Gele Bak Top 100: 61-70

Van de ambitieuze fietsplannen is weinig meer terecht gekomen? Nee, het zijn geen tientallen kilometers geworden, maar wel heb ik gisteravond nog een eindje gefietst. Ik heb een boodschapje in Havelte bij het benzinestation en gezien het weer erg aangenaam is ondanks een merkbare westenwind besluit ik een 'klein' stukje om te fietsen. Eerst is het plan om langs de Havelter hunebedden te gaan en dan door het bos bij Holtinghe. Omdat ik net héél ontspannen de Pioneer op de 34 kilometer per uur heb gekregen, wordt het een stukje uitgebreid. Over Wapserveen en daarna via het bos weer terug naar Uffelte. Het is vooral een 'race-rondje' geworden en dat is ook best eens lekker. Overigens is ze vanmiddag de 2200 gepasseerd en dat is alweer 200 kilometer in een anderhalve week. De radio-collega heeft gisteravond medegedeeld dat hij voorlopig een tijdje stopt en dus heb ik gisteravond een extra uur 'The Vinyl Countdown' gedaan. Geen fut meer om te publiceren en dus doe ik dat vanavond 'dubbel'. Na de Gele Bak Top 100 de eerste acht singles uit de 22 van zaterdag.

70. Treat The Youths Right-Jimmy Cliff (NL, CBS CBSA 3155, 1983)
Jimmy Cliff is nog lang niet toe aan pensioen en speelde vorig jaar op een Engels festival. Niet alleen verontwaardigheid bij Engelse vrienden, want ik voelde hetzelfde. Bovenaan op de poster een paar alternatieve folknamen waar geen sterveling van heeft gehoord (met uitzondering van mij) en halverwege de poster de legende met de naam Jimmy Cliff. Ook op het programma staat hij op een middag geprogrammeerd tussen allerhande nietszeggende acts. Van Jimmy Cliff weiger ik te geloven dat hij is 'afgezakt' naar het soort van Dozy, Beaky, Mick & Tich en The Sweet met optredens op plattelandsfeesten, maar het heeft er alle schijn naar. Ik koop in het afgelopen jaar drie Jimmy Cliff-singles, twee uit de jaren tachtig en eentje uit 1976. Die heb ik namelijk nog niet in tegenstelling tot zijn meeste werk uit de vroege jaren zeventig.

69. I Love Your Smile-Shanice (Duitsland, Motown ZB44907, 1991)
Steek je nog iets op van zo'n Top 100? Jazeker! Ik weet sinds gisteren dat 'Resurrection Shuffle' van Tom Jones niet overal de b-kant is geweest van 'Puppet Man' en nu leer ik dat 'I Love Your Smile' van Shanice de overgang van Motown naar Phonogram markeert. Ik heb een wandelingetje naar de zolder gemaakt om het catalogusnummer te controleren en, ja, ik heb de eerste persing. Terwijl de plaat in de hitparade staat, in 1992, neemt Phonogram Motown definitief over en geeft de single een Phonogram-catalogusnummer mee (860 000 7, als we nu toch bezig zijn). Alle trivia terzijde, in februari 1992 kan ik er moeilijk voor uitkomen als Nirvana-'fan' en Bolwerk-bezoeker maar ik vind het plaatje dan al geweldig!

68. If I Was-Midge Ure (Duitsland, Chrysalis 107 667, 1985)
Het begint met veel twijfel. Bij De Tafel ligt dan sinds enkele weken een single van Echo & The Bunnymen, maar dan opnieuw... ik heb al tijden geen jaren tachtig-singles gekocht. Een paar weken later is het op een zaterdagmorgen dat ik veel singles koop bij de kringloop in Ruinerwold, De Tafel en De Kring. Onderweg heb ik dan besloten om die avond een jaren tachtig-'The Vinyl Countdown' te doen. Ik denk dat toen het enthousiasme is begonnen. De jaren tachtig-bakken zijn fors uitgebreid in het afgelopen jaar en dat is merkbaar in deze aftelling, maar ook in de rest van de Top 100. Er zijn zoveel pareltjes gemaakt in het decennium dat ik mezelf bijna kwalijk neem dat ik zo lang mijn neus heb opgehaald voor de jaren tachtig. Midge Ure is zo'n fijn voorbeeld.

67. My World-Cupid's Inspiration (NL, CBS 3702, 1968)
Voor wie het nog niet wist... hierbij de vakantieplannen voor 2016: Dezelfde als 2015. Ik denk dat het vooral de camping is die de doorslag heeft gegeven, maar ik ga dit jaar opnieuw naar Sleen voor een kampeer-avontuur. Ditmaal met de ligfiets, alleen... past die niet in de trein. Hoe gaan we dit doen? Wel... in Uffelte stopt de lijnbus naar Assen dus ik ga met de tent en andere rommel in de bus naar Sleen, reis terug naar Uffelte en fiets vervolgens naar Sleen. Terugweg weer hetzelfde ritueel. Ik weet niet of ik weer naar het Cuby-museum ga, wel wil ik ditmaal de 'Op Fietse' eens hebben gedaan en wellicht ook ietsje 'dieper' Duitsland in. De kringloopzaak was er in april nog en dus ga ik daar ook weer even kijken. Daar komt de nummer 67 namelijk vandaan.

66. Why Not Me-The Judds (Duitsland, RCA PB 42641, 1984, re: 1989)
De gezusters Wynonna en Naomi Judd staan in 1989 vrij plotseling in de Top 40 met twee oudere nummers. 'Why Not Me' is in september 1984 de derde single binnen een jaar die uitkomt van The Judds, maar Europa pikt het zo gezegd pas in 1989 op. De herinnering aan de zomer van 1989 is als één lange zomerdag en bij deze van The Judds is dat andermaal het geval. Ik ga dan nog iedere zes weken naar de kapper en hoewel het nummer mij niet onbekend is, maakt het indruk terwijl ik in de stoel zit bij kapper Zwart. Er zijn uiteraard meerdere kappers in Sneek, maar kapper Zwart is eveneens onze buurman in Jutrijp. Ik heb de kappers al lang afgezworen als ik op een middag bij de bushalte sta en een lift krijg aangeboden van buurman. Ik voel me schuldig en maak mijn verontschuldigingen dat ik zo lang niet meer bij hem in de zaak ben geweest. ,,Je bent altijd welkom! Kunnen we de dooie puntjes afknippen". Gouden man! Hij is inmiddels overleden maar met 'Why Not Me' zit ik weer bij hem in de stoel.

65. Don't Turn Around-Aswad (Duitsland, Island 109 725, 1988)
Persoonlijk beschouw ik de jaren tachtig niet als mijn gelukkigste decennium. Niet dat ik een rotjeugd heb gehad, maar toch voelt het decennium in het algemeen aan als koud en grijs, waar de andere decennia meer warmte uitstralen. Toch kom ik in het afgelopen jaar plaatjes op het spoor die een erg gelukkig gevoel teweegbrengen en Aswad is daarvan een prachtig voorbeeld. Niet bepaald 'onbekend' voor mij, maar het gevoel dat de plaat oproept bij de eerste draaibeurt is niet te beschrijven.

64. Jericho-Simply Red (Duitsland, WEA 248 790-7, 1986)
Niet alleen veel jaren tachtig in deze aflevering, maar ook veel Duitse persingen. Het antwoord is simpel: Van veel grote platenmaatschappijen worden de singles geperst in Duitsland en verschijnen in die hoedanigheid ook in Nederland. Er zitten ook bizarre gevallen tussen. Neem nou 'Younger Days' van Fatal Flowers. Een Nederlandse band met een Nederlandse opname, geperst in Duitsland maar daar nooit uitgegeven. Zo zijn er meer voorbeelden. Phonogram heeft een fabriek in Nederland en ook CBS, maar Warner Bros., Island en Virgin persen enkel in Duitsland. Op EMI-platen uit de jaren tachtig wordt de 'EEC' vermeldt als 'land', maar ook dat is vaak Duitsland. Evenals met UB40 maak ik in het afgelopen jaar ook een inhaalslag qua Simply Red. Dat mocht ook wel eens want ik heb de afgelopen jaren alleen maar meer respect gekregen voor Mick Hucknall. Je kan zeggen wat je wilt van Hucknall, maar hij kán zingen. Een artiest met de zeldzame kwaliteit om een cover zijn 'eigen' te maken zonder dat het aan kwaliteit inboet.

63. Little Jackie Wants To Be A Star-Lisa Lisa & Cult Jam (NL, CBS 654781 7, 1989)
Een recente 'Raddraaier'. De Top 100 was opgezet om het 'gemakkelijk' te houden in de weekeinden, maar er gaat toch nog flink wat tijd zitten in het schrijven van de berichten.

62. Is This Love-Alison Moyet (NL, CBS 650142 7, 1986)
Typisch zo'n plaatje waarvan ik me niet kan voorstellen hoe ik dertig jaar zonder heb gekund.

61. This Time I Know It's For Real-Donna Summer (Duitsland, Warner Bros. 257 780-7, 1989)
Tenslotte kan ik het even hebben over het roken. Ben ik gestopt? Nee. Ga ik stoppen? Nee. Wat is er dan te vertellen? Sinds ik in Uffelte woon, rook ik niet meer binnen. Met het mooie weer hoeft dat ook niet en zelfs bij regen kan ik onder een afdakje staan. Op avonden zoals deze valt het pas echt goed op. Ik damp veel en rook bijna niet. Op het werk rook ik regelmatig, ook omdat mijn collega's roken, maar momenteel haal ik de meeste nicotine en voldoening uit de damper. Nu is het oppassen dat het niet weer mis gaat in de vakantie. Waarom begin ik nu over het roken? In 1992 rook ik 'stiekem' en begin pas echt goed te paffen als ik stage moet lopen bij het waterschap. De eerste twee weken zijn druk omdat de aanslagen de deur uit gaan, de andere vijf weken zetten vooral toe om te roken. Dat mag dan nog gewoon op kantoor... Op een woensdagmorgen neemt een collega mij mee op 'veldwerk'. 'Muziek Terwijl U Werkt' staat op en daar wordt deze van Donna Summer gedraaid. Dat brengt onze conversatie op muziek en kan als het hoogtepunt van de ochtend worden beschouwd. Eenmaal terug op de zaak foetert hij me uit als ik een sigaret op steek. ,,Ik dacht... zo'n ochtend veldwerk is goed voor Gerrit, maar nu steek je weer zo'n vieze sigaret op". Als je dit leest, collega, nee... ik ben nog steeds niet gestopt!