Koppijn en vierkante ogen. Buiten een snelle wandeling naar de supermarkt niet buiten geweest. Wat is er aan de hand? Radiokoorts! Of zoiets... Ik had gisteren een softwarepakket ontvangen dat héél precies geïnstalleerd diende te worden. Daarbij ben ik waarschijnlijk iets te hardhandig in geweest, want het is niet gelukt. Vanaf vanmiddag half twee tot na zessen ben ik continu in de weer geweest met Wolfman-collega's om het pakket eraf te gooien en opnieuw te installeren. Ik volgde precies hun aanwijzingen op en steeds weer dezelfde foutmeldingen. 'Hulp op afstand' verstuurde we uitnodigingen, maar die kwamen niet aan op de adressen, kortom: Het lukte niet. Toen werd besloten dat ik het maar via Winamp moest doen, maar in de meest actuele versie ontbreken de vitale onderdelen om te streamen naar de 'main server' in Engeland. Dus heb ik die pakketjes in de mail gekregen, maar hoe krijg je die nu weer op de Winamp? Ofwel: Nog 2,5 dag te gaan en we hebben nog heel wat werk te verzetten! Ik zou met evenveel plezier de hele computer momenteel het raam uit gooien, maar niet voordat ik jullie heb getrakteerd op een snoepje uit de jeukdoos! Vandaag: 'It's My Party' van Lesley Gore (1963).
Het is bijna een jaar geleden dat ik de dvd 'Northern Soul Jukebox' bestelde. Ik wist toen nog niet dat Paypal een zogenaamde 'Pay-check' uitvoerde en dat zo'n transactie wel twee weken kon duren. Ik heb bijna drie weken op het kleinood moeten wachten en had al bijna ruzie met de verkoper, toen ik zag dat hij dezelfde dvd opnieuw te koop aanbood. Ik wist toen evenmin dat de dvd niets minder was dan een kopie van zijn harde schijf en dat hij ze dus aan de lopende band in de uitverkoop heeft. Tussen de 1986 liedjes staan ook enkele nummers die niet zo heel veel hebben te zoeken op een Northern Soul-dvd, maar die de selectie wel weer spannend maken. Zo kan het gebeuren dat je na een paar Wigan-stampers opeens die grote hit van Lesley Gore in je oordoppen krijgt gespuwd. Het is té oud en een té grote hit geweest om serieus te worden genomen in de Northern Soul, maar ach... Wie zei dat de jeukdoos uitsluitend Northern Soul moest zijn?
Lesley Gore is pas zestien lentes jong als ze haar eerste opname maakt met arrangeur Quincy Jones. Dat duo zal de daaropvolgende jaren onafscheidelijk blijken. Gore komt uit een welvarende familie, haar vader is producent van exclusieve kinderkleding en badpakken. Gore zit dan nog op een meisjesschool in Englewood, New Jersey. Wat ze daar zoal heeft geleerd, zal pas in de nieuwe eeuw blijken... 'It's My Party' is meteen een wereldwijde hit, ze staat op 1 in zowel de Billboard als in de R&B-lijst en behaalt een negende plek in Engeland. In Amerika zijn de opvolgers onverminderd populair, maar in Engeland moet ze een jaar wachten op haar volgende, en tevens laatste, hitsingle. 'She's A Fool' is feitelijk 'It's My Party Part Two', een verschijnsel dat je vaker ziet in de Amerikaanse popmuziek van de jaren zestig. Als één thema goed heeft gescoord, dan wordt dat na drie of vier singles nog eens geprobeerd. 'I'll Cry If I Want To' is de naam van haar debuutalbum en ook deze langspelers volgen elkaar in rap tempo. 'You Don't Own Me' staat te boek als één van de vroegste voorbeelden van het oprukkende feminisme, maar de deun zal in Nederland het meest beroemd worden omdat André Hazes er 'Zeg Maar Niets Meer' van maakt.
'Maybe I Know' bereikt nog de rand van de Engelse top twintig, maar daarna komt ze niet boven het geweld van de Dusty's, Sandie's en Marianne's uit. Amerika heeft minder last van 'nieuwe' blanke zangeressen en dus kan ze daar nog even mee, hoewel na 1965 daar het succes eveneens opdroogt. Ten tijde van 'Sunshine, Lollipops And Rainbows' is daar nog geen sprake van, met ingang van 'California Nights' uit 1967 zet de kentering in. Haar laatste hit is toepasselijk genaamd 'Brink Of Disaster', een nummer van een wél aangekondigde elpee die toch op de plank blijft liggen. Daaropvolgende singles stranden in de 'bubbling under', maar na 'Why Doesn't Love Make Me Happy' uit begin 1970 zit de hit-carriére van mevrouw Gore er helemaal op. Ze heeft dan wel maar liefst 27 hits gehad, de b-kant 'Sometimes I Wish I Were A Boy' erbij gerekend. Nadat ze in de jaren zestig al een paar televisierollen heeft gehad, zet ze deze carriére na 1975 voort. In 1980 schrijft ze een aantal nummers voor de film 'Fame', waarbij haar broer Michael nog een Grammy ontvangt voor de titeltrack. Hoewel ze het voor het publieke oog 23 jaar stil weet te houden, komt ze in 2004 'uit de kast' en vertelt dat ze al zo lang een vriendin heeft. Ik kan, 'You Don't Own Me' en 'Sometimes I Wish I Were A Boy' in ogenschouw nemende, me niet voorstellen dat dat iemand heeft geschokt, hoewel Amerika wat dat betreft nog best bekrompen is.
Haar laatste cd stamt van 2005, maar zoals in zoveel gevallen willen wij daar niks van weten. Liever snuffelen we tussen de lekkernijen die ze in de jaren zestig heeft voortgebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten