Vorige week schreef ik nog dat ik weer graag eens een gospel als Week Spot wilde hebben. Het liefste de recente aanwinst van Gary Moore & New Joy maar daar heb ik tot op heden nog niets over gevonden. Dan blader ik eens de koffer met gospel-singles door en zie dan 'Take Me I'm Yours' van Edwin Hawkins: Een single die al geruime tijd op de nominatie staat om Week Spot te worden en waarover genoeg is te vinden. Of genoeg... voldoende is beter geformuleerd. Een single waarbij ik bijna uit de band spring als ik hem voor het eerst hoor. Arme winnaar van de betreffende veiling. Deze heeft ruim twintig dollar betaald voor een single die elders voor vijf dollar verkrijgbaar is. Zo'n soort plaat is het dus. Als je niet eerst je huiswerk doet, kun je zomaar teveel betalen voor de plaat. Ik baal eerst als ik word overboden, maar kan een paar dagen later mijn geluk niet op. De plaat staat reeds sinds februari in de gospel-koffer en nu is de hoogste tijd om hem eens te benoemen tot Week Spot: 'Take Me I'm Yours' van Edwin Hawkins (1981).
Hoewel 'Take Me I'm Yours' zowel op de demo als de officiële uitgave wordt toegeschreven aan Edwin Hawkins, is het waarschijnlijk niet Hawkins zélf die we op de plaat horen. Hawkins is daarentegen vooral actief op de achtergrond. Hij schrijft en arrangeert de liedjes voor zijn koor: The Edwin Hawkins Singers. Ik schat het in dat het niet Edwin Hawkins is, maar de informatie ontbreekt. Er wordt geen gastzanger genoemd op het label en wellicht dat de elpee uitkomst zou kunnen brengen? Ik heb overigens de demo in de koffers met op beide kanten hetzelfde nummer. Niet de radio-promo met een stereo- en mono-kant, hier zijn beide kanten in stereo. Volgens 45cat is 'Take Me I'm Yours' eveneens uitgebracht op een single met het nummer 'Forever'. Dat zou dan de reguliere uitgave moeten zijn. Toch zijn het vooral deze demo's die te kust en te keur zijn te krijgen. En misschien ten overvloede: Betaal nooit meer dan vijf dollar voor deze plaat!
Edwin Reuben Hawkins komt op 18 augustus 1943 ter wereld in het Californische Oakland. Als peuter zingt hij al in de kerk, op zijn vijfde krijgt hij pianoles en als Edwin zeven jaar oud is, begeleidt hij al het familie-koor op de piano. Als veertienjarige maakt Hawkins zijn eerste opnames met het familiekoor. Tien jaar later staat hij met Betty Watson aan de wieg van de Northern California State Youth Choir. Dit koor bestaat uit leden van de Church Of God In Christ (C.O.G.I.C.)-gemeenschappen in het noorden van Californië. Met elkaar staan ruim vijftig jongeren op de bühne met een wisselend gezelschap solisten. In 1968 doet hij een plaatopname met het koor dat als elpee zal worden uitgebracht in een oplage van 500 exemplaren. Daartussen zit ook 'Oh Happy Day', een lied waarin Dorothy Combs Morrison de leadzang verzorgt. Eén elpee komt terecht bij een lokaal radiostation dat met name 'Oh Happy Day' gaat promoten. Buddah ziet er wel brood in en start speciaal voor Hawkins het Pavillion-label. 'Oh Happy Day' wordt dan toegeschreven aan The Edwin Hawkins Singers en de rest is geschiedenis. Overal ter wereld staat 'Oh Happy Day' plotseling op nummer 1.
Het is een eigenaardige tijd. The Beatles en Donovan reizen naar India om in de leer te gaan bij de Maharishi. Intussen is daar een Amerikaans koor dat met beide voeten op de grond een loflied aan de Heer ten gehore brengt en daarmee hoog op de hitlijsten belandt. Edwin Hawkins is daarmee een wegbereider voor meerdere christelijke successen. In Nederland zal het in 1971 op een hoogtepunt komen met Mieke Telkamp en D.C. Lewis hoog op de hitladder. Ook in de sfeer van de gospelkoren zal Hawkins een voorbeeldfunctie hebben. Toch is Edwin Hawkins Singers precies een jaar een eendagsvlieg. 'Jesu Joy Of Man's Desiring' doet het aanmerkelijk minder en dat geldt ook voor 'To My Father's House'. Dat laatste nummer zal in 1970 alsnog een hit worden voor The Les Humphries Singers. In 1970 probeert Hawkins het even in de 'seculiere' muziek met covers als 'Blowin' In The Wind' en zal later dat jaar nog eenmaal bovenaan staan. The Edwin Hawkins Singers begeleidt Melanie in 'Candles In The Rain', dat door de bijdrage van het koor beter bekend gaat worden als 'Lay Down'. Overigens hebben deze kaarsjes niks met een kerkelijk ritueel van doen, het nummer is geschreven naar aanleiding van het Woodstock-festival.
In 1971 mag Edwin Hawkins een tweede Grammy in ontvangst nemen voor het lied 'Every Man Wants To Be Free'. Hoewel Hawkins tot ver in de jaren negentig actief blijft, neemt de consistentie in het uitbrengen van albums af na 1979. In 1981 verschijnt het album 'Imagine Heaven' waarvoor 'Take Me I'm Yours' een promo is. Opvallend is dat de christelijke boodschap niet duimendik er bovenop ligt en het muzikaal gewoon een fijn post-disco-nummer is. Je zou het bijna kunnen beschouwen als een universeel liefdeslied, maar tegen het eind laat het koor doorschemeren dat het toch aan de Allemachtige is toegeschreven. Hoewel het album tegenwoordig niet stuk kan bij disco-liefhebbers, is het in 1981 geen verkoopsucces. Ook is in 1981 nog een overkill aan swingende soul en wordt 'Take Me I'm Yours' niet tot nauwelijks opgemerkt bij de radiostations. Zeker nu de interesse voor 'leuke' gospel meer algemeen wordt, past deze van Hawkins beter dan ooit tevoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten