,,Nee, dat kan je niet maken". Het was mijn idee om de kamer te veranderen in een bruine kroeg ten behoeve van de redactievergadering. Bij kaarslicht herken je niet de gezichten en in de kakafonie van die zware bromstemmen is niet duidelijk wie wat zegt. Wel dat ze zich allemaal blauwroodgroenwitpaarsbruin ergeren. ,,Je hebt volgers die je serieus nemen". ,,Overdrijf niet zo", zeg ik. ,,Het is maar nummer drie". ,,Waardeloze kroeg zonder bier". Ah! Dat is Sideburner! ,,Als je maar weet dat ik er niets mee van doen wil hebben". Moet Soul-X zijn. ,,Jongens...". ,,En ik dan?". ,,Jij moet in de keuken!".
Okay, niemand is het er mee eens, maar ik doe het lekker wel! Op drie staat 'Twee Reebruine Ogen' van de Selvera's uit 1958 voor Christus. Ik hoef de keuze voor dit prachtige lied natuurlijk niet te motiveren! In De Karre maakte tot vier jaar geleden de jukebox de dienst uit. De laatste was een NSM cd-jukebox. Natuurlijk bomvol Metallica, Rammstein en andere herrie. Eén stamgast liep zo nu en dan naar de jukebox om na een bak gitaargeweld De Selvera's te draaien. Het nummer is dus pure cult voor mij. Overigens had mijn vroegere huisbaas het over 'Twee Reetbruine Ogen'...
Frank Zappa vertegenwoordigde de 'dropout'-generatie van de jaren zestig. Amerika kent geen sociaal stelsel, dus wie niet aan het systeem van macht, geld en succes kan of wil deelnemen, is veroordeeld tot 'trailer parks' en armoede troef. 'Brown Shoes Don't Make It' van de elpee 'Absolutely Free' (1967) is zo'n strijdlied voor 'dropouts'. Eigenlijk is het een korte songcyclus. Ik dank Peter voor de suggestie!
Och nee, moeten we het over het drama hebben? Nee hoor! Op zondagavond op de Lokerse Feesten was het nog koek en ei tussen mij en Mijntje. Ik danstte de zolen van mijn schoenen bij het optreden van The Pogues. Shane ging om de drie nummers even van het podium, waarschijnlijk voor een neut. Plots valt mijn oog op het grote beeldscherm. De camera zoemt in op Shane MacGowan. Hij wil de microfoon pakken, maar grijpt mis...
,,Die man is dronken", zegt Willemijn vol afgrijzen. Ik kijk haar aan. ,,Túúrlijk is Shane zo lam als een konijn". ,,Hoezo natuurlijk? Dat hoort niet!". Mijn kent achteraf The Pogues alleen van cd. Ze vond The Lemonheads beter. We zijn het vaker niet eens...
Ik kies voor 'A Pair Of Brown Eyes'. Dat is een mooie brug naar de volgende kleur. We hebben voor de redactievergadering al een duikboot gereserveerd. Volgende week gaan we geel behandelen, zonder dat we van gele sneeuw gaan snoepen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten