Ik heb al een tijd niks vernomen van Jan, maar als je dit leest: Morgen is het precies vijftien jaar geleden dat we samen Het Bolwerk onveilig maakten met Winston 'The Great' Watson & Aldous McFinley's Original And Magical Mushroom Pie Showband And Orchestra. Reden voor mij om vandaag andermaal een kijkje te nemen in de Sneker poptempel, even diep graven naar een memorabel concert uit mijn tijd als poprecensent voor het Sneeker Nieuwsblad. Van veel concerten uit de jaren 1994 en 1995 is me niet veel bij gebleven. Het Bolwerk is rond die tijd erg op de gitaar-hardcore-toer en veel namen die ik heb gezien hebben een 'oja'-gehalte, maar een zinnig commentaar kan ik er vaak niet over kwijt. Dat staat ongetwijfeld weer in een recensie, maar zolang ik niet de moeite neem om al die recensies eens uit te knippen, blijft het daar ook bij. De complete jaargangen 1993 tot en met 1997 staan nog op zolder in Jutrijp... Van beide keren Dog Eat Dog kan ik desondanks nog veel details herinneren, alleen niet vanwege de muziek, hoewel het de eerste keer wel een aangename klap in het gezicht was! Vandaag gaan we terug naar 1994 voor twee legendarische optredens van Dog Eat Dog in Sneek.
Als ik het tegenwoordig met mensen heb over de hardcore-legendes kan ik mezelf dikwijls op de borst kloppen, want menig naam die dan valt heb ik in die jaren in Het Bolwerk gezien. Hardcore was 'hot' in Sneek en de programmeur van Het Bolwerk wist steeds weer mooie namen naar Sneek te halen. Sommigen kwamen echter onverwacht uit de lucht vallen. Het verhaal begint bij een andere band: Biohazard. Nog steeds een hele grote band in dat wereldje. Biohazard zou op donderdag 13 mei 1993 een optreden verzorgen in Het Bolwerk, als ik me niet vergis hun enige van de tour. Hoewel Biohazard natuurlijk twintig keer kleiner is dan U2, om maar iets te noemen, slaat zulk nieuws in als een bom. Eén ochtend! Toen waren de kaartjes helemaal op! Let wel: We hebben het over 1993, dus nog geen internet. Toch wisten mensen van heinde en verre dat 'hun' band in Sneek ging spelen en ze waren ook al verzekerd van een kaartje. De grote dag naderde en Biohazard werd gesignaleerd in ons land. Aanvankelijk in de hoofdstad, want één van de muzikanten had nog wat ruimte over op zijn lichaam. Daar is iets niet 'safe' gegaan, want een paar uur later wordt hij opgenomen in het AMC. Het is bijna vijf uur als Het Bolwerk wordt ingeseind. Die zien de bui al hangen, vanavond een hele stoet teleurgestelde Biohazard-fans die uit het diepe zuiden naar Sneek zijn gekomen. Iemand trekt de stoute schoenen aan en legt contact met Frits Spits.
Anno 1993 luistert iedereen, ja iedereen, nóg steeds naar de Avondspits en het heeft een immens bereik als Spits daarin mededeelt 'dat het concert van Biohazard in Het Bolwerk in Sneek niet doorgaat'. Er zijn op de avond zélf maar een paar fans gekomen die het niet hadden gehoord! Biohazard belooft nog eens terug te komen. Dat is dan zondag 1 mei 1994. Opnieuw is het uitverkocht en de band heeft zelf voor voorprogramma's gezorgd. Eerst begint Downset, waar niemand ooit van heeft gehoord, en het is meteen feest. Dan verschijnt Dog Eat Dog ten tonele. Hoewel we dan al veel rapcore-bands hebben meegemaakt, heeft Dog Eat Dog net dat beetje extra energie. De zaal, uitgedost in Biohazard-shirts, deint mee op de muziek en in de pauze loopt bij iedereen de mond over van Dog Eat Dog. De naam wordt zo vaak uitgesproken dat het een mantra lijkt. Dan verschijnen de verlossers van Biohazard en tijdens het eerste nummer gebeurt er iets totaal onverwacht. Niet één, niet tien, zelfs geen dertig... Nee, écht de hele zaal loopt leeg! Biohazard staat te spelen, niks minder dan anders, dé band waar iedereen het kaartje voor heeft gekocht. Iedereen met een Biohazard-shirt aan verlaat Het Bolwerk en zoekt een café op. Biohazard beukt door... Wat moeten ze anders doen? Ik loop als journalist maar wat fans achterna om te ontdekken wat eraan scheelt... Het is duidelijk dat Dog Eat Dog én Downset beide Biohazard van de kaart hebben gespeeld!
De mantra 'Dog Eat Dog' blijft hoorbaar in Het Bolwerk. Bluesgitarist Walter Trout heeft 'voor mijn tijd' eenzelfde iets veroorzaakt in Sneek, ook iets waar nog steeds over wordt gesproken. Voor Het Bolwerk is het zo klaar als een klontje, deze band móet terug komen. Zo is het op donderdagavond 10 november 1994 dat de groep nu het podium mag bezetten als 'hoofdact'. Ondanks de opzwepende muziek staat me vooral de 'ontspannen' sfeer nog erg goed bij. Iets wat je maar zelden meemaakt bij hardcore-concerten. Bij zoveel bands uit dat genre lonkt in 1995 even het grote geld voor Dog Eat Dog. 'No Fronts' staat in de Top 40 en we zien de groep prominent op MTV voorbij komen. In Sneek is de mantra uitgewerkt. De herinnering blijft, om met heer Cramer te spreken, maar een band die 'mainstream' wordt...?
Dat heeft overigens erg kort geduurd, het heeft de groep in Europa alleen maar steviger in het zadel geholpen. De groep bestaat nu ruim 22 jaar en is dit jaar weer eens aan een uitgebreide tournee begonnen. De oorspronkelijke zanger kroop in Nederland en Duitsland op het podium. De historie van Dog Eat Dog is uitgebreid en ingewikkeld tegelijk, het is vooral die herinnering die me doet glimlachen bij het horen van de naam. Zoiets als met het concert van Biohazard maak je, met heel veel geluk, maar een keer in je leven mee. Alleen daarom al!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten