engel-and

Een paar weken geleden kreeg ik van een goede vriendin een cadeautje. Thuis uitpakken, werd me op het hart gedrukt. Eenmaal daar blijkt het een stenen engel te zijn, het soort waarmee je bij Xenos wordt doodgegooid. Gezien ik totaal niets heb met religieuze beelden, zet ik deze met gemengde gevoelens op de schoorsteenmantel. Zal ik het terug geven? Túúrlijk niet! Het is immers een mooi gebaar om een geliefd persoon een engel te schenken.

Bovendien misstaat de engel niet tussen de kitscherige plastic tiktakklok die alleen loopt als hij zin heeft en de kunstfoto van een tijdloze schoonheid die veel weg heeft van Doutzen Kroes. Ik mailde haar even later een herinnering die ook mooi in mijn Soul-xotica-uitstapje naar Mossley past.

Tollemache Arms als stampub was geen logische keuze. Het stikte van de pubs rondom Longland's Mill en Tollies lag twee kilometer verderop. Bovendien merk je in de pub pas het klassenverschil. In die optiek was Tollies 'middle class', veelal kleine ondernemers. Ik was 'working class' en had grootse plannen toen ik eind mei 1998 er voor het eerst kwam. Ik zou terug naar Nederland! In de daaropvolgende zeventien maanden zouden nog meer plannen volgen. Ze geloofden me niet eens toen ik in oktober 1999 afscheid nam!

Ik fungeerde er als 'publiekelijke arme sloeber' en kreeg op zondagavond 'potato skins' mee. Aardappelschillen, in olie gebakken, zijn de hartige happen van de pub. Sadie, onze hond, wist hoe laat het was als ik op zondag uit de pub kwam. Sommige 'companions' verbaasden zich erover dat Sadie op maandag zo vaak eruit wilde...

Nou! Ik heb het geweten! Ik vertelde bij de foto in de opruiming van oktober dat het Roaches Lock was. Peter, Jelte, Benny en John. Jullie hadden helemaal gelijk. Natúúrlijk was de foto van de sluis bij Friezland in de richting van Greenfield. Had ik moeten weten... Bij Roaches Lock liep ik na de enige 'afterhours' in de Tollemache Arms pardoes het Huddersfield Canal in!

Eerste kerstdag 1998. Ray had zijn vrouw en kinderen meegenomen. Zij was liederlijk dronken, had eerst al een echtscheiding aan de bar willen regelen en viel toen plotsklaps achterover. Paniek, want ze bleef stil liggen. Opeens jammerde ze: ,,Ik ga echt dood! Een engel komt me halen". En net op dat moment stapte ik binnen! Ik heb het nog een eeuwigheid moeten horen...