Hoe groot de impact van de show is geweest, is iets dat ik me nu pas begin te realiseren. Ik moet bekennen dat ik het heb onderschat, maar anderzijds ben ik er klaar mee. Sterker nog: Tien minuten geleden heb ik de naam van de nieuwe show bedacht en alleen dat geeft me een frisse impuls. Gisteravond heb ik na weken en maanden van dubben de stekker getrokken uit 'Floorfillers', mijn dance-show op Wolfman Radio. Vanavond heeft een radio-collega de show andermaal in het zonnetje gezet en vandaag wil ik het hoofdstuk 'Floorfillers' definitief afsluiten met een bericht. Sommigen spreken zelfs van 'een tijdperk' en, ja, het was wel de eerste show op Wolfman welke de dance op het repertoire bracht. Inmiddels heeft het twee andere dance-shows en een paar 'algemene' shows die ook redelijk veel dance draaien en nu lijkt het perfecte tijdstip om een punt te zetten achter de show. Drie jaar is sowieso ook niet slecht voor een show welke oorspronkelijk zes weken zou duren...
De oorsprong is op een zaterdagmiddag in de chatroom van 'Do The 45'. Ik draai een disco-deuntje en dat brengt ons tot de discussie dat Wolfman Radio hoognodig een 'cheesy' disco-show nodig heeft. Eén of twee weken later laat Meg weten dat ze twee maanden vrijaf neemt van haar radioshow. Ze zit op de vroege zondagochtend van twee tot vier (onze tijd) en er wordt gevraagd of iemand een show wil doen op dat tijdstip. Dan stel ik voor om 'Floor Fillers' te doen. Twee woorden omdat ik een tijdelijke 'filler' ben. De donderdag vóór de eerste 'Floor Fillers' doet een presentator doodleuk een 'cheesy' disco-show. In eerste instantie baal ik als een stekker, maar dan opnieuw: Bij het samenstellen van de show kom ik verschillende leuke jaren tachtig en negentig tegen welke je nóóit meer op de radio hoort. Hoewel ik her en der nog wel eens een 'fout' disco-nummer zal draaien, richt ik me vooral op de kwaliteits-dance. Aanvankelijk is dat 'oud' werk, maar na drie weken besluit ik een nieuwe plaat te 'proberen'. Dat is 'Clarity' van Zedd & Foxes en zal uiteindelijk een opstap vormen naar de definitieve show. De eerste 'Floor Fillers' is op zaterdag 10 augustus 2013. Zaterdag 24 ben ik met vakantie, 21 september heb ik een optreden in De Buze en 7 september doen we een 'Northern Soul Allnighter'. Als ik de 28e aankondig dat dit de laatste show is, steekt een protest op. Eén luisteraar wil zelfs een handtekeningenactie beginnen. Ik heb een monster gecreëerd dat zich erg geliefd heeft gemaakt. Toch zal Meg vanaf volgende week weer haar show doen en dus is het afgelopen?
Dan wordt duidelijk dat ze níet terug komt en kan ik in principe haar 'slot' overnemen. Dat zie ik niet zitten. Een show tot vier uur in de morgen betekent dat mijn zondag aan puin is. Twee dagen later kondigt een andere presentator aan 'opruiming' te houden. Hij wil van zijn 'slot' op zaterdag van elf-tot-twee af. Ik mag het voor twee uren hebben en zo krijgt 'Floorfillers' (één woord) een vaste stek. Toch weet ik in het begin niet wat ik aanmoet met de show. Ik zie de chatroom afsterven als ik om elf uur de stream overneem en soms is de show een allegaartje en heeft weinig met dance van doen. Toch wil ik het niet kwijt als me in november wordt gevraagd om 'The Vinyl Countdown' van zondagavond naar de zaterdag te halen. Een nieuw tijdstip vinden is lastig, maar uiteindelijk wordt dit donderdagavond om 1 uur. Dat is vanaf november 2013 de residentie geweest van 'Floorfillers'. Rond de kerst ben ik echter nog niet helemaal zeker van mijn zaak en sta weer op het punt de stekker eruit te trekken. Nog maar een paar weken bekijken. De show vóór het weekend in Watford voel ik voor het eerst een voldoening. Ik heb het concept gevonden voor de show en zal langzamerhand de 'oudheid' verlaten en bewust gaan zoeken naar nieuwe dingen. Dat geeft de impuls die ik nodig heb. Op woensdagavond worstel ik me al door nieuwe releases en besluit welke dingen ik ga draaien in 'Floorfillers' en welke niet. Omdat het vaak pre-release-spul is met 'watermerk' gaat er nog een heel proces aan vooraf om het radio-geschikt te krijgen, maar ik heb het er voor over. Uren spendeer ik aan speellijsten. 'Floorfillers' krijgt steeds meer een smoel. Voor Engelsen en Amerikanen ben ik vaak 'de eerste' doordat Nederland voorop loopt met dance. Ik probeer dubstep en hardcore-house te vermijden en bovendien gaat het niet in een mix. Het zijn afzonderlijke nummers met jingle en presentatie tussendoor en dat is iets dat de show 'uniek' maakt.
Het blijft echter een monster en soms wens ik dat ik de show niet hoef te doen. Er zijn perioden van weken dat ik de show niet kan luchten, maar vind dan opnieuw inspiratie om verder te gaan met 'Floorfillers'. Toch begint het 'editen' van de nummers steeds meer een bezwaar te worden. Tot overmaat van ramp gaat mijn 'archief' van drie jaar verloren door een defecte usb-stick en dat luidt het einde in. Vanaf januari heb ik doorlopend getwijfeld. Ik breng zelfs de 'Euro Dance Top 30' binnen om er nog iets van te maken, maar vooral de laatste maanden voelt het alsof 'Floorfillers' een mantra wordt van steeds herhalende nummers. Als ik het woensdagavond kenbaar maak aan een collega, merkt deze terecht op: ,,Ik kon wel horen dat je shows niet meer honderd procent waren, maar het bleef aangenaam om naar te luisteren. Als je er zelf niet over was begonnen, had ik dit nooit gezegd". Mijn uitgangspunt bij radioshows is echter dat ik het vol enthousiasme wil brengen en anders niet. Omdat de passie voor de show nu echt op een dood spoor zit, heb ik dan besloten een einde eraan te breien. Na vanavond mag duidelijk zijn dat ik nog vaak herinnerd zal worden aan 'Floorfillers', want het heeft een grote indruk achtergelaten bij de luisteraars. Ik kan het echter niet meer zó gepassioneerd brengen als twee jaar geleden en dus is het beter om op het hoogtepunt te stoppen?
Hoewel het late tijdstip niet bepaald comfortabel is, wil ik het evenmin kwijt en heb al een andere show in gedachten. Eerst wil ik het 'Laid(back) Night Show' noemen, maar ik hou die naam liever voor de 'reizen'. Mijn collega draait vanavond een plaat welke ik gisteravond eveneens heb gedraaid en welke synoniem is aan 'Floorfillers'. De titel van het plaatje inspireert me tot de nieuwe naam en dus bij deze (jullie zijn de eerste!): 'Floorfillers is dood, lang leve Afterglow'. Een gemengde show, een tikkeltje experimenteler dan 'Tuesday Night Music Club', en vast en zeker ook met de nodige dance. Er bestaat zelfs de mogelijkheid dat ik de 'Euro Dance Top 30' voortzet om niet helemaal te 'vervreemden' van de dance. Ik heb er zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten