Eigenlijk geldt die kop meer voor de '2 voor de prijs van 1'-cd die ik vorige week kocht, dan voor 'Only Happy When It Rains'. Hoewel? Mijn cd-single is dermate zoek dat deze best eens aan een nieuw leven kan zijn begonnen. Overigens wijkt de Nederlandse cd-singlehoes danig af van bovenstaande, maar omdat we het hier over een plaat uit 1996 hebben, zal niemand daar wakker van liggen?
Beroemdste lid binnen Garbage is ongetwijfeld Butch Vig. Hij produceerde in 1991 het tweede album van een Amerikaans gitaarrocktrio. Dat had vast geen item geweest als het niet 'Nevermind' van Nirvana betrof. En herinnert zich nog iemand Goodbye Mr. Mackenzie, een vluchtig Engels popgroepje uit de late jaren tachtig? Als het aan Shirley Manson ligt helemaal niemand, want ze schaamt zich rot dat ze ooit bij deze groep zong.
Garbage is ondanks de Nirvana-connectie zo Engels als Branston Pickle. Engelsen plachten alles wat niet rechtstreeks voor de Top 5 gemaakt is 'indie' te noemen. Garbage maakt bedrieglijk 'catchy' gitaarrock, gelardeerd met hippe dansgeluiden. Rond 1995 zijn er meer groepen die dat doen.
Een euvel dat rond die tijd ernstig de kop opsteekt, is dat de singles vaak beter zijn dan de albums. Bijvoorbeeld Kula Shaker, maar ook Green Day en Garbage. Fiets maar om de albumtracks heen!
In het geval van 'Garbage' (1995) en 'Version 2,0' (1998) zijn dat 'Stupid Girl', 'Queer', 'I Think I'm Paranoid' en bovenstaande. Ik nam deze in augustus 1996 in herinnering mee van vakantie in Denemarken. Broer weet de datum uit het hoofd? De dag dat Heerenveen van Ajax won! Eenmaal thuis was ik medeverantwoordelijk voor het ontstaan van een superhit: Nummer 39 in de Top 40! En nog steeds hun allerbeste.
Maar iedereen vraagt zich nu af waarom ze zichzelf 'vullis' noemden. Butch Vig geeft antwoord: ,,Ik kocht een boek met daarin nog niet gebruikte bandnamen. Er stonden twee in. De ene was Garbage en de andere Hootie & The Blowfish".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten