Ik probeer werk zoveel mogelijk te scheiden van Soul-xotica, maar omdat ik gisteren de inleiding heb afgesloten met het werk: Ik ben morgen vrij. Zoals gewoonlijk op dinsdag, maar ik ben in de war met volgende week. Mijn baas weet dat ik gerust eens op een dinsdag overdag wil werken, zo lang als ik maar op tijd thuis ben voor mijn radioshow. Hij deed even moeilijk toen ik over volgende week dinsdag begon, maar heeft het inmiddels genoteerd als een vrije dag: Volgende week viert moeder haar verjaardag en daar wil ik bij zijn, dus zelfs 'Tuesday Night Music Club' wordt waargenomen door een collega. Het lijkt erop alsof ik donderdag ga bezorgen in Meppel en dat is wel iets om naar uit te kijken: Ik begon net een beetje wegwijs te worden in de desbetreffende wijk. Voor Soul-xotica betekent de vrije dinsdag dat ik nu dubbel kan gaan publiceren. Ik weet nog niet helemaal zeker wat ik straks ga doen, maar eerst het zesde deel van de Gele Bak Top 100 met vandaag de nummers 50 tot en met 41.
50. Feel So High-Des'ree (UK, Sony S2 657689 7, 1991)
Ook in dit deel van de Top 100 geen verwarrende feiten vanaf 45cat. Omdat ik vrijdagavond al de nummers 76 tot en met 51 had opgezocht voor 'The Vinyl Countdown' en pas zaterdagmiddag besloot het roer om te gooien, heb ik me gisteren kunnen bedienen van de informatie op de single-labels. Zojuist ben ik met het lijstje naar zolder gegaan en heb opnieuw de tien singles bijeengezocht. Wel zó gemakkelijk. Als ik tijdens mijn verblijf eens voor vakantie naar Nederland kom, spits ik altijd mijn oren als ik een radio hoor. Het schijnt 'belangrijk' te zijn om een plaat te horen welke ook een hit is (geweest) in Engeland. Zo hoor ik eveneens 'Life' van Des'ree. Zojuist even opgezocht: Het is de zomer van 1998 en nu weet ik het ook weer. Ik wacht op 'heit' in de stationsrestauratie van Heerenveen. De Top 40 laat zien dat de single nog maar net aan zijn opmars is begonnen in Nederland, terwijl het in Engeland al over het hoogtepunt is. Wat je vaker ziet als een artiest na lange tijd weer een grote hit heeft, gebeurt ook in Engeland. De oude hits worden meer frequent gedraaid. Zo voelt 'Feel So High' even oud als 'Life' voor mij, want ik heb het in 1991 helemaal gemist.
49. Suburbia-Pet Shop Boys (EEG, Parlophone 1A 006-20 1463 7, 1986)
Ik heb het een paar weken geleden geschreven: EMI is in 1982 de eerste die 'made in EEC' gaat gebruiken op de labels terwijl de singles zeer duidelijk in Duitsland zijn geperst en vaak zelfs een Duits catalogus-nummer hebben. Dat geldt ook voor deze van Pet Shop Boys. 1A 006 is de code voor EMI-singles uit Duitsland, zoals 5C 006 voor Nederland is. Toch 'mag' Duitsland opeens niet meer op de labels en is het vervangen door dit vage 'EEC'. Als ik op de middelbare school wordt gevraagd naar mijn favoriete band van dat moment, geef ik Pet Shop Boys als antwoord en wordt uitgelachen. Toch hoef ik me anno 2016 helemaal niet meer te schamen voor die keuze want wat klinken de platen dertig jaar later nog steeds lekker. Er missen nog altijd een paar titels en dus verwacht ik nog wel uitbreiding van de verzameling.
48. Lost In France-Bonnie Tyler (UK, RCA Victor RCA 2734, 1977)
,,That's Rod Stewart in drag", zegt de vader van een radio-collega als Bonnie Tyler in 1978 optreedt voor de televisie. Geen slechte observatie want Tyler had zomaar het zusje van Rod kunnen zijn. Ik heb eens begrepen dat Tyler een operatie aan de stembanden zou hebben gehad waardoor haar 'zuivere' stem zou zijn veranderd in dit hese geluid. Ze dacht even dat haar weinig succesvolle carrière aan diggelen lag, maar het tegendeel zou het geval zijn. 'Lost In France' is een single waar ik geruime tijd naar heb gezocht en ben erg in mijn nopjes met deze Engelse persing.
47. Amigo-Black Slate (NL, Mercury 6059 328, 1980)
Het is een jaar geleden als wij, presentators van Wolfman Radio, toegang krijgen tot een 'preview' van de nieuwste Specialized-cd. Het thema voor 2015 is The Clash en de artiesten op de cd doen dus covers van die band. Eén van de meest spraakmakende vertolkingen is 'Should I Stay Or Should I Go' door Black Slate. Je kan een cover op twee manieren doen: Of je probeert zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven of je maakt er iets 'eigen' van. Black Slate maakt het nummer eigen en het resultaat is verbluffend. Dat brengt ook 'Amigo' terug in het vizier. Ik ben het plaatje schaamteloos vergeten, maar het brengt opeens allemaal herinneringen van 1980 te boven. Plots scheur ik weer met 'Moto' om het huis terwijl dit uit het zolderraam van mijn oudste broer klinkt.
46. Mrs. Vandebilt-Paul McCartney & Wings (NL, Apple 5C 006-05529, 1973)
'Ho. Hey-ho'. Ik weet dat ik het móet kennen, maar ik kan geen vinger erop leggen. Het herinnert eveneens aan mijn jeugdtijd en ik denk dat dit wel gaat kloppen. Het is dan de zomer van 1999 en ik logeer bij een vriend in Spijkenisse. Na een fietstocht zitten we bij hem op het balkon terwijl Arrow Classic Rock deze plaat draait. Ik durf hem niet te vragen wie het is, maar hij had vast het antwoord geweten? Het is pas anderhalf jaar later als ik aan 'De Monstertocht' begin dat ik opnieuw naar Arrow Classic Rock luister. Dan 'ontdek' ik de titel en blijkt dat ik de plaat reeds jaren in huis heb'. De elpee 'Band On The Run' in dat geval. Maar ja... elpees doen niet echt mee in mijn collectie en dus heb ik hem sindskort écht: Als single! En deze staat op 46 in deze Top 100.
45. Please Don't Make Me Cry-UB40 (Duitsland, Virgin 105 895-100, 1983)
Hoewel 'Red Red Wine' al een flinke hit is geweest, reken ik de video van 'Please Don't Make Me Cry' als mijn persoonlijke kennismaking met UB40. Deze maakt indruk op de kleine Gerrit en doet dat ruim dertig jaar later nog steeds. Nummer 45 en de laagst genoteerde UB40-single hoewel ze niet allemaal de Top 100 hebben bereikt. We komen de groep nog een paar keer tegen in de volgende twee weekeinden.
44. Baba O'Riley-The Who (NL, Polydor 2121 069, 1971)
Bij sommige platen is dit het tegenovergestelde van nummer 46. Ik heb 'Baba O'Riley' sinds jaar en dag op de elpee 'Who's Next' en als ik hem wil draaien, komt hij meestal van die elpee met dat lange intro. De single is dan leuk voor de heb.
43. Games People Play-Joe South (UK, Capitol CL 15579, 1968)
Hoe lang kun je zonder een plaat leven zonder dat je het in de gaten hebt? Joe South bewijst dat het met veertig jaar in- en uitademen prima gaat, maar dat het een stuk aangenamer is geworden sinds dat deze in de jaren zestig-bak staat. De puntgave Engelse persing is dan alleen maar mooi meegenomen!
42. Hang On To Your Love-Sade (NL, Epic EPCA 4942, 1984)
Jarenlang haal ik mijn neus op voor het werk van Sade en ach... er is niks mis mee om zo nu en dan wat schaamrood op de kaken te krijgen. Doordat ik teveel blijf denken aan 'Smooth Operator' zou ik bijna vergeten dat Sade een paar erg prettige popsongs heeft gemaakt waarvan 'Hang On To Your Love' zo'n schitterend voorbeeld is.
41. To Be With You Again-Level 42 (Duitsland, Polydor 885 694-7, 1987)
Tot slot weer een plaat die aansluit bij nummer 46. In Engeland koop ik mijn eerste exemplaar van 'Running In The Family' en draai deze letterlijk helemaal stuk. Ik heb inmiddels mijn tweede exemplaar. Toch trekken singles mij veel meer en kan deze 'To Be With You Again' niet weigeren als die voor 50 cent op mijn pad komt. Hoe vaak ik hem ook heb gehoord in 1999, deze plaat blijft bloedmooi en mag dus op nummer 1 voor mij. Op veertig na...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten