Rond de twintigste april memoreerde ik hier een aantal platen die ik een jaar ervoor had gekocht. Julie Doiron kreeg alle lof toegezwaaid en ik verklaarde andermaal de liefde aan Anneke Van Giersbergen. Of ik het schreef of dat ik het dacht, weet ik niet meer. Wat moet ik kwijt over Asobi Seksu? Nu komt het er toch van. Die woensdag 22 april 2009 voelde aan als een nieuw begin, ook muzikaal. Naast een singer-songwriter moest er ook een rockplaat komen. Desondanks heeft Asobi Seksu altijd in de schaduw gestaan.
Shoegaze wordt nogal eens foutief vertaald als 'navelstaren'. De gitaristen uit het genre hebben een tapijt aan effectapparatuur voor de neuzen van hun afgetrapte Converse-gympen. Voor het publiek lijkt het alsof ze naar hun schoenen staren, maar houden de effecten in de gaten. Shoegaze-bands zijn nooit alleen. De verschillende bands bezoeken elkaars concerten, nemen effect-ideeën over en scheppen zo hun eigen 'scene'.
Asobi Seksu is Japans voor gedwongen harde sex. Hoe anders is de muziek van de gelijknamige Amerikaanse groep. Hoewel ze door vrienden uit de brand worden geholpen, is Asobi Seksu eigenlijk een duo. Zangeres Yuki Chikudate bespeelt diverse 'synths' en orgels, terwijl James Hanna zang, gitaar, bas en 'synths' doet. 'Hush' telt twaalf liedjes en het nodige 'gefreak' en soundscape-intermezzo's. De sfeer is vaak dromerig, hoewel het ook lekker kan rocken!
Op deze ogenblikken klinkt Yuki als Deborah Harry van Blondie. Uitschieter qua liedjes is 'Me & Mary'. Toch mist Asobi Seksu een eigen identiteit. Het klinkt teveel als de bands uit hun eigen 'scene'. Als Yuki niet zo'n fijne stem had gehad, was het album ronduit slaapverwekkend geweest. En dat kan niet de definitie van 'dreampop' betekenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten