Raddraaien: The Rolling Stones

Ik doe het qua singles-aankopen erg rustig aan op het moment. Ik heb geen Blauwe Bak-bestellingen uitstaan (behalve dat ik er tegenop hik om bij Mark het totaalbedrag op te vragen) en vandaag is het twee weken geleden sinds mijn laatste Tafel-bezoek. Ik ben vanavond even Meppel in geweest maar Bart is momenteel met vakantie en komt pas over anderhalve week terug. Voor het eerst sinds het bestaan van De Tafel dat ik met lege handen eruit ben gelopen. Ik heb nog even staan dralen met 'If You Know What I Mean' van Neil Diamond en een single van The Cascades uit de late jaren zestig, maar twee tot drie is té minimaal voor een 'Round-up' en zoiets zou het toch moeten opleveren. In Meppel een plensbui overleefd en precies zoals verwacht... hoe verder richting Nijeveen hoe zonniger en voorbij het viaduct heeft het opnieuw niet geregend. Ik vraag me al jaren af wat het is, maar de buien willen niet voorbij de watertoren in Meppel en met het viaduct is ook zoiets aan de hand. Eerst maar een aflevering van 'Raddraaien' en dan moet ik straks hard aan het werk: Morgenmiddag moet ik een uur vullen met 'soulful' en 'groovy' mensen met de naam Bob, Bobbie, Bobbi of Bobby. Ik heb tot nu toe een lijstje van twaalf en dat is niet genoeg. De 'Raddraaier' komt vandaag uit de dertiende jaren zestig-bak en is deze klassieke 'double-sider' van The Rolling Stones: '2000 Light Years From Home/ She's A Rainbow' (1967).

Waar en wanneer? De fancy-fair in de Sneeker Veemarkthal is al vaker aan bod geweest. Rond de herfstvakantie gaat de fancy-fair uit van de Hervormde Gemeente in Sneek, in maart of april is het de beurt aan de Gereformeerden. Muzikaal is de laatste het meest interessant. In 1992 en 1993 ga ik zelfs al vroeg in de rij staan om als eerste bij de platen te zijn. In 1992 win ik met vlag en wimpel, in 1993 arriveer ik tegelijk met een vriend die terstond alle singles op koopt. Een deel daarvan kan ik een uur later met een kleine winst voor hem overnemen, zo gezegd heb ik in 1992 alle singles tot mijn beschikking. Dat is voornamelijk jaren zestig en opvallend veel van Adamo. Toch zit ook deze Stones-single in het partijtje, keurig met de afgebeelde fotohoes. De plaat en hoes ogen gebruikt, maar niet misbruikt. Typisch voor zo'n Decca-single klinkt het vinyl anno 2016 nog steeds als een klok en ik heb de plaat misschien vaker gedraaid dan de eerste eigenaar! 'She's A Rainbow' is vooral mijn favoriete kant.

1967 is niet bepaald het meest zonnige jaar voor The Rolling Stones, zeker als je het afzet tegen dat van hun meest geduchte concurrent The Beatles. De laatst levert in mei 1967 'Sergeant Pepper's Lonely Hearts Club Band' af en de critici buitelen over elkaar qua complimenten. Een meesterwerk dat maakt dat alle overige albums uit 1967, vaak onterecht, worden afgedaan als tweede divisie of minder. Hoe zal het antwoord klinken van The Rolling Stones? Daarvoor moet iedereen een paar maanden wachten. Niet alleen is The Stones nog niet klaar met de opnames, ook gaan enkele kopstukken regelmatig even logeren als ze weer zijn gesnapt met verboden middelen op zak. '2000 Light Years From Home' is een direct gevolg hiervan. Mick Jagger schrijft het nummer in een gevangenis in Brixton nadat hij in juni 1967 is aangehouden wegens drugsbezit. Het is de eerste single van 'Their Satanic Majesties Request', het 'antwoord' op 'Sergeant Pepper'. Opnieuw buitelen de critici over elkaar, maar nu wie de meest verachtelijke dingen kan zeggen over een schijf plastic. De BBC en andere 'conservatieve' media zal immers wel moeten: Anti-koningshuis en satanisme samengebald in één titel. Verder klinkt de plaat alsof er meer aan te pas is gekomen dan een kopje lavendelthee en een biscuit. Zelf heb ik de Amerikaanse uitgave van de elpee, maar helaas heeft de eerste eigenaar de 3D-foto verwijderd en het vinyl ernstig stuk gedraaid. Ik heb een zwak voor 'underdogs' en moet bekennen dat ik me wel eens meer heb verveeld bij het beluisteren van een Stones-elpee. Ik vind de band vooral stralen op de 45-toeren-singles, dus wellicht kan ik er niet echt over oordelen, maar toch vind ik 'Satanic Majesties' haar momenten hebben.

'2000 Light Years From Home' is voor mij een klein psychedelisch meesterwerkje, één van de weinige singles uit 1967 (ik denk dan meteen ook aan 'I Had Too Much To Dream Last Night' van The Electric Prunes en de eerste singles van Pink Floyd) met een stevig psychedelisch geluid dat hoog op de hitparade komt. We horen Brian Jones experimenteren met een mellotron en ook hoor ik theremin terug in de mix.

'She's A Rainbow' is van een hele andere orde. Waarschijnlijk het meest 'uitgedachte' nummer van The Rolling Stones. Een piano-riedel dat voorduurt tot aan het einde met een beeldende tekst en een paar 'gimmicks' zoals het stukje met het 'valse' orkest. Ook hier druipt de narcotica af van het nummer. 'She comes in colours', wordt menigmaal gezongen en dat is in 1966 een liedje geweest van The Love. Het is wellicht de observatie van iemand die drugs heeft gebruikt en alles 'in kleuren' ziet. De arrangeur op het nummer is niemand minder dan John Paul Jones. Deze zal zich in 1968 aansluiten bij een latere bezetting van The Yardbirds en kort daarop furore maken als bassist van Led Zeppelin. De bassoon aan het einde wordt daarentegen vermoedelijk gespeeld door Brian Jones, die opnieuw present is met de mellotron. Omdat John Paul Jones goed uit de voeten kan met toetsen (denk aan het majesteuze kerkorgel-intro van 'Your Time Has Gonna Come' op het debuut van Led Zep), denk ik dat hij op 'She's A Rainbow' wel een handje heeft geholpen.

In Nederland bereikt de single een derde plek in de Top 40 met 'She's A Rainbow' als meest populaire track. Opvallend is dat '2000 Light Years From Home' alleen in Duitsland 'solistisch' een hit wordt. De single wordt niet in Engeland uitgebracht, in Amerika doet het slechts een 25e plek. In Canada en een aantal Europese landen doet de single het stukken beter. Van Kris Kristofferson is eens gezegd dat de man zijn beste platen maakt als hij zwaar in de misère zit. Kijkend naar The Rolling Stones in 1967: Op persoonlijk vlak niet de meest succesvolle tijd, maar de platen smaken naar meer. Niet dat ik Jagger en consorten op hun oude dag rampspoed ga toewensen, maar de misère had van mij wel wat langer mogen duren als het platen zoals dit had opgeleverd.