Mark heeft de singles aangetekend verzonden en zo zijn deze gistermiddag binnen gekomen. Die kan ik dus meenemen in het oordeel van de 'Eindstreep'. Charisma Band is nog onderweg maar ik heb begrepen dat het een 'pre-order' is (de single is 22 juli officieel uitgebracht) en dat Expansion de vraag nauwelijks aan kan. Die komt vanzelf binnen en ook deze gaat mee in de 'Eindstreep'. Nu de hoogste tijd voor de ontknoping van de Gele Bak Top 100. Welke tien platen uit de honderden van het afgelopen jaar maken echt een verschil voor mij? Ik ga jullie niet langer in spanning houden. Veiligheidsriemen vast en daar gaan we!
10. Quite Rightly So-Procol Harum (NL, Stateside HSS 1260, 1968)
Ik 'mis' de advertenties op televisie omdat ik op dat moment in Engeland verblijf. In 1998 presenteert Universal de cd-serie 'Sensational Sixties'. Drie boxen van elk drie cd's: Een witte, een blauwe en een rode. De witte en de blauwe zijn niet echt interesaant voor mij, maar de rode daarentegen? 'Vol. 3' bevat jaren zestig-singles welke tot voor kort niet of moeilijk verkrijgbaar zijn op cd. Veel van de nummers op 'Vol. 3' komen van peperdure cd-boxen. Denk aan 'Rainbow Chaser' van het Engelse Nirvana maar ook het weinig voorkomende 'Quite Rightly So' van Procol Harum. De overige jaren zestig-hits van Procol Harum ('A Whiter Shade Of Pale', 'Homburg' en 'A Salty Dog') heb ik soms wel tien keer dubbel, maar 'Quite Rightly So' wil maar niet op mijn spoor komen. Totdat ik merk dat muziekvriend Albert een exemplaar 'dubbel' heeft. Sinds een paar maanden heb ik hem dan eindelijk in de bakken (de cd is al lang geleden het asvat in gegaan) en het is iedere keer een feestje om het te draaien.
9. Every 1's A Winner-Hot Chocolate (NL, Rak 5C 006-60501, 1978)
Ik ben drie jaar oud als Hot Chocolate hoog in de hitlijsten staat met dit nummer en ik vermoed dat broer Henk de single heeft gekocht. Het is in geen geval een nieuwe ontdekking, hoewel...? Het is een zondagmiddag in de zomer van 2010. Als ik me niet vergis, moet Nederland die avond haar eerste wedstrijd spelen op het WK. Ik ga fietsen in het Drents-Friese Wold en schakel om vier uur over naar Radio 2. 'Het Steenen Tijdperk' is dan een vast ritueel op de zondagmiddag voor mij en Hot Chocolate opent de show. Natúúrlijk ken ik dit nummer wel, maar dan valt me voor het eerst op hoe goed het werkelijk in elkaar steekt. Bij thuiskomst blijk ik het niet op single te hebben (wel op een 'Greatest Hits'-elpee, maar 33 toeren 'doet niet mee') en daar moet verandering in komen. Als Errol Brown overlijdt, bekijk ik de video van 'Every 1's A Winner' wel vijf keer op een avond. Niet dat het een bijzondere clip is, maar het is de gitaar-riff die me het meeste boeit. Vier mannen die funky soul-muziek trachten te maken en dan deze bebaarde man die met een gitaar als een motorzaag er doorheen 'scheurt' en dat het nummer een smoel geeft. Een paar maanden later vind ik alsnog de single. Was dit een jaar geleden niet de nummer 1 in de toenmalige Gele Bak Top 40?
8. Pied Piper-Bob & Marcia (NL, Trojan 10277 AT, 1971)
Een paar maanden geleden is het me opnieuw gevraagd: ,,Kom je dit jaar naar Specialized?". Wederom hetzelfde antwoord. Nee... hoe graag ik ook mijn Engelse radio-collega's wil ontmoeten... een weekend in november is té kostbaar voor mij en dan heb ik andere prioriteiten. Dit jaar ga ik dus voor het derde opeenvolgende jaar de 'thuisbasis' doen voor de uitzending vanaf 'The Big One' op Wolfman Radio. Het móet beter worden dan afgelopen jaar. Toen liet de techniek ons in de steek. Niet alleen in het Engelse Dorset maar ook de microfoon en het mengpaneel in Nijeveen. Het eerste jaar 'thuisbasis' is echter om door een ringetje te halen en ik heb hier nog altijd goede herinneringen aan. Reggae en ska is vrij 'nieuw' voor mij als ik begin aan het weekend maar zoek desondanks een aantal favorieten bij elkaar voor het ontbijtprogramma op vrijdagmorgen. Daartussen zit ook deze opvolger van 'Young Gifted And Black' van Bob & Marcia. Ik zal de plaat gedurende het weekend ook geregeld horen vanuit Dorset en op zondag 'vier' ik het met een extra draaibeurt in de ontbijtshow. 'Pied Piper' van Bob & Marcia is 'mijn Big One' van 2014.
7. Mary Mary-Inner Circle (Duitsland, Island 100 874, 1979)
In Nederland bereiken zowel 'Music Machine' als 'Mary Mary' de onderste regionen van de Top 40, maar het staat tot niets in vergelijking met 'Sweat' en 'Rock With You' in 1992. 'Mary Mary' leer ik in eerste instantie kennen in Café Het Café, mijn stamkroeg in Steenwijk. Een prachtig eerbetoon aan de kruidige sigaret. In augustus 2008 koop ik dan al eens de elpee van Inner Circle met dit nummer en ben daar best tevreden mee. Ik heb 'Music Machine' al eens op single gekocht als ik vervolgens deze Duitse persing tegenkom met 'Mary Mary' als b-kant. Hoezo een 'double-sider'? 'Mary Mary' wint in deze Top 100 de competitie.
6. Teardrops-Womack & Womack (UK, 4th+B'way BRW 101, 1988)
Hoe het mogelijk is, vraag ik me nog steeds af? Als Womack & Womack hoog in de hitlijst staat in 1988 kan ik het nummer niet luchten. Dat blijft zo gedurende vijfentwintig jaar. Als ik de single in mijn handen hou tijdens mijn vakantie van vorig jaar heb ik er opeens zin in en ik heb in maart zelfs overwogen de 12"-single te kopen. Opeens kan ik niet genoeg krijgen van 'Teardrops'. Misschien is het wel het moment van de zaterdagmiddag in Emmen tijdens de vakantie en de fraaie Engelse persing.
5. Breakfast-The Associates (Duitsland, WEA 249 219-7, 1984)
Ik heb onlangs mijn Voordeelurenabonnement opgezegd. De tijd dat ik in Steenwijk woon, maak ik nog regelmatig gebruik van de trein. In Nijeveen wordt het al minder en moet ik het vooral van de vakanties en een uitstapje naar Leiden hebben. Als ik denk aan de treinreizen van het afgelopen jaar dan krijg ik de tranen in de ogen. Zonde van de zestig euro per jaar! Op een vrijdagavond reis ik helemaal van Meppel naar Heerenveen en ga verder met de bus naar Jutrijp. De volgende avond is de reünie van Winston The Great Watson & Aldous McFinley's Original And Magical Mushroom Pie Showband And Orchestra. Op zaterdagmiddag wil ik even naar Sneek. Moeder is al niet erg happig erop om haar fiets te lenen maar als ik de gigantische achteruitkijkspiegel zie, ben ik snel bekeerd. Dan maar met de bus... Bij De Tafel sla ik een goede slag en daarmee zal ik bijna de singles vergeten die ik bij Dorkas koop. Ik ken 'Breakfast' alleen van titel maar mijn mond valt open als ik hem hoor. Hoe heb ik deze kunnen vergeten? Misschien wel één van de mooiste platen van de jaren tachtig! Hoewel het in deze Top 100 nog twee titels uit dat decennium boven zich heeft.
4. Attention To Me-The Nolans (NL, Epic EPC 9571, 1980)
Want... dan meteen de vraag: Is de nummer 4 beter dan de nummer 5? Nee, het is puur een gevoelskwestie. Ik ben 'Attention To Me' helemaal vergeten als ik hem hoor en het brengt prettige herinneringen naar boven. Bovendien woon ik net in Uffelte en zal dit liedje vooral doen herinneren aan die eerste weken in Uffelte.
3. If You Could Read My Mind-Gordon Lightfoot (US, Reprise 0974, 1971)
Ik kan een lang verhaal schrijven, maar ik kan het ook kort houden. 'If You Could Read My Mind' had ook op nummer drie kunnen staan in 1994, 2000 of 2010. Het is een nummer dat langer dan gisteren een favoriet is, maar dat ook nog steeds ontbreekt als single. Omdat ik dit in november heb recht gezet, mag die dan eindelijk in een Top 100. Hoewel ik denk dat die in de jaren negentig ook al eens in zo'n lijst heeft gestaan. Dan draai ik het van elpee.
2. Somebody Will Know Someday-Cuby + Blizzards (NL, Nederlandse Jeugdherberg Centrale 113 381 W, 1967)
Alweer een reclame-single welke me tot voor kort onbekend is. Volgens mij heb ik de single in een vitrine gezien in het Cuby-museum in Grollo, even later zie ik een exemplaar op Ebay. Niet te betalen! Nadat ik de sleutel van mijn nieuwe onderkomen in ontvangst heb genomen en voordat ik mijn fietshelm koop, ga ik langs het kringloopwinkeltje van Havelte en stuit daar op een gigantische partij jaren zestig-singles. Veel 'vervangende' exemplaren, maar ook deze beduimelde Cuby-single zonder fotohoes. Toch speelt het plaatje nog redelijk goed. Op de a-kant staat 'Another Land', maar ik kies voor de Top 100 voor de b-kant. Veel Nederlanders zijn het met me eens want het staat sinds jaar en dag in de Top 2000.
1. Nothing Has Been Proved-Dusty Springfield (UK, Parlophone RG 6207, 1989)
Voor de goede orde: De single is 'gewoon' R 6207, de 'G' is voor het klaphoesje ('gatefold'). Een 'exclusieve' uitgave van 'Nothing Has Been Proved' dat desondanks niet meer dan een euro hoeft te kosten. De mooiste van 2015-16? Ja, wederom een plaatje dat ik ben 'vergeten', maar dat meteen prettige associaties geeft. Dusty is een Engels icoon uit de jaren zestig en geniet in 1987 nog altijd die reputatie, maar als artieste gaat het allemaal minder met Dusty. Dan verschijnen twee fans ten tonele die op dat moment erg succesvol zijn. Dusty accepteert het verzoek en zo staan Neil Tennant en Chris Lowe met hun idool in de studio. Na 'What Have I Done To Deserve This?' schrijft het duo een solo-single van Dusty waarbij kosten noch moeite worden gespaard. Het resultaat is dit 'Nothing Has Been Proved'. Wellicht het grootste meesterwerk uit de pen van de Pet Shop Boys. De onbetwiste nummer 1 in de Gele Bak Top 100 van dit jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten