maandag 18 juli 2016

Wis en waarachtig tachtig?



En nog steeds twijfel ik... Het moeten méér zijn geweest dan tachtig kilometers, maar dan opnieuw... vanmiddag deed de kilometerteller weer ouderwets zijn best en noteerde de juiste afstand voor Uffelte-Meppel vice versa. Laat het dan ook maar kloppen. Zaterdagavond laat kijk ik op de Buienradar en zie dan opeens de mooie temperaturen staan. Ook de redelijk forse westenwind, maar dat boeit me niet met de Pioneer. We gaan fietsen! Niet de wereld uit en evenmin een afstand die ik twee dagen later nog in mijn knieën voel. Maar waar naartoe? Dan herinner ik me de zondagmiddag dat ik de Drents-Friese Wold-route heb gedaan. Even voorbij Zorgvlied (blijkt nogal een stukje...) kruis ik opeens een andere route. Die zou ik nog wel eens willen doen. Het blijkt de Veenwoud-route te zijn. Ik laat eerst door de Fietsersbond de route naar Zorgvlied uitstippelen en alleen dit zou al twintig kilometer zijn. Met de Veenwoud-route erbij en met het idee dat ik in Fochteloo ben geweest, maakt dat ik het eerder schat op negentig kilometer totaal. De teller blijft echter steken bij tachtig.

Zorgvlied wordt lange tijd niet op de paddestoelen aangegeven waardoor ik na Wapse maar de Drents-Friese Woud-route op ga. Zo komen we er immers ook wel. Bovendien is het een fraaie route, dwars door de bossen en over het Doldersummer Veld. Vlak voor Doldersum acht ik de tijd rijp voor koffie en natuurlijk hoort daar appelgebak met slagroom bij! Even na Zorgvlied weet ik het weer: De Veenwoud en de Drents-Friese Wold gaan een tijdje parallel met elkaar op. Nadat ik de grote weg ben overgestoken, scheiden ze elkaars' wegen. De Drents-Friese Wold gaat rechtsaf de bossen in, de NAP achterna, en de Veenwoud-route wil me linksaf hebben. Na een flink stuk langs de Compagnonsvaart kom ik aan de rand van Oosterwolde, maar hoef Goddank niet door dat troosteloze dorp. Ik ga rechtsaf en de ANWB brengt me naar het immer prachtige Fochteloo. Okay, het dorp zélf is niets bijzonders hoewel ik het jammer vind dat ik niet langs de oudste boerderij van het dorp kom. De route wil me naar de Fochteloër Venen hebben en daar kan ik alleen maar mee instemmen.

De week van Pinksteren in 2010: Op dinsdagmorgen stap ik bepakt en bezakt op de fiets voor de NAP-route vanaf Havelterberg tot aan Nieuweschans. De route loopt op dat moment nog anders dan in de huidige situatie. Misschien dat de routemakers hebben meegekeken, want ik ga de heenweg vanuit Steenwijk over Kallenkote en langs de kazerne. Daar gaat de NAP op dit moment ook langs. Eerder ging die door Havelte en over Nijeveen. Nu mist het Havelte, scheert langs de rand van Steenwijk en passeert het schilderachtige Onna. Na Appelscha is het allemaal 'nieuw' voor mij en val met de neus in de boter. De route brengt me op de Fochteloër Venen. Ik heb vaak erover gehoord, maar heb geen voorstelling bij het gebied. Het blijkt een woestijn van wilde natuur en... rust! Ik zou het bijna het mooiste stuk van de noordelijke NAP willen noemen en, vooruit, ik doe het ook: De Fochteloër Venen ís het mooiste stuk van de noordelijke NAP! Uitgestrekt als de Hoge Veluwe, maar dan vlak. In het bos tussen Ravenswoud en de Fochteloër Venen woedt enige tijd later een brand, maar gelukkig kan veel worden bewaard. De foto is in dat bos genomen.

Nu fiets ik de Fochteloër Venen 'anders' binnen. Verder heb ik me altijd beperkt tot de NAP. Het laatste stuk is ook gelijk aan de NAP en ik fiets achter twee kampeerders die ongetwijfeld pas aan de route zijn begonnen. Om ze in het bos een 'voorsprong' te geven, parkeer ik de Pioneer en maak deze foto. De NAP gaat vanuit het bos met een omweg naar Appelscha, de Veenwoud stuurt je rechtstreeks. Helemaal geen verkeerde route! Vanaf Appelscha gaat deze weer parallel met de Drents-Friese Woud alleen pas ik voor het laatste stuk. Ik hoef immers niet persé te eindigen in Zorgvlied, maar kan net zo goed de Drents-Friese Woud volgen tot Diever en vanuit daar naar huis. In Diever trakteer ik mezelf op een softijsje en ben rond een uur of half acht weer in Uffelte. Tachtig kilometer volgens de teller. Mijn knieën zeggen dat de teller gelijk heeft, want ik heb geen centje pijn gehad...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten