verkeersknooppunt

Naar verwachting kan ik de schade van maandag even niet inhalen. Wel komt er nog een telefoontoppertje, want die kunnen niet op. Bovendien wil ik langs deze weg even melden dat het minder met mijn vader gaat. Mocht hij komen te overlijden, zal ik het hier melden en komt Soul-xotica even op een laag pitje of misschien tijdelijk helemaal tot rust. Tot die tijd mogen jullie iedere dag iets van me verwachten. Vandaag in ieder geval Traffic.

Voor de variatie een album dat ik niet nieuw heb gekocht, maar wel bij Minstrel. Een zwarte plak takkenherrie van Wolf Eyes was toen, mei 2006, mijn nieuwe aanwinst. Bij de Popkwis in Amstelveen kreeg ik nog een exemplaar van Albert.

Ik werd op een vroege ochtend geraakt toen wijlen Hugo Van Krieken 'Freedom Rider' van Traffic draaide. Dat rechtvaardigde de aanschaf van een fijn tweedehandsje, een heruitgave van omstreeks 1980. Waar het mis is gegaan, weet ik niet meer, zal de alcohol zijn geweest. Een jaar later vind ik het exemplaar buiten de hoes en onder de krassen. Ik heb gehuild.

Albert bezorgde me het Duitse origineel, ondanks 40 jaar liefde nog steeds redelijk gaaf. En meer 'body' dan de herpersing, hoewel er niets boven de Engelse gaat natuurlijk! Maar 'Glad', de vijf plus minuten durende instrumentale workout klinkt gemeen groovy. 'Freedom Rider' ontroert nog altijd, 'Empty Pages' (die ik ook op single heb) is een verwenmoment a la 'Medicated Goo'. 'John Barleycorn Must Die' is een traditionele folksong.

De hippietijd was ten einde. Traffic had daar flink van mee gesnoept. Na 1969 zou Dave Mason Traffic écht verlaten, vandaar dat op 'John Barleycorn Must Die' geen prullen als 'Utterly Simple' en 'A Hole In My Shoe' voorkomen. Wel zocht Traffic jazz-invloeden en die zijn op dit album nog subtiel. 'Low Spark Of High Heeled Boys' is mij een brug te ver.

Dit exemplaar gaat dus na iedere draaibeurt netjes terug in de hoes. Er zijn nog steeds elpees die jaloers zijn...