Gele Bak Top 100: 81-90

Halverwege 'The Vinyl Countdown' hoor ik dat mijn Amerikaanse collega zijn show niet kan doen. Aanvankelijk besluit ik een uur extra te doen, maar na een korte rookpauze om half twee besluit ik de twee uren vol te maken. Resultaat: Een non-stop vinyl-show van vier uren en dat is een halve dag werk. Ik ben bekaf als het is gebeurd en als ik toen nog dit bericht had moeten schrijven, was het 'broddelwerk' geworden. Vandaag met frisse moed aan het tweede deel van de Gele Bak Top 100. Zaterdagavond tussen elf en één ga ik de nummers 100 tot en met 76 draaien in 'The Vinyl Countdown' en jullie zijn daarbij van harte uitgenodigd. Zal ik maar meteen losbranden?

90. Sweetest Thing-The Blues Busters (UK, Dynamic DYN 117, 1976)
De reggae raakt in 1975-76 op een hoogtepunt in Europa, niet in de laatste plaats door het fenomenale succes van Bob Marley & The Wailers. Voor een 'leek' zoals mij kan het nog best 'tricky' zijn om reggae-platen uit die tijd te kopen. Er zit genoeg 'goedkope' commerciële meuk tussen en de producenten en platenmaatschappijen schromen niet om daar een naam aan vast te hangen van een legendarische groep. Dat is gelukkig niet het geval bij deze van The Blues Busters, want dit is reggae zoals reggae hoort te klinken. Goed gegokt, alleen jammer dat bij mij het 'hartje' mist waardoor ik een stuk van dat prachtige Dynamic-label moet missen.

89. It's Raining Again-Supertramp (NL, A&M AMS 9230, 1982)
Ik denk dat 'It's Raining Again' mijn kennismaking is geweest met Supertramp. In de 'pre-historie' van mijn verzamelen, koop ik al 'Free As A Bird' van de groep, maar de liefde zal in de jaren negentig tot een hoogtepunt komen als ik twee exemplaren van 'Crime Of The Century' helemaal grijs draai. 'Crisis? What Crisis' noem ik derhalve als het 'miskende' album, de rest van het latere repertoire is wijd en zijd bekend. Toch ontbreekt deze 'It's Raining Again' nog altijd in de verzameling en dat heb ik het afgelopen jaar recht gezet.

88. Ain't No Mountain High Enough-Boys Town Gang (NL, WEA 18.854, 1981)
De 'suite' van 'Ain't No Mountain High Enough' en 'Remember Me' heb ik afgelopen donderdag nog gedraaid in de laatste 'Floorfillers'. Dat stuk duurt bijna een kwartier en is door de jaren heen mijn favoriete 'kick-out' geworden, de ultieme laatste plaat in 'Floorfillers'. Toch is het donderdag niet de laatste plaat, maar wel de langste uit de lijst. Ik moet bekennen dat het vooral het 'Remember Me'-stuk is in het begin van de plaat en deze is slechts beperkt aanwezig op de single-versie. Toch nog een 88e plek alleen maar vanwege de associatie met de 'suite'.

87. Verslaafd Aan Jou-Frank Boeyen Groep (NL, Ariola 108 461, 1986)
Toch nog íets Hollands in de Top 100? Ja, het bestaat. Ik vrees dat het geen verzamelwoede gaat opwekken, maar deze 'Verslaafd Aan Jou' van Frank Boeyen Groep is een plaatje dat me erg goed smaakt na dertig jaar. En, eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat doet die al dertig jaar.

86. Just Around The Corner-Cock Robin (NL, CBS 650824 7, 1987)
Een zeer recente aanwinst en zo'n plaatje waarvan je je niet kan voorstellen dat het zolang níet in de bakken heeft gestaan.

85. Il Jouait Du Piano Debout-France Gall (NL, Atlantic 11.536, 1980)
Het zal inmiddels ruim een jaar zijn dat mijn wekkerradio staat afgesteld op Q Music. Dat betekent dat ik soms ook wakker word met 'Het Foute Uur' en een paar weken geleden hadden we het feest van de 'Foute 500'. ,,Dit is niet fout!", heb ik dikwijls geroepen naar de wekkerradio, maar zonder effect. Laatst werd in dat kader 'Ella Elle L'a' van France Gall gedraaid. Fout? Ach wel nee, die cover van twintig jaar later wellicht wel, maar France Gall is niet fout! Een grote zomerhit wordt bij Q Music automatisch vertaald naar 'fout'. Omdat het nummer 'groot' is gemaakt door de Tour De France is deze voor de hedendaagse jongeren eveneens 'fout'. Het zal wel. Gelukkig staat 'Il Jouait Du Piano Debout' niet in de lijst, anders zou de wekkerradio nog een duikvlucht naar het pleintje hebben gemaakt.

84. Don't You-Simple Minds (NL, Virgin 107.298, 1985)
Hoe doe je dat met halve titels tussen haakjes? In dit geval laat ik het weg, maar toch voelt het eigenaardig. Dit nummer is gewoon 'Don't You Forget About Me' voor mij. Geen haakjes of wat dan ook. Ik begrijp ook niet waarom Simple Minds en platenmaatschappij dit zo hebben gewild. 'Toen de Simple Minds nog goed was', hoor ik vaak. Onbegrijpelijk dat Jim Kerr en zijn mannen het zo hebben verbruid met 'Belfast Child'. 'Don't You' staat na ruim dertig jaar nog fier overeind en dus ook in mijn Top 100 over het afgelopen jaar.

83. Deeply Dippy-Right Said Fred (NL, Tug 1103457, 1992)
Deze zal ongetwijfeld ook in de 'Foute Top 500' hebben gestaan evenals de andere succesnummers van dit trio. Neemt niet weg dat het een geweldige popsong is met een 'feelgood'-karakter dat je weinig meer treft. Zonder schaamte op 83.

82. Mrs. Robinson-Frank Sinatra (Frankrijk, Reprise RV 20.215, 1969)
Soms valt een cover zwaar tegen, maar in dit geval heb ik eens geluk. Frank Sinatra doet het nummer van Simon & Garfunkel op zijn eigen wijze en brengt het succesnummer uit de spraakmakende film naar een heel ander publiek. En voor iemand die meer naar Simon & Garfunkel neigt dan Sinatra is het nog steeds uitstekend te pruimen!

81. I've Seen That Face Before-Grace Jones (NL, Island 103.184, 1981)
En daar hebben we de 'heldin' van de Lokerse Feesten opnieuw in een bericht. Nog steeds spijt van het feit dat ik niet in het publiek stond toen ze haar optreden gaf, maar wie weet gebeurt het nog eens? Ze voert in ieder geval deze tweede 'top tien' aan welke ik volgend weekend ga voortzetten.