Het is niet eenvoudig om tot een besluit te komen voor de Week Spot van deze week. Het is verleidelijk om de single van Gary Moore & New Joy te doen, maar dan opnieuw... ik heb vorige week net Edwin Hawkins gehad en spaar Moore dan liever nog eens voor een latere gospel-Week Spot. Ook is niets over de gospelmuzikant Moore te vinden. Gelukkig heeft 2016 inmiddels een lange lijst Blauwe Bak-singles opgeleverd en als ik door de lijst blader, zie ik Joe Simon staan. De beste man heeft nog nimmer de Week Spot gehad en dat mag best een klein schandaal heten. In maart heb ik 'Pool Of Bad Luck' (1972) gekocht op single en dat is een favoriet gebleken in de afgelopen maanden en dus ga ik het recht zetten door deze single als Week Spot te bombarderen.
Het verhaal begint met het cliché. De kerk. In dit geval is het de baptistengemeente in Simmesport in Louisiana waar zijn vader op de kansel staat. Joe is eveneens in Simmesport geboren. Zijn geboorteakte toont 2 september 1943 als de datum. Als tiener verhuist de familie Simon naar Richmond in Californië en daar begint Simon aan een professionele zangcarrière. Hij wordt lid van de Golden West Gospel Singers. De groep gaat echter niet veel later overstag om een 'seculiere' plaat op te nemen: 'Little Island Girl' verschijnt in 1959 als The Golden Tones. The Golden Tones neemt platen op voor het Hush-label en het zijn de eigenaars van deze maatschappij die Simon ertoe zetten om solo verder te gaan. In 1964 verschijnt Simon's eerste single, 'My Adorable One', welke nét niet de Hot 100 haalt en op 102 blijft steken. Toch is het een hele prestatie voor een onbekende zanger om zo hoog te eindigen met een eerste single.
De tweede single, 'Let's Do It Over' uit 1965, bereikt zomaar een dertiende plaats in de R&B en 'Teenager's Prayer' uit 1966 bereikt naast de Hot 100 (nummer 66), de R&B (nummer 11) ook een 73e positie in Canada. '(You Keep Me) Hangin' On' uit 1968 is niet hetzelfde lied als van The Supremes. Na vier minder scorende singles brengt deze Simon weer wat succes, maar hij moet geduld hebben tot 1969 eer hij zijn eerste nummer 1 in de R&B op zijn naam kan zetten: 'The Chokin' Kind'. Het is de radio-deejay John Richbourg uit Tennessee die Simon bij Sound Stage 7 heeft gebracht, een sublabel van Monument, en dezelfde man die hem in 1970 aanspoort om eens contact op te nemen met Polydor. Dat laatste label heeft dan juist het Spring-label opgezet. Simon komt hier onder contract en Spring stelt een samenwerking voor met Kenny Gamble en Leon Huff. Dat zal de heren geen windeieren leggen. In 1972 brengt het gezelschap 'Drowning In The Sea Of Love' uit dat overal een grote hit wordt. Zelfs in Nederland staat het in de Tipparade, maar heb ik sterk mijn twijfels. Het is de Duitse persing welke in Nederland wordt uitgebracht en, tot zover ik weet, speelt deze nooit 'Drowning' maar altijd 'Found My Dad'. Eva Cassidy heeft in 2003 posthuum succes met de hit van Joe Simon. 'Pool Of Bad Luck' is de opvolger van 'Drowning' en brengt het tot een 42e plek in de Billboard en nummer dertien op de R&B. Het nummer verschijnt in Engeland als b-kant van 'You Are Everything'. Hoewel Spring in Europa wordt uitgebracht door Polydor doet Mojo in Engeland de distributie.
Joe Simon heeft een tenor- en basbariton welke zeer herkenbaar is. 'Pool Of Bad Luck' begint als een ballade, maar halverwege komt er schot in de zaak. Het resultaat is wederom erg Gamble & Huff-verantwoord. In Engeland moet Joe Simon echter tot 1973 wachten eer hij zijn eerste en enige hit scoort: 'Step By Step'. 'Get Down Get Down (On The Floor)' is in 1975 Simon's laatste grote hit. Met het aanbreken van het nieuwe decennium besluit Simon weer terug te keren op oude voet: Hij gaat zijn stem en leven inzetten om het evangelie te verkondigen. Hij doet dat deels als dominee, maar neemt eveneens een aantal gospel-platen op. Ook produceert hij in 1983 het solo-album van Jackie Verdell. In de late jaren negentig maakt hij 'The Story Must Be Told' en dat is voorlopig het laatste wapenfeit van Simon als muzikant. Wel blijft zijn repertoire erg in trek bij hedendaagse artiesten als Joss Stone en worden zijn platen te pas en te onpas gesampled.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten