Gele Bak Top 100: 21-30

Hoewel ik wederom een show van drie uren heb gedaan, heb ik op ene of andere manier nog niet direct behoefte aan slaap. En zo presenteer ik jullie nu het achtste deel van de Top 100. Volgend weekeinde volgt dan de ontknoping met de top twintig maar, zoals ik eerder vandaag schreef, eigenlijk is de Top 40 een soort uitgebreide top tien en ook in deze aftelling zitten platen die 'pijn doen'. Zo'n Top 100 is een momentopname en evenals bij de Blauwe Bak Top 100 geldt ook hier: Als de lijst eens is samengesteld, wordt deze niet meer aangepast (of ik moet eentje over het hoofd hebben gezien dat bij de Gele Bak Top 100 niet mogelijk is). Nu dus de aftelling van 30 naar 21.

30. Patience-Guns'N'Roses (Duitsland, Geffen 922 996-7, 1988)
Pas tegen het einde van haar bestaan begin ik enige interesse te krijgen voor Guns'N'Roses. Eind jaren tachtig is het 'hardrock' voor mij en daar moet ik niet al teveel van hebben. Als de luidruchtige gitaren lonken, kies ik eerst voor Metallica en Nirvana. 'Patience' heeft me jaren geleden al eens 'gegrepen' en bovendien heb ik sinds jaar en dag de elpee 'Appetite For Destruction'. Achteraf gezien is het dus wel goed gekomen met Guns'N'Roses bij mij. Een paar maanden geleden was het dan eindelijk zo ver: Na jaren lang zoeken, vind ik dit exemplaar van 'Patience' bij De Tafel. En deze staat dus op dertig in de lijst van 2016.

29. Rock Lobster-The B-52's (UK, Island BFT 1, 1979)
Een hele aangename verrassing als ik deze in maart tegenkom bij een kringloopzaak in Hoogeveen. Niets in de collectie singles wijst op dit en ik had hem bijna over het hoofd gezien. Mooier dan dit kan ik hem niet wensen? De Engelse persing met fotohoes en puntgaaf!

28. Ashes To Ashes-David Bowie (NL, RCA, 1979)
,,Ook de burgemeester van Berlijn heeft zijn condoleances uitgesproken", is het eerste dat ik op maandagmiddag 11 januari hoor. De naam Bowie valt en ik ben klaarwakker. Het zal toch niet waar zijn? Helaas... het is waar. David Bowie is niet meer. Daags na het verschijnen van mans' nieuwste plaat. Net zoals bij Herman Brood is gebeurd en ook bij Prince, plotseling stijgen de prijzen van 'algemene' Bowie-platen. Onzin natuurlijk, want leven of dood zegt niets over de zeldzaamheid van de platen en in geval van Bowie valt dat vaak reuze mee. Okay, er zijn een paar vroege platen die aan de prijs zijn, maar dat waren ze ook al toen hij nog springlevend was. Bij De Tafel verdubbelen ook de prijzen, maar dat is in het geval van 'Ashes To Ashes' slechts twee euro voor een gaaf exemplaar met fotohoes. Bij de kringloop in Tuk kom ik een zwaar gehavende 'Let's Dance' tegen voor vijf euro.

27. I Build This Garden For Us-Lenny Kravitz (Duitsland, Virgin 113 029, 1989)
Ik schrijf bijna vier jaar geleden 'Een leven met Lenny', de eerste uit een onbedoelde serie 'Een leven met...'. Dat is naar aanleiding van een paar recent gekochte singles van Lenny Kravitz. Met 'I Built This Garden For Us' is dat inmiddels een flinke collectie. Fan? Ja, eigenlijk best wel, maar dan uitsluitend van het vroege werk. Hij zal ongetwijfeld nog steeds platen uitbrengen, maar ben Kravitz na 'Fly Away' uit het oog verloren.

26. Wishing Well-Terence Trent D'Arby (NL, CBS 650923 7, 1987)
Het concept heet de 'Vinyl-o-theek' en het idee is dat de gasten vinylplaten meenemen welke door de gast-dj zullen worden gedraaid. Ik ben met Dirk, programmeur van De Buze en de initiatiefnemer, de enige gast-dj en in de praktijk komt het erop neer dat ik veelal mijn eigen platen kan draaien. Toch brengt één vrijwilliger de elpee 'Introducing The Hardline According To Terence Trent D'Arby' mee. De elpee is van zijn vader geweest en, vooruit, ik mag hem houden. Zo gaat het later ook nog eens met de elpee 'Faith' van George Michael. Vooral de eerste is een 'populaire' plaat geworden in mijn radioshows, maar toch doen elpees vaak niet mee en kan ik deze single erg op prijs stellen.

25. Mornin'-Al Jarreau (NL, WEA 25.9890-7, 1983)
Hoe gruwelijk kun je een plaat vergeten in ruim dertig jaar? Om hem vervolgens te horen en te denken: Hóe kon ik deze vergeten? Dat is in het kort mijn ervaring met deze opvolger van 'Roof Garden'.

24. Shut Up-Madness (NL, Stiff NUY-125, 1981)
De muzikale opvoeding begint met Madness dankzij mijn oudste broer. Deze vermoordt eigenhandig de muziekindustrie door een compleet Madness-album over te zetten op cassette en het op mijn verjaardag te geven. De liefde is begonnen met de videoclip van 'Baggy Trousers' en zal mijn eerste singles brengen. De laatste paar jaren scharrel ik de titels op die ik toendertijd heb 'gemist'. Met 'Grey Day' heb ik de mazzel dat ergens in Sneek de single in een uitverkoopbak ligt, 'Shut Up' is een single die tot maart nog altijd in de verzameling ontbreekt. Sinds dat ik deel uit maak van Wolfman Radio is ook de liefde voor Madness weer opgebloeid en dus mag Suggs met zijn mannen zomaar op 24 in deze Top 100.

23. My Boy Lollipop-Millie (UK, Fontana TF 449, 1964)
Het is bloedheet als ik op de vrijdag van de vakantie naar Grollo fiets voor een bezoek aan het Cuby & The Blizzards-museum. Bij binnenkomst in het dorp kan ik de uitnodiging voor koffie niet weerstaan en neem plaats op het terras. O ja, hij verkoopt ook antiek, maar op het eerste gezicht zijn dat alleen meubelen. Wat staat daar toch op die ene kast? Een doos met singles. Millie is de eerste die ik daar vind en mijn dag kan al niet meer stuk. Hoewel de rest van de dag in het teken staat van Cuby wil de muziek maar niet op de voorgrond komen, dat wordt verstierd door Millie. Toch zal ze in deze Top 100 niet winnen...

22. Don't Break My Heart-UB40 (Duitsland, Virgin 107 718, 1985)
Veel aankopen van UB40 betekent ook veel UB40 in deze lijst, ook al zal ik niet alle titels los laten op de lijst. 'Don't Break My Heart' is zo'n plaatje dat een snaar raakt en mag daarom op 22.

21. Skin Deep-The Stranglers (NL, Epic EPCA 4738, 1984)
Zullen we hem toch stiekem iets hoger zetten? Nee, dat is verboden! Wel doet het een beetje pijn om The Stranglers op 21 tegen te komen. In de jaren 2005 tot en met 2008 stel ik maandelijks een Top 100 Aller Tijden samen en 'Skin Deep' is daarin één van de grootste hits. De plaat staat iedere lijst in de Top 20 zonder dat ik de plaat op vinyl of cd heb. Het is vooral het verlangen en dat wordt pas dit jaar werkelijkheid. Ik heb de single vanavond nog gedraaid in de show en woont ook nu weer in mijn hoofd. Top tien had zeker gemogen, maar het zat er op moment van samenstellen even niet in voor The Stranglers. Jammer, maar helaas.