Als ik niet goed had opgelet, had ik hem makkelijk kunnen kwijtraken. Ik was donderdagmiddag toevallig achter de bar van De Buze toen ik 'Stonehenge' van Richie Havens ontwaarde. Ik had hem nog niet gemist, terwijl hij er bijna twee weken heeft gelogeerd. Richie is een vaste partner bij draaibeurten in De Buze. Vanwege de hoes, niet om de muziek, hoewel ik nog best eens 'Shouldn't All The World Be Dancing' kan opgooien!
De hoes was ooit ook de reden van aanschaf. Iedere laatste zaterdag van juli vindt in de achtertuin van De Buze een metalfestival plaats en dat heet... Stonehenge. Omdat ik niet bepaald een metalliefhebber ben en ik de hippiefolk van Richie Havens een mooi contrast vind, dient 'Stonehenge' als decoratiestuk.
Ik ken Havens in eerste instantie van 'Motherless Child' op de eerste Woodstock-elpee. In 2000 vind ik vervolgens een vroege gospel-achtige single (ik schat uit 1965/66), waarvan de b-kant 'I'm On My Way' de beste is. We horen het markante gitaargeluid van Havens dat tegen het einde wordt ingehaald door de iets te snelle percussie.
Hoewel het allemaal verschillende stemmen zijn, geldt bij Richie hetzelfde als bij Odetta, Joni Mitchell en Marissa Nadler, om maar een paar te noemen. Je moet tegen de stem en het gitaarspel kunnen. Richie scoort bij mij maar matig. Na beide kanten 'Stonehenge' ben ik het net zo beu als na twee deathmetalbands op het festival.
Maar 'Shouldn't All The World Be Dancing' is een uitschieter! Het slotstuk van de elpee is een stuwend ritme van ruim zeven minuten met enkele pamfletkreten als zang. Het klinkt vooral erg fijn door de oorwarmers, dreigend en psychedelisch. Verder ga ik zijn cover van 'I Started A Joke' eindelijk waarderen. Zou het dan toch nog goedkomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten