De kogel is door de kerk, dus we mogen het eindelijk hardop zeggen: Volgende week zaterdagmiddag maak ik mijn debuut op Wolfman Radio met programma 'Do The 45', een uur lang soul, funk en mod van origineel knisperend vinyl. Nu zou ik vandaag een bericht kunnen schrijven over Wolfman Radio, maar eigenlijk zijn we dan zo klaar. Het is nog maar twee jaar geleden dat Wolfman, de eigenaar van het station, een droom in vervulling bracht door een webradiostation te beginnen met een veelvoud aan muziekstijlen, allemaal ingebracht door enthousiaste muziek- en radioliefhebbers vanuit de hele wereld. Tot zover ik kan nagaan, ben ik de eerste uit een niet-Engelstalig land. Om maar extra aan te tonen hoeveel ik van Wolfman Radio houdt, het volgende nieuws: Twee weken geleden vond in Devonshire 'Specialized' plaats, een driedaags ska-festival als eerbetoon aan The Specials. Dit festival was georganiseerd door Wolfman Radio en de opbrengsten zouden ten goede komen aan Teenage Cancer Trust. Vandaag is de opbrengst bekend geworden: Ruim 25.000 pond bijeengebracht met hard (vrijwilligers-)werk en passie voor muziek. En ik mag deel uitmaken van die familie!
Nee, twee jaar Wolfman Radio is heel snel geëvalueerd. Ik zou nog kunnen melden dat het één van de dichtst beluisterde webradiostations van Engeland is en dat het op vele fronten inventief is geweest. Met name hun ontbijtprogramma heeft al verschillende prijzen in de wacht gesleept en is sindsdien door iedere concurrent gekopieerd. Onder die concurrenten zitten ook heel veel illegale stations, Wolfman Radio kan er trots op zijn dat ze genoeg sponsoren hebben om de Buma-rechten te betalen en is daarmee honderd procent legaal! Want we vinden het belangrijk dat er overmorgen ook nog nieuwe muziek verschijnt en dat werk je tegen als je geen auteursrechten afdraagt.
Als we dan niet over Wolfman Radio gaan schrijven, waarom zetten we dan niet de volgspots op Wolfman Jack? Niet alleen een bron van inspiratie voor Wolfman Radio, maar praktisch gezien van iedere, zichzelf respecterende, deejay en radiostation. Wolfman Jack is een instituut, een legende, vaak gekopieerd, maar nimmer geëvenaard. Robert Weston Smith komt op 21 januari 1938 ter wereld. Als kind scheiden zijn ouders en ter compensatie krijgt hij een wereldontvanger van zijn vader. De jonge Smith kluistert zich aan de radio, leert de rhythm & blues kennen en toonaangevende discjockeys als Alan Freed en zijn latere mentor John R. Zijn eerste baantje is het huis-aan-huis verkopen van verschillende producten, maar dan schrijft hij zich in voor de National Academy for Broadcasting in Washington, waar hij in 1960 voor slaagt. Smith gebruikt vanaf het begin al vreemde namen, maar het is uiteindelijk de act van Alan Freed die hem inspireert tot Wolfman Jack. Freed heeft de naam 'The Moondog', geïnspireerd op de jazzmuzikant Moondog. Bovendien doet Freed een 'huiltje' dat een hond moet voorstellen. En zo begint Wolfman Jack in 1963 onder deze naam, 'Jack' is gewoon 'populair' als in 'Hit The Road Jack'. Zijn echte doorbraak als cultidool komt echter als hij naar de Mexicaanse grens trekt.
Aan de Mexicaanse grens zitten stations met een vermogen dat vijf keer zo groot is als een station in de binnenlanden. Het signaal beslaat moeiteloos héél Amerika en 's nachts bereikt het zelfs Europa en Rusland. Wolfman Jack met zijn korrelige stem, het 'gehuil' dat hij heeft afgekeken van bluesmuzikant Howlin' Wolf, en een veelvoud aan kenmerkende uitspraken, maken hem geliefd bij een groot publiek. Rond 1970 veranderen de zaken aan de Mexicaanse grens en trekt Smith opnieuw het binnenland van Amerika in. In 1973 verschijnt de film 'American Graffiti', waarin zijn programma's een rode draad zijn. Dit zorgt voor een verdere acceptatie van een groter publiek. Opeens is Wolfman Jack alom. Reclames voor de meest uiteenlopende dingen. Van de pillen ter bevordering van de sexuele prestaties uit de begin jaren zestig naar kleinburgerlijke dingen in de jaren zeventig, Wolfman Jack wordt vanzelf een huishoudnaam in de Amerikaanse radiogeschiedenis. Hij krijgt door zijn rol in 'American Graffiti' een deel van de royalties en dit stelt hem in staat op twintig jaar lang 'leuke' dingen te doen zonder over een salaris te hoeven in zitten.
In de begin jaren tachtig worden er plannen gesmeed om Radio Caroline in Amerika een nieuw leven in te blazen. Wolfman Jack neemt daarvoor enkele programma's op, welke nimmer worden uitgezonden, maar nu voor stevige bedragen van eigenaar verwisselen. In 1989 gaat hij dichter bij zijn familie wonen en zes jaar later heeft hij zijn autobiografie gepromoot en is dus even van huis geweest. Op deze 1 juli 1995 zegt hij voor de microfoon 'dat hij er naar uitkijkt om zijn vrouw een knuffel te geven'. Na de uitzending rijdt Wolfman naar huis, knuffelt zijn vrouw en zakt dan in elkaar. Een hartaanval is hem fataal geworden.
Wolfman Jack is een kleurrijk figuur die evenveel voor radio heeft betekend als voor de Amerikaanse cultuur. Zwart of blank, beide groepen liepen weg met The Wolfman. Wolfman Jack's stem is vereeuwigd in hits van Todd Rundgren, Guess Who en The Stampeders. Jim Morrison schreef 'WASP' naar aanleiding van Wolfman Jack. Nu leeft zijn naam voort in een baanbrekend Engels webradiostation. Robert Weston Smith is overleden, maar Wolfman Jack heeft het eeuwige leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten