Arme Sideburner. De jongen staat altijd op eigen benen, tenzij de alcohol hem niet kan dragen. We hadden hem gistermiddag uitgezonden om namens de redactie eentje te drinken op het lustrum van Peter. Maar in plaats van één drankje per hoofd van de redactie, heeft hij eentje per levensjaar genuttigd. En zo kwam hij vannacht de redactiekamer binnengestommeld. De laatste keer een hard 'Rrrawkandrowll' en we werden bedwelmd door een mengeling van pils, knoflooksaus en een beetje shoarma. Zusje heeft hem ingestopt en aan mij de eer hem vanmiddag te wekken.
,,Wakey wakey, rise and shine! You had your fun, now I've mine". Er komt niet bepaald een rock & roll-gezicht boven de dekens. De arme kerel is zijn stem kwijt. Ik kan me nog vaag herinneren hoe hij zich moet voelen. Terwijl zusje een kop Douwe Egberts bereidt (en dat gaat nog goed ook!), hang ik hem een driekwart Javaanse Jongen in de mondhoek. Natuurlijk moet-ie hoesten...
Ik leg een elpee op waarbij het lijkt alsof er een bus verf omgegooid is. Het is een picture disc. Bij de eerste tonen vraagt Sideburner met hese stem of we niet met kant 2 kunnen beginnen. Ik ken geen mededogen. Sideburner kijkt pijnlijk als 'Date With The Night' begint. De ultieme soundtrack van 2004. De, gelukkig, kortstondige relatie met Marije, twee avonden eurocafé De Blauwe Bengel in Zwolle leeggedraaid en de talloze weekeinden in de kraakkroeg CO-9 (dat is ko-nijn...). Maar ook het weekend in Rotterdam. Alles komt los...
Yeahyeahyeah's werd ten tijde van dit album door VPRO's 3voor12 omschreven als 'een gitarist, een drummer en een schreeuwend meisje'. Er staat me iets van bij dat de cd-versie een andere volgorde hanteerde, bij het vinyl is kant 1 'El Beukistan' en kant 2 subtiel en melodieus. Yeahyeahyeah's werd toen niet een klein beetje gehyped. Zeven jaar later smaakt 'Fever To Tell' nog steeds even ranzig. Alles pompt, zuigt en schopt aan dit album. Karen O. zingt alsof ze de vingers op het warmste plekje (?) van haar lichaam heeft...
In een clipje op Youtube heeft Karen haar t-shirt met zes veiligheidsspelden aan haar tepels gepierced. Dat kan helpen in nummers als 'Tick' en 'Man'. De lijdensweg van Sideburner is kort. 'No No No' met de valse start is nog rauw, maar dan 'Maps'. Wat een heerlijk nummer! Ironisch genoeg het bekendste nummer van het album, maar ook het meest beschaafd. 'Y Control' werd pas heel laat een persoonlijke favoriet. Bij een 'hype' hoort ook een 'hidden track', ook al werkt dat niet bij vinyl...
Ik ben gewaarschuwd, maar desondanks schaf ik in 2006 de tweede plaat van The Yeahyeahyeah's aan. Lieve help! Karen zingt uiterst beschaafd, niet haar sterkste punt, en alles wat het debuut zo onstuimig en wild maakte, ontbreekt hier. Het is nooit meer goed gekomen...
Sideburner mag terug naar bed, ik ga in gedachten het jaar 2004 herbeleven. Hoewel het een mooi jaar was, ben ik ontzettend blij dat ik die tijd overleefd heb. Ik zou geen seconde terug willen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten