De periode tussen kerst en nieuwjaar is uitgelezen voor terugblikken, maar ook voor persoonlijke reflectie. 'Vechten Tegen De Bierkaai'. Of het een boek, een toneelstuk of een film wordt? In ieder geval een blogbericht. Een tragedie over hoe aanname van een observatie zonder toetsing een molensteen om de nek kan worden...
In september of augustus heb ik in 'Come on baby, let's do the brainshake' al een inzage gegeven in het ongeval van 20092009. Een uur vóór de noodlottige salto was ik aangesproken door twee agenten. Net op tijd, want de jongeman zat weer achter de rits, nadat ik mijn blaas had geledigd in een greppel. Even later, in Diever, hadden ze me opnieuw lastig gevallen. Ik heb ze laten weten dat ik me niet liet opjutten. Ze hebben vast gedachten hebben gehad toen ik terug strompelde naar het bankje. Ik was doodop, moest nog ruim 25 kilometer en had honger.
Het duo was meteen aanwezig nadat ik de klap had gemaakt.
,,Ja, die hebben we eerder gezien. Hij zei dat hij een eind gefietst had, maar wij denken dat hij gedronken had", vertelde de agent tegen het ambulancepersoneel. De chirurg in Meppel controleert mijn dossier, vindt daar feiten over een alcoholverslaving en vindt de info van de dienders opeens erg aannemelijk en pent het dus neer in diens' rapport.
Dat rapport houdt me in eerste instantie van de Paaz, als ik daar begin dit jaar opnieuw aanklop. Ik had hen in april 2009 gezworen nooit meer te drinken, wat ik ook niet heb gedaan, mits je natuurlijk het rapport van je vakbroeder gelooft. Zelf ontdek ik pas de inhoud van dat rapport in mei, als mijn nieuwe psychiater me vraagt naar mijn huidige alcoholgebruik. Ik ben in alle staten en wil die verrekte chirurg aan de galg hebben!
Maar dan...? Waarom zou ik me druk maken? Net zoals ik de hersenschudding tegenwoordig met affectie herinner, heeft dit rapport met onjuistheden ook iets (het schreef ook over lichaamsgeur, ofwel: je moet na 140 kilometer fietsen nog steeds lentefris ruiken!). Zonder dit was het 'afkicken' van een leien dakje gegaan. Er móet iets blijven om tegen te vechten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten