raddraaien: Ringo Starr

Het is bijna een jaar geleden dat ik de overstap maakte van de Nokia naar de laptop. De berichten op Soul-xotica werden toen langer. Als ik terug kijk naar de berichten ten tijde van de Nokia kan ik die lengte enorm waarderen. Ik was ooit eens verontwaardigd toen iemand opmerkte dat hij mijn 'kattebellen' zo aardig vond. Ik was per bericht toch wel een uurtje zoet met typen, dus ik zag het niet als zodanig, maar achteraf bezien was dat wel de juiste omschrijving. De berichten die ik nu schrijf, buiten 'Do The 45' en de Schijf van 5 om, hebben allemaal wel een gemiddelde lengte gekregen. Soms werkt dat ook als een nadeel. Het idee voor het Raddraaien is ontstaan om mezelf met de moeilijke taak op te zadelen om een bericht van normale lengte te schrijven over een artiest of groep waar ik niks van weet. Andere keren is het gesneden koek, zoals vandaag. Voor Ringo Starr doe je nu eenmaal niet heel veel moeite, je mag het lekker ontspannen en ongedwongen houden. Dat is namelijk ook wat zijn solowerk uitstraalt. Ik heb de raddraaier van vanavond zonet nog even beluisterd, hij was behoorlijk weggezakt in mijn geheugen, en dat is eens te meer een reden om op mijn boerenfluitjes dit bericht uit te zingen.

Ik schreef gisteren al over mijn bezoek aan Zwolle. Toen ik Dirk had verteld over mijn uurtje bij Wolfman Radio, reageerde hij: ,,Phil Horneman heeft me al meerdere malen gevraagd of ik een uurtje bij Radio 6 wil doen, maar ik vind mezelf niet goed genoeg. Toch willen ze me allemaal hebben. Ze willen me ook al hebben voor gastoptredens in Spanje, maar ik ben gewoon degene die voor de lol meegaat met Ome Funk en die soms ook wel eens een plaatje op legt". Bijna zou ik antwoorden dat ik ooit dezelfde positie had in De Singel, maar slikte dat maar in. Ik was, met alle recht, de minst technische deejay toendertijd, maar de mensen waardeerden vooral de 'presentatie'(big smile en uit mijn dak gaan achter 'de decks') en het 'van alles en nog niks' draaien. Maken we een harde las naar Ringo Starr, dan is het bijna hetzelfde. Hoewel hij de 'good looks' van John Lennon en Paul McCartney ontbeerde, was Ringo Starr ten tijde van The Beatles de meest populaire in Amerika. Het onooglijke ventje dat bij wijze van spreken je buurjongen kon zijn, die optrekt met de grote 'mooie' jongens, dat sprak Amerika veel meer aan. De schuchtere Ringo liet het allemaal maar over zich heen komen, maar had intussen wel de keuze uit de mooiste meiden!

Ringo cijferde zichzelf altijd weg tijdens zijn verblijf binnen The Beatles. Toen de heren werd gevraagd welke beroemdheden ze op de hoes van 'Sergeant Pepper' wilden hebben, had John Lennon de langste lijst. Jezus Christus stond er gebroederlijk op naast Adolf Hitler. Dat tekende John, cynisch als altijd. Ringo was de enige die niet mee deed aan het circus. ,,Whatever the boys want, is fine with me", liet hij weten. Maar als The Beatles niet zo'n stille jongen op de achtergrond hadden gehad, dan was het instituut al in 1968 geëxplodeerd. Paul die de administratie wilde overdoen aan zijn schoonvader, John die met Yoko op de proppen kwam en George in Oosterse sferen... Nee, de spanning moet te snijden zijn geweest. Heerlijk om dan een relativerende drummer te hebben... Na de breuk in 1970 speelt Ringo mee op het album 'Yoko Ono/Plastic Ono Band'. Het is John's idee om het in één take op te nemen, maar als de band los gaat in 'Why' en Yoko Ono als een krolse kat erover heen begint te balken, legt Ringo de sessie stil en neemt John apart. ,,Zeg John, misschien kun je toch beter de zang apart opnemen", stelt Ringo voor. ,,Daar zit wat in", zegt John. En zo wordt eerst de muziek ingespeeld en als Yoko haar zang gaat opnemen, vertrekken de muzikanten naar de pub. Ringo is altijd de vredestichter gebleven...

Toch is Ringo als solo-artiest het meest stuurloos zonder de hulp van The Beatles. Zijn eerste elpee, 'Sentimental Journey', neemt hij op voor zijn moeder. We hopen maar dat ze er blij mee was, anders is de moeite voor niks geweest. George Harrison ziet al snel in dat Ringo een steuntje in de rug nodig heeft en doneert 'It Don't Come Easy', maar George heeft ook zijn eigen carriére en laat Ringo daarna weer dobberen. Pas in 1973 krijgt hij opnieuw hulp van George als deze hem 'Photograph' presenteert. Tegen die tijd weet Ringo zich verzekerd van een groep muzikale vrienden die hem allemaal helpen, maar... je geeft niet je beste nummers weg aan een stuk hopeloos als Ringo Starr. Elton John en Bernie Taupin lozen zo 'Snookeroo' bij hem, niet bepaald een parel voor het duo, maar voor Ringo is alles goed genoeg en hij boert zich er nog aardig doorheen ook! Na 1975 verschijnen zijn elpees steeds minder frequent, tot grote vreugde van de muziekrecensenten die steeds meer moeite krijgen om zijn platen serieus te beoordelen. In de eerste 'NME Encyclopedia Of Rock' (1978) eindigt de rubriek van Ringo Starr met de woorden: 'Ringo continues to do nothing in particular and does it very well'.

Toch heeft Ringo als meubelontwerper nog wel een bepaalde naam, trouwt hij om de haverklap met een steeds mooiere vrouw en treedt geregeld op met zijn All Star Band. Zijn zoon Zack Starkey heeft als drummer ook al zijn sporen verdiend en is sinds jaren de vaste drummer van The Who.