Toeval bestaat niet. Toch moet ik met nadruk stellen dat er geen achterliggende gedachte is dat we ten opzichte van The Cyrkle van eergisteren een week terug in de tijd gaan. Maandag 25 september 2003 zal de dag zijn geweest dat Nederland collectief kennis nam van 'White Flag' van Dido. Het was die week immers Paradeplaat op Radio 2. Het werd een grote hit, maar of het bij iedereen zo'n diepe indruk maakte, betwijfel ik. Hier is in ieder geval mijn verhaal...
Die zaterdagavond terug in de trein van Leeuwarden naar Steenwijk was het definitief, maar op de kille middag was het al begonnen: Dit zou mijn laatste dag zijn als Riepe-verkoper. De overval van vorige maand had me doen beseffen dat ik weerloos was ten opzichte van mensen met kwade bedoelingen. Na zeven maanden Rembrandtstraat begon ik 'de hut' eindelijk als 'mijn huis' te zien.
Die maandagmiddag loop ik naar de kringloopwinkel die net in het nieuwe pand in Tuk was geopend. Walkman op het hoofd, luisterend naar Radio 2, leer ik de nieuwe versie van 'Irgendwie Irgendwo Irgendwann' van Nena met Kim Wilde kennen. Bladerend in de bakken elpees tussen James Last, hoor ik de Paradeplaat-jingle en valt plotseling een warme wollen deken om me heen. Ik herken de stem van Dido. Ik heb gedurende het liedje roerloos voor me uitgestaard. Als het afgelopen is, zet ik de walkman uit. Vandaag geen muziek meer!
In de daaropvolgende jaren heb ik een soort haatliefde-verhouding met 'White Flag'. De herinnering aan de kennismaking zorgt voor de liefde. De 'corny' liefdesplaat en de nogal toonloze zang van Dido Armstrong voor het haatgedeelte. Als ik eind mei 2009, mijn tijd in Meppel, de cd 'Life For Rent' bij de Hema zie liggen, begint het te kriebelen.
In de trein naar Steenwijk komt dat tot een climax. Snel naar mp3raid.com en als ik uitstap weerklinkt het zojuist gedownloade 'White Flag'. Weg zijn de schaamtegevoelens en geef ik me over aan de pluche stem van Dido. 'White Flag' past naadloos in de soundtrack van de nadagen op de Paaz.
En vooral nu, wandelend door een dun laagje sneeuw, past die melancholiek helemaal in het decor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten