Ik ben sinds een maand bezig de destijds nieuwgekochte elpees te behandelen, die tot nu toe nog niet voorbij waren gekomen. We zijn er nog lang niet, maar dat maakt niet uit. Ik hoef immers het komende half jaar niet zonder inspiratie te zitten. Op 1 september 2003 kocht ik de eerste nieuwe elpees en vanaf die periode reken ik ook. Toch waren er twee die vooraf gingen. De tweede was een heruitgave van een oudje die binnenkort passeert. Nu dan de eerste.
Natuurlijk reken ik de 'nieuwe' elpees niet hierbij, ofwel 'Keeper Of The Flame' van Golden Earring en Justin Hayward/Moody Blues-albums uit de uitverkoopbakken. Nee, in mei 2000 was ik ook alweer zeven jaar aan de compact disc, hoewel ik sinds Engeland meer vinyl-georiënteerd was. Ik had daar al een paar nieuwe singles gekocht.
Het voorjaar brak aan in De Bilt. Zeven lange maanden waren overleefd. De Vespa PK 50 was bij me komen wonen en reed zijn laatste kilometers. Ik ging in de weekeinden geregeld naar het ACU (Anarchistisch Café Utrecht) en bezocht concerten in Ekko. Deze week was Festival Aan De Werf aan de gang. Ik had al Kek'66 gezien en Krezip. Donderdagavond was de slotmanifestatie, maar Neude trok me niet. Ik wilde naar een punkfestival in een kraakpand, maar daar was net het bier op en het inventaris werd al gesloopt.
Dan naar de tweede keuze. Een Amerikaanse band die zich heeft laten inspireren door Duitse beatgroepjes die in Hamburg de concurrentie met The Beatles aangingen. Ik heb me tijdens het concert dikwijls afgevraagd of ik dit leuk mócht vinden of dat het daar te flauw voor was. Vier heren met gigantische pruiken die met een snelheid van 150 kilometer per uur door rhythm & blues-favorieten scheuren. Ik had Kek'66 veel authentieker gevonden, desondanks schaf ik 'Bad Side Of July' aan.
Grappig? Ja hoor! Alleen Belgian Asociality had een nog snellere 'You Can't Judge A Book By Looking At The Cover' of 'Baby Baby Balla Balla' kunnen spelen. Maar opeens horen we 'Dance', een mid-tempo eigen nummer. Geniaal? Authentiek? Geenszins! Ik denk dat de plaat echt goed smaakt, als je Harry Krishna en zijn kornuiten op het podium hebt gezien.
'Oh oh, diesen Plattenseite ist zu Ende', is een gevleugelde uitspraak van mij geworden. Dit grapje staat aan het einde van kant 1...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten