Na het enorme succes van gisteren, gaan we vandaag opnieuw de tijdmachine in en zetten koers naar 1992. Dezelfde tijd. Hoewel? Als ik mijn berekening van 20 Years Ago Today vandaag moet geloven, kocht ik de duizendste op 21 november. Dat kan volgens mij niet kloppen. Ook de Week Spot ontbreekt in dat overzicht, maar het is wel duidelijk eind 1992 geweest. Nog voor de stage in Lemmer. Op een vrije woensdagmiddag ga ik naar Sneek en koop een nieuwe winterjas. Ik kan het nog precies herinneren, want van dat jack heb ik heel veel plezier gehad! Het was van het merk Life Line, een lila-achtige gladde jas met een 'stonewashed' motief. Toen ongeveer even hip als de huisvuilzakken met geëlectrocuteerd nertsenbontje van tegenwoordig. Ik heb hem toen maar een paar maanden aan gehad totdat ik van mijn eerste zelf verdiende geld een zwart bomberjack heb gekocht. Pas in 1995 ben ik deze jas weer gaan dragen, hoewel die toen zwaar uit de mode was... Ik heb die middag ook nog een paar singles gekocht in het nog immer muf ruikende boekenwinkeltje van Cees Buster. Waaronder de Week Spot van deze week, die bijna twintig jaar onaangeroerd in mijn bakken vertoefde.
Jack Leroy Wilson wordt op 9 juli 1934 geboren in Detroit als enig kind. Door bezoekjes aan familie van zijn moeder's kant in Colombus, Mississippi, raakt de jonge Wilson onder de indruk van het kerkkoor in Billups Chapel. Terug in Detroit doet Wilson alles wat God verboden heeft en sluit zich aan bij een straatbende die zich The Shakers noemt. Het kan voor een deel aan zijn opvoeding worden verweten, want Jack Wilson sr. was stevig aan de fles en zat geregeld zonder werk. Op aandringen van zijn moeder begint de jonge Wilson met zingen en sluit zich niet veel later aan bij The Ever Ready Gospel Singers. Niet dat Jackie Wilson zó religieus is ingesteld... Hij vindt het fantastisch om te mogen zingen en de contanten die hij krijgt uit optredens zet hij om in goedkope wijn. Let wel: Jackie is dan nog maar negen jaar oud! Zijn ouders scheiden rond dezelfde tijd. Een imposante carriére op school heeft hij ook al niet, hij stapt op zijn vijftiende uit het onderwijs en heeft dan al tweemaal vastgezeten voor kleine misdaden. Op zijn zestiende is Jackie een aanstormend amateurbokser en trouwt op zijn zeventiende met Freda Hood en wordt hetzelfde jaar vader. Het gerucht gaat dat Wilson dan al voor tien kinderen heeft gezorgd, maar na zijn huwelijk hangt hij de bokshandschoenen aan de wilgen en gaat weer optreden als zanger.
Zijn eerste groep heet The Falcons, niet die van Wilson Pickett, maar die mét Levi Stubbs van The Four Tops. Wilson wordt ontdekt door de legendarische Johnny Otis en sluit zich aan bij The Thrillers die later The Royals gaan heten. Een grote mond werkt toch nog in zijn voordeel en zo komt hij op de plek van Clyde McPhatter terecht in Billy Ward & The Dominoes. McPhatter bemoeit zich echter nog wel met zijn opvolger en Jackie zal later opbiechten dat hij veel van zijn stijl aan hem heeft te danken. In 1957 is Wilson klaar om solistisch op pad te gaan en wordt daarbij in het zadel geholpen door Al Green. 'Reet Petite' komt bij een andere ex-bokser uit de pen, namelijk die van Berry Gordy. Gordy zal nog een reeks hits voor Wilson schrijven, totdat hij de moed heeft verzameld om zijn eigen platenmaatschappij te beginnen. Dat is in 1959 Tamla en de rest is geschiedenis. Voor Jackie gaan de hits drupsgewijs door, 'Mr. Excitement' wordt over het algemeen bekeken als de sleutelfiguur die rhytm & blues tot 'soul' liet verworden. Als de soul helemaal nieuw en hip is, scoort Wilson een grote hit met 'I Get The Sweetest Feeling'. Het is dan 1967. Twee jaar later doet hij het succes nog lichtelijk over met 'Higher And Higher'.
Dan breken de jaren zeventig aan en verschijnt 'Let This Be A Letter' als eerste single van dat nieuwe decennium. Als we die plaat omdraaien, krijgen we de Week Spot: 'Didn't I'. Jackie's platen bereiken dan niet meer de poplijsten, maar blijven wel populair in de rhythm & blues-lijsten. Rond 1972 zijn Jackie en The Chi-Lites nog de enige consistente hitmakers voor het Brunswick-label. Zijn laatste hit, 'You Got Me Walkin', stamt uit datzelfde jaar. Op 29 september 1975 doet Wilson een benefietoptreden en zakt halverwege zijn hit 'Lonely Teardrops' in elkaar. Hij raakt kort daarop in een comateuze toestand, hoewel hij in 1976 nog een paar onzekere stapjes buiten zijn bed zet. Dan zakt hij terug en verblijft daar tot 21 januari 1984. Wilson overlijdt op 49-jarige leeftijd. Hoegenaamd is er geen geld voor een grafsteen en wordt Wilson ergens 'anoniem' begraven, totdat een fondsenwerver in 1987 genoeg geld heeft verzameld voor een steen. Als Jackie zijn steen krijgt, staat hij ongeveer gelijktijdig op nummer 1 in Nederland met zijn allereerste hit.
Natuurlijk is Jackie Wilson een legende. Je kan zijn hele repertoire ondersteboven houden, maar er zit geen slecht nummer tussen. Zijn invloed mag blijken uit de vele zangers die hem als voornaamste inspiratiebron aanwijzen. Tot welke grote dingen Wilson in staat is, wordt duidelijk als je 'Didn't I' zijn rondjes laat draven. Okay, het lijkt in de verte op 'Higher And Higher', maar dan nog verder geperfectioneerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten