Schijf van 5: outro's

Na twee bereleuke schijven met parlando's van Peter en een 'vette' Schijf van Jelte hebben we deze week weer een ouderwetse Schijf. Tevens ook de laatste van dit jaar, want vanaf volgende week presenteer ik jullie De Blauwe Bak Top 100. 'Het molenaarsleven is door God gegeven, maar het malen bij nacht heeft de duivel bedacht'. Deze tekst is wel van toepassing op het samenstellen van die lijst. Man, wat een heidens karwei! Ik heb sinds vorig jaar december maar liefst 175 singles gekocht die in aanmerking kwamen voor de lijst. De vijftig die ik heb toegevoegd aan de Blauwe Bak, had ik er al uit gelaten. Maar nog steeds moest ik 75 liedjes laten afvoeren. En daar zaten toch écht hele goede nummers tussen. Maar de lijst mag er zijn, die ga ik jullie vanaf volgende week presenteren. 'Do The 45' komt daarmee te vervallen, zaterdag tellen we af van 100 naar 91 en zondag van 90 naar 81. Zondag verschijnt dan ook de podcast met de twintig liedjes. En zo gaat het de hele maand december. Het leek me aardig om in deze laatste Schijf mooie outro's te kiezen en de eerste Schijf van het nieuwe jaar de mooiste intro's. Voor die laatste Schijf zoek ik nog mooie suggesties!

Peter heeft me een beetje geholpen met deze Schijf. Hij begon ook meteen over een plaat die ik niet mocht vergeten als ik eentje zou doen met de slechtste outro's. En stiekem had ik deze plaat al voor een vijfde plek gereserveerd. Ik had eens de moed verzameld om Peter aan te schrijven met de mededeling dat 'Mull Of Kintyre' van Wings op zijn site ontbrak. Ja, en als het aan hem ligt, blijft dat nog lang zo! Ik had hem een paar weken geleden voor de lol op 'zijn' stapeltje gelegd toen we singles gingen ruilen. Nee. Die hoefde hij niet! In de mail van toendertijd ging hij ook heerlijk te keer over de nummer vijf van deze Schijf. Constructief een plaat de grond in boren is een kunst op zichzelf en Peter beheerst deze techniek. En tóch, de schoonheidsprijs krijgt hij niet, maar het 'ta-ta-ta' aan het einde van 'I Just Called To Say I Love You' is wellicht het beste deel van deze stoplap van Stevie Wonder. Omdat het 'gezeik' dan weer voorbij is, zet ik die drie tonen op vijf.

Drie van de vijf liedjes zijn afkomstig van Peter, de andere twee heb ik bedacht. Zoals de nummer vier. Nu is 'Get It On' van Chase sowieso al een plaat waar ik nooit genoeg van krijg. Alles klopt hieraan. Het jagende tempo, de toeters die nog nooit zo mooi en schel hebben geklonken, het intermezzo van het Hammond-orgel en dan de slottonen: Een stukje 'In-A-Gadda-Da-Vida'. De muzikanten hebben vast dubbel gelegen van het lachen toen ze dat hadden bedacht, het speelplezier spat van deze plaat af en daarmee vind ik het outro van 'Get It On' van Chase (1971) een verdiende nummer vier!

Op drie vinden we een plaat met een raar intro en een raar slot. Ik werd onlangs nog gewezen op het intro, mijn Engelse soulmate Anthony wist zomaar te noemen op welk klassiek stuk dat gebaseerd was. Ik heb altijd gedacht dat het iets met Verdi had te maken, omdat er een Verdi in de songschrijvers-credits staat. Nee, het is niet Verdi. Wie het wel was, is me even ontschoten, maar ik heb daarop het oorspronkelijke stuk wel even opgezocht en gecontroleerd en dat klopte. Anthony stond een punt voor! Maar we zijn hier niet bezig met intro's. Misschien vinden jullie dat deze óók in de eerste Schijf van 2013 moet staan, laat het dan vooral weten! Het geluid van 'Behind A Painted Smile' van The Isley Brothers (1969) lijkt weg te sterven als er opeens nog een rauwe roffel op de drums volgt. Ik kan me voorstellen dat dit iets is wat oorspronkelijk buiten de sessie had moeten vallen. Een soort zenuw-tic van de drummer dat niet op de tape had moeten komen. Het kwam erop en het is gebleven. Het is inderdaad één van de meest merkwaardige outro's en daarom op drie.

Het kwartje wilde maar niet vallen. Twintig jaar geleden, in mijn Hokje-tijd, kreeg ik eens van Willem (onze latere Horrible Dying-drummer) een kopie van een cassettebandje dat dikwijls in 'T Hokje werd gedraaid. Stevig werk van Helloween en Slayer ging hand in hand met 'Your Love' van Outfield en 'Ugly And Slouchy' en 'Beep Beep' van Pigmeat. En dan was er deze nummer twee, maar ik heb tot vanavond nooit kunnen achterhalen wie het was. Ik meende op een bepaald ogenblik dat het 'I'm A Believer' van Giant moest zijn, maar die heb ik vanavond weer eens beluisterd. Nee... Wel zo'n plaat die ook veel in 'T Hokje te horen was. Ik bleef zoeken en zag toen Y&T staan. Dat zou kunnen? Het is hem! 'I Believe In You' van Y&T uit het lichtjaar 1981, dus in 1992 al behoorlijk oud, hoewel ik dat idee toen niet had. Het is vooral de laatste minuut van dit nummer. Elk rock-cliché voor een einde zit in deze minuut, maar het nummer weigert op te houden. Y&T staat dus op twee.

En dan de nummer 1. Heeft daar al eens eerder gestaan, toen in de Man Met De Schijf. Toch is het een waardige afsluiter van dit jaar Schijf van 5. Het aftellen is begonnen, over twee weken staat hier het duizendste bericht. Ik ben zelfs nog even bezig geweest om een serie voor te bereiden met 'the best of 1000', maar chronisch tijdgebrek noopte me daarmee te stoppen. We gaan in maart immers weer een weekplate doen, als we nog een geschikte 'woensdag' en 'donderdag' kunnen vinden. Toch ben ik er vrijwel zeker van dat deze ook in een 'best of 1000' was voorgekomen. Die serie van de Man Met De Schijf heeft erg veel vreugde gebracht en ik heb dankzij Peter heel wat pareltjes mogen ontdekken. Waaronder de topper in deze Schijf: 'Goodbye Baby' van blueszanger Little Caesar. Een hoorspel op de plaat, met Caesar die op bezoek gaat bij zijn vrouwtje, die inmiddels haar leven met een ander deelt. Hij schiet haar neer. Dan blijft het even stil en horen we Caesar huilen. En maakt er middels een schot in zijn eigen hoofd een dubbele moord van. Geniaal!

Zoals gezegd, gedurende december geen Schijf van 5 maar de Blauwe Bak Top 100 en dan is de eerstvolgende Schijf op 6 januari 2013. De vijf mooiste intro's en daarover mogen jullie beslissen, dus kom maar op!