Sloopy' op het oog als opvolger. De band toert dan met Dave Clark Five en deze laat weten meteen een cover op te nemen als de band terug in Engeland is. The Strangeloves kiest eieren voor haar geld. Dave Clark is immers zó populair dat het meer omzet gaat boeken dan een cover van The Strangeloves. Rick & The Raiders is bij een optreden de openingsact en The Strangeloves besluit hen het arrangement te leren. Om verwarring te voorkomen met Paul Revere & The Raiders wordt de naam The McCoys voorgesteld. De rest is geschiedenis.
Op 9 oktober 1965 speelt de marsband van de universiteit van Ohio een slordige uitvoering van 'Hang On Sloopy' uit de losse pols. Daarna krijgt het nummer een passend arrangement en zal dit het clublied worden van de American Football-spelers uit Ohio. Het nummer ontketent méér in Ohio. De uitbater van de club op de universiteitscampus legt een lange rij 'kwartjes' op de plint welke gebruikt kunnen worden als iemand 'Hang On Sloopy' uit de jukebox wil horen. Vanaf opening tot sluitingstijd hoor je daar maar één nummer. Sinds 1985 is de universiteit wettelijk eigenaar van de merknaam Sloopy en tegenwoordig heet een eetgelegenheid op campus Sloopy. Als in 1985 'Louie Louie' (van The Kingsmen) wordt benoemd tot officieel lied voor de staat Washington, onderneemt de universiteit actie om van 'Hang On Sloopy' het staatslied van Ohio te maken. Dat lukt! Het nummer wordt tot op de dag van heden gespeeld bij sportevenementen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten