Onder het motto 'leuke telefoonfoto's' voor deze rubriek stuitte ik onlangs op een 'preview' van een betaalsite. Punk-, gothic- en emo-meisjes, net als Soul-xotica weinig om het lijf, die zichzelf met mobiele telefoon in de spiegel fotograferen. Je moet er maar van houden, van die getatoeerde en gepiercede treurwilgen. Ik had een model in hemdje en onderbroek geselecteerd, maar het bleek bij nadere studie echt een spook! En dus deed ik voor de grap wat zij ook deden, dus hierbij een foto van mijn Nokia in spiegelbeeld...
Vandaag hoefde ik niet de postbezorging in, maar zat in 'good old' grijs pvc. Hoezo geestdodend? Het nieuwe jaar komt in zicht, postbezorgers kennen géén kerstvakantie, en hoe nu verder met Soul-xotica. Na roze van komende zondag rest me alleen nog grijs en zwart qua geschikte kleuren. Wél wil ik een thema a la 'kleur bekennen' houden, maar wat? Verder wil ik in 2011 iedere week twintig jaar terug in de tijd. In 1991 kocht ik namelijk bergen singles en het lijkt me leuk daar iedere week eentje uit te pikken. De Eindstreep reïncarneert eind maart en wordt een top 10 van platen die ik een jaar ervoor in die maand heb behandeld. Waarover later meer...
Telefoontoppertjes en haatdraaiers gaan gewoon door! Ook heb ik met de nieuwgekochte elpees voer voor een half jaar. In maart had ik vrees dat de inspiratie zou opdrogen, maar dat bleek allerminst waar!
Ik word sinds een week iedere morgen wakker met een frisse geur vanaf het nachtkastje. Ik druk op het knopje van een vaas met een enorm boeket violen en begin mijn dag met kippevel. Het is het intro van de albumversie van 'Song Instead Of A Kiss' van Alannah Myles.
Ik weet niet hoe het komt, maar ik had in 1990 al een hekel aan 'Black Velvet'. Hoewel ik het nummer al twintig jaar niet meer heb gehoord, zegt mijn herinnering dat opvolger 'Love Is' best aardig was. 'Song' is de overtreffende trap.
Vrijdag was het achttien jaar geleden dat ik 'dag onderwijs' zei tegen het dagonderwijs. Alannah brengt me het gevoel van mijn eerste baantje op de kaasfabriek in Heeg. Dat duurde maar vier weken. Ik zie nog steeds die ene collega in het pekelbad pissen...
Het mooie eraan was dat het leuk verdiende, maar ik kwam er ook al snel achter dat mijn vertraagde motoriek tegenwerkte en ik meer bij vaste werktijden gebaat was. Ik kreeg ontslag omdat een collega me ergens had ingeluisd. Bovendien nam ik het niet nauw met in- en uitklokken. Ja sorry hoor... Ik was zeventien!
Alannah hield het nóg korter vol in de Top 40. En toen zij uitklokte is ze zelf nooit meer teruggekomen. Buiten een plekje op een 'Rockballads'-cd, ook nog in de single-versie, is dit nummer helemaal vergeten. Zonde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten